Bu mevzu yüzünden bitiren bir kişi pişman olur mu?

böyle obsesif, güvensiz ve saygısız adamların bu tavırlarını "ama seviyor ve gösteriyor" demiyor musunuz, gerçekten tepki gösteriyorum. güzel kardeşim, sana, tercihlerine, hayat görüşüne, yaşamda ki duruşuna güvenmeyen ve saygı duymayan adam sev-mi-yor-dur. bu kadar net ve açık. sadece köle istiyor, egosunu tatmin etsin, baskılasın, sizi iyice edilgen bir hale getirsin. ben anlamıyorum, hiç mi haberleri okumuyorsunuz, makalelere, köşe yazılarına göz atmıyorsunuz, kadına uygulanan şiddettin ve kadın cinayetlerinin hep böyle hikayelerle başladığını nasıl görmüyorsunuz? ayrıca çok pardon ama sizin kendi kişiliğiniz yok mu? neden ve hangi sebeple kendinizi bu kadar ezdirebiliyorsunuz? gururunuz hiç incinmiyor mu size böyle muamele eden bir adamın yanında kalırkende hala ne yapayım diye soruyorsunuz burda?

bırak, yol ver gitsin güzel kardeşim.
 
1 sene boyunca çok mutlu ilerleyen bir ilişkim vardı. Bu zamana kadar ailesiyle tanıştırdığı ve onların bi kıza bu kadar istekli olduğu tek kişiydim. Kız kardeşiyle aynı yaştaydık onunla bile artık dost gibi olmuştuk. İşyerindeki çalışanlar, çevresi, akrabaları herkes bizi çok yakıştırıyordu ve iyi de anlaşıyorduk.
Kendisi çok kıskanç, sahiplenici ve sözünün dinlenmesini, ona sorulmadan bişey yapılmamasını isteyen bi karakter öncelikle (Başak erkeği). Ben artık ciddiye (yavaş yavaş evliliğe) giden bir ilişki olduğundan kırmadan dediklerini yapmaya çalıştım hep. Aralarda ikilettiğim zamanlar hemen kavga ediyorduk. İlk büyük kavgamız kuzenim erkek arkadaşıyla tanıştırmak istedi ve buna izin istememden oldu. Yabancı bi erkek olduğu için buna tahammül dahi edemedi. Savunmaya geçince daha çok suçladı, 2 gün kavgalı kaldık ve ben sonrasında alttan alıp gönlünü aldım.
1 ay boyunca yine eskisi gibiydik, hiçbir şekilde birbirimizden soğuma uzaklaşma olmadı. Sadece uyardı bu son olsun, seni artık uyarmak istemiyorum kızacağım şeylerde dedi.
Ve bigün işyerindekilerle sabah kahvaltısı yapalım dedik, herkes bayan sadece 1 erkek vardı masada (çocuk aynı zamanda çalışan ablalardan birinin erkek kardeşi olduğu için). Fotoğraf çekmem için rica ettiler çocukta benim yanımda oturuyordu, çektim ve sevgilime de attım. İşyerinden olduğu için sıkıntı yapmaması gerekirken olayı ayrılığa kadar getirdi, gözü dönercesine sözler söyledi ve ayrıldı. Alttan alıp açıklama yapmama bile izin vermedi. Elimden geleni yaptım beni dinlemedi sildi her yerden ve unutmaya çabalıyor, mutluymuş göndermeleri yapıyor hesaplarından.

Böyle bir konu için bu ilişkiyi bitirmeyi göze almasını hazmedemiyorum. Sevdiğini biliyorum belli de ediyordu, herkeste söylüyordu ama gurur nasıl bu kadar sevginin önüne geçer? Kardeşi, annesi onun abarttığının farkında fakat onları bile dinlemiyor bana haksızlık yaptığını bildikleri için.

Sizce ben tekrar çabalamalı mıyım, yoksa o abarttığının farkına varıp geri dönecek midir?
başak erkeği ile hayatını mahvedersin evliliğinde onun agresiflikleri ile geçer demedi deme ,bence bitirdiği için mutlu olmalısın.
 
Verilmiş sadakanız varmış, sizi kumanda edecek komutana değil, verdiğiniz kararlara ve karakterinize saygı duyacak birine ihtiyacınız var.
 
Sırf sinirimden tekrar üye oldum. Ne biçim bir hayat ve ilişki yaşıyorsunuz. Sizin gibileri anlamıyorum. Deli olmlisiniz. Bir erkek yanınızda otuurdu diye sinirlenen biri ile evlenmek istiyorsun. Öğlen erkek iş arkadaşıma yemek ismarlayacagim. Eşim tesadüfen laf arasında ogrendi. Bunun bahsi dahi geçmedi bizim evde. Birde çok güzel bir ilişki falan yazmissin. Pes yani.
 
git sadaka dağıt. manyak birinden kurtulmuşsun. sevdiğin için gözüne perde inmiş ama biz burdan adamı çözdük. geri dönse de kabul etme. o adamla da evlenme
 
Yaptigi kiskancliklar yüzünden ilişkiyi bitirmeli miyim diyeceksiniz beklentisiyle okudum ama şok oldum sonunfa adamin bitirme sebebi icin hakli mi diyorsunuz sakami ? bence sizin ondan once bitirmemis olmaniz hata boyle bir insanla hayat devam etmez simdi bunu yapan evlenince bakkala bile gondermez sizi esir misiniz ? Bırakın ne hali varsa gorsun sizde sadaka verin birilerine.
 
1 sene boyunca çok mutlu ilerleyen bir ilişkim vardı. Bu zamana kadar ailesiyle tanıştırdığı ve onların bi kıza bu kadar istekli olduğu tek kişiydim. Kız kardeşiyle aynı yaştaydık onunla bile artık dost gibi olmuştuk. İşyerindeki çalışanlar, çevresi, akrabaları herkes bizi çok yakıştırıyordu ve iyi de anlaşıyorduk.
Kendisi çok kıskanç, sahiplenici ve sözünün dinlenmesini, ona sorulmadan bişey yapılmamasını isteyen bi karakter öncelikle (Başak erkeği). Ben artık ciddiye (yavaş yavaş evliliğe) giden bir ilişki olduğundan kırmadan dediklerini yapmaya çalıştım hep. Aralarda ikilettiğim zamanlar hemen kavga ediyorduk. İlk büyük kavgamız kuzenim erkek arkadaşıyla tanıştırmak istedi ve buna izin istememden oldu. Yabancı bi erkek olduğu için buna tahammül dahi edemedi. Savunmaya geçince daha çok suçladı, 2 gün kavgalı kaldık ve ben sonrasında alttan alıp gönlünü aldım.
1 ay boyunca yine eskisi gibiydik, hiçbir şekilde birbirimizden soğuma uzaklaşma olmadı. Sadece uyardı bu son olsun, seni artık uyarmak istemiyorum kızacağım şeylerde dedi.
Ve bigün işyerindekilerle sabah kahvaltısı yapalım dedik, herkes bayan sadece 1 erkek vardı masada (çocuk aynı zamanda çalışan ablalardan birinin erkek kardeşi olduğu için). Fotoğraf çekmem için rica ettiler çocukta benim yanımda oturuyordu, çektim ve sevgilime de attım. İşyerinden olduğu için sıkıntı yapmaması gerekirken olayı ayrılığa kadar getirdi, gözü dönercesine sözler söyledi ve ayrıldı. Alttan alıp açıklama yapmama bile izin vermedi. Elimden geleni yaptım beni dinlemedi sildi her yerden ve unutmaya çabalıyor, mutluymuş göndermeleri yapıyor hesaplarından.

Böyle bir konu için bu ilişkiyi bitirmeyi göze almasını hazmedemiyorum. Sevdiğini biliyorum belli de ediyordu, herkeste söylüyordu ama gurur nasıl bu kadar sevginin önüne geçer? Kardeşi, annesi onun abarttığının farkında fakat onları bile dinlemiyor bana haksızlık yaptığını bildikleri için.

Sizce ben tekrar çabalamalı mıyım, yoksa o abarttığının farkına varıp geri dönecek midir?
Yat kalk şükret canım, o senden ayrılmış sen yapamazdın çünkü. Bende aynın senin gibiyim ve sendeki sevgiliden bitanede bende var inan çekilmiyor ama biz nasıl çekiyoruz hazmediyoruz anlamadım. Ben ayrılamıyorum kavga ediyorum niye bu kadar üstüme geliyosun vs. diye ama sonuç hep aynı yinede yapacağından geri kalmıyor. Boşver seninki ayrılmış kurtulmuşsun ben bile böyle ömür mü geçer diyorum kendi kendime.
 
Eşimin kopyası evlenmeden gözün açılır belki kuzum evlenince Bin katı beter oluyo o aşk da bitiyo nefrete dönüyo haberin olsun hiç arayıp sorma biraz uzun boylu bi cvp olacak belki ama sevinmelisin şuan yaşadıklarımdan yola çıkarak sana bunları söylüyorum ama hayat senin istediğini yaşa
 
1 sene boyunca çok mutlu ilerleyen bir ilişkim vardı. Bu zamana kadar ailesiyle tanıştırdığı ve onların bi kıza bu kadar istekli olduğu tek kişiydim. Kız kardeşiyle aynı yaştaydık onunla bile artık dost gibi olmuştuk. İşyerindeki çalışanlar, çevresi, akrabaları herkes bizi çok yakıştırıyordu ve iyi de anlaşıyorduk.
Kendisi çok kıskanç, sahiplenici ve sözünün dinlenmesini, ona sorulmadan bişey yapılmamasını isteyen bi karakter öncelikle (Başak erkeği). Ben artık ciddiye (yavaş yavaş evliliğe) giden bir ilişki olduğundan kırmadan dediklerini yapmaya çalıştım hep. Aralarda ikilettiğim zamanlar hemen kavga ediyorduk. İlk büyük kavgamız kuzenim erkek arkadaşıyla tanıştırmak istedi ve buna izin istememden oldu. Yabancı bi erkek olduğu için buna tahammül dahi edemedi. Savunmaya geçince daha çok suçladı, 2 gün kavgalı kaldık ve ben sonrasında alttan alıp gönlünü aldım.
1 ay boyunca yine eskisi gibiydik, hiçbir şekilde birbirimizden soğuma uzaklaşma olmadı. Sadece uyardı bu son olsun, seni artık uyarmak istemiyorum kızacağım şeylerde dedi.
Ve bigün işyerindekilerle sabah kahvaltısı yapalım dedik, herkes bayan sadece 1 erkek vardı masada (çocuk aynı zamanda çalışan ablalardan birinin erkek kardeşi olduğu için). Fotoğraf çekmem için rica ettiler çocukta benim yanımda oturuyordu, çektim ve sevgilime de attım. İşyerinden olduğu için sıkıntı yapmaması gerekirken olayı ayrılığa kadar getirdi, gözü dönercesine sözler söyledi ve ayrıldı. Alttan alıp açıklama yapmama bile izin vermedi. Elimden geleni yaptım beni dinlemedi sildi her yerden ve unutmaya çabalıyor, mutluymuş göndermeleri yapıyor hesaplarından.

Böyle bir konu için bu ilişkiyi bitirmeyi göze almasını hazmedemiyorum. Sevdiğini biliyorum belli de ediyordu, herkeste söylüyordu ama gurur nasıl bu kadar sevginin önüne geçer? Kardeşi, annesi onun abarttığının farkında fakat onları bile dinlemiyor bana haksızlık yaptığını bildikleri için.

Sizce ben tekrar çabalamalı mıyım, yoksa o abarttığının farkına varıp geri dönecek midir?
SEN NIYE O RESMI GONDERIYORSUN KI? SENDE DE BIRAZ KISKANDIRMA SEZDIM
O DA ÇOK KISKANÇ EVLENINCE DAHA ÇOK KARIŞIRDI SANA NEFES ALDIRMAZDI.BENCE ONLA ZOR OLUR HAYATIN
 
Bu adam evlenince disari cikarmaz, kimswyle gorusturmez, perdeleri bile actirmaz. Hastalikli bir kisilik. Kiskanclik degil bu. Bitmesi sizin icin hayirli olmus. Allah'in sevgilikuluymussunuz da sizi ondan kurtarmis. Omrunuz hesap vermekle mi gececek. Resmen psikolojik siddet uyguluyor. Sindirip sizi pasifize etmeye calisiyor. Bunlar normal davranislar degil. Psikolojik siddet foziksel siddete de donusebiliyor evlenince.
 
1 sene boyunca çok mutlu ilerleyen bir ilişkim vardı. Bu zamana kadar ailesiyle tanıştırdığı ve onların bi kıza bu kadar istekli olduğu tek kişiydim. Kız kardeşiyle aynı yaştaydık onunla bile artık dost gibi olmuştuk. İşyerindeki çalışanlar, çevresi, akrabaları herkes bizi çok yakıştırıyordu ve iyi de anlaşıyorduk.
Kendisi çok kıskanç, sahiplenici ve sözünün dinlenmesini, ona sorulmadan bişey yapılmamasını isteyen bi karakter öncelikle (Başak erkeği). Ben artık ciddiye (yavaş yavaş evliliğe) giden bir ilişki olduğundan kırmadan dediklerini yapmaya çalıştım hep. Aralarda ikilettiğim zamanlar hemen kavga ediyorduk. İlk büyük kavgamız kuzenim erkek arkadaşıyla tanıştırmak istedi ve buna izin istememden oldu. Yabancı bi erkek olduğu için buna tahammül dahi edemedi. Savunmaya geçince daha çok suçladı, 2 gün kavgalı kaldık ve ben sonrasında alttan alıp gönlünü aldım.
1 ay boyunca yine eskisi gibiydik, hiçbir şekilde birbirimizden soğuma uzaklaşma olmadı. Sadece uyardı bu son olsun, seni artık uyarmak istemiyorum kızacağım şeylerde dedi.
Ve bigün işyerindekilerle sabah kahvaltısı yapalım dedik, herkes bayan sadece 1 erkek vardı masada (çocuk aynı zamanda çalışan ablalardan birinin erkek kardeşi olduğu için). Fotoğraf çekmem için rica ettiler çocukta benim yanımda oturuyordu, çektim ve sevgilime de attım. İşyerinden olduğu için sıkıntı yapmaması gerekirken olayı ayrılığa kadar getirdi, gözü dönercesine sözler söyledi ve ayrıldı. Alttan alıp açıklama yapmama bile izin vermedi. Elimden geleni yaptım beni dinlemedi sildi her yerden ve unutmaya çabalıyor, mutluymuş göndermeleri yapıyor hesaplarından.

Böyle bir konu için bu ilişkiyi bitirmeyi göze almasını hazmedemiyorum. Sevdiğini biliyorum belli de ediyordu, herkeste söylüyordu ama gurur nasıl bu kadar sevginin önüne geçer? Kardeşi, annesi onun abarttığının farkında fakat onları bile dinlemiyor bana haksızlık yaptığını bildikleri için.

Sizce ben tekrar çabalamalı mıyım, yoksa o abarttığının farkına varıp geri dönecek midir?

valla canım döner mi bilmiyorum ama belli ki şimdi sorun etmiyorsun. Bu kadar kıskançlık normal değil. Döndü diyelim evlenince kimseyle görüştirmez muhtemelen seni. Bence sana güvenmeyi öğrenmesi gerekiyor. Gerek psikologla gerek anne vs kim davranışlarının doğru olmadığını fark ettirebilecekse artık ondan destek almanız gerekiyor.
Döndü diye mutlu olabilirsin belki ama 10 yıl sonra ne yapmışım ben dersin maalesef.

Çok şükür kimle görüşeceğime ben karar veririm , yazmayayım diyorum ama hata burda başlıyor zaten. belli bir yaştan sonra aileden kimle görüşeceğimize dair izin istemezken sevgiliden izin istemek nedir pek anlayamıyorum. Yanlış anlamayın, tek size özel bir durum değil, bence olmaması gereken bir durum. Kaldı ki bilmem ne teyzenin oğlu ile yan yanan fotoğraf çekildiğinden dolayı ayrılmak ne demektir. Ne yermek için diyorum, ne tartışma yaratmak için. Umarım az biraz da olsa dediklerimi düşünürsün. Sevgiler
 
Kuzeninle görüşmek için, sevgilinden izin mi alıyorsun.!?
Bir resim yüzünden, triplere girip ayrılmak istiyor.?!
Evlenirseniz, tuvalete giderken bile sana "nereye" diye sorar bu..
Herkes gibi ben de "Kaç kurtul" derdim ama 1 yıldır devam edip, sözünden çıkmadığına göre köleliğe razısın demek ki.!

.
 
Canım bu erkek arkadaşınla devam etmek istiyorsan da hiçbir kavganızda ya da ayrılığınızda alttan alma, ve ilk mesajı sen atma.. o zaman bayağı bir tepene çıkar.. Benim bi arkadaşımın erkek arkadaşı da böyleydi kız hiç alttan almadı tam tersine inadına gidip durdu çocuk kopamıyo bi türlü seviyorum acı çeksem de diyor kızı bırakamıyor kuzu kuzu kabullenirsen değersizleşirsin. Ama inan bu sağlıklı bir ilişki olmaz korunmak benimsenmek sevilmek hoşuna gitse de zamanla bıkacaksın iyice ölç biç tart derim ben. Ne zamandır birliktesiniz?
 
Back
X