bu sebepten ayrılmak mı gerekir

melissadan .!.:

bahane bahane bahane
sebebi kendi bilir....
hem ne demek onu istemem bunu istemem
az bişey biliyorsam şu hayatta...isteyeceksin:)

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

maddi durumlarını bildigim için bu yuzden isteyen taraf olmadım kendimi onun yerine koydum.ama işte degmezmiş..

Genişletmek için tıkla...

sonbahar2810 .!.:

Bence adam paranoyak böyle bişeye takılıyosa evlendikten sonra nelere takılacaktı kim bilir.. bence bundan sonra dönerse kabul etme böyle sorunlu bi adamla ömür geçmez bak allahın sevdiği kuluymuşsun neresinden dönersen kar.. yolun açık olsun canım

Genişletmek için tıkla...

amadaclarke .!.:

iş ciddiye binince korkmuştur. Korkak adamdan da fayda gelmez zaten..

benim eski sevgilimde biz çıkarken bikaç ay sonra askere gidicem diyodu sürekli sonrasın da ayrıldık falan bir buçuk sene geçti hala gitmemiş yalan erkeklerin en sevdiği işi sanırım..

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

aslında buluştugumuzda falan hiç öyle aşırı kıskanç bidavranışları yoktu.açıkçası o yuzden bu bahanesine inanmadım..zoruma giden bana umıt vermesi :/

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :)

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamışt

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..[/Bence senle dalga geçmiş seven böyle yapmaz birde aklında bulunsun erkek kısmından herşey isteyeceksin istedikçe kıymetin artar birşeyden geri kalma derim ben

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..[/Bence se

Genişletmek için tıkla...

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..

Genişletmek için tıkla...

mrv10 .!.:

arkadaşlar ortaokuldan tanıdıgım bi çocuk vardı.seneler sonra malum facebook kullanılmaya başlandı.öylesine arkadaşça muhabbet ediyorduk havadan sudan.kendisi iş icabı bulundugum ilin dışında yaşıyor.buraya geldikçe kahve olsun vs yemek ısmarlamak istedi ben de hemen atlamış gibi olmamak için bahane üretip kabul etmedim.1 sene boyunca ara ara devam etti bu.zamanla tabi hoşlanmaya başladıgını hissettim.o buraya gelince arabayla geçerken denk geldigimizde selam verir gülümserdi.konusmalarından anladıgım kadarıyla ciddi ciddi görüşmek istiyordu,o zamanlardan bildigim kadarıyla muhabbeti hoştu tabi aradan kaç sene geçmiş insanlar elbet değişiyor..görüşmek istemesini kabul ettim ilk görüşmemiz çok hoş geçti heyecanlıydı o da ben de..konusurken gözlerinin içi gülüyordu ona o an resmen aşık olmuştum.ertesi gün il dışına gittigi için çalıştıgım yere güller göndermiş öylesine guzeldiki.neyse bundan sonra üç dört sefer daha görüştük o geldikçe,yai çıkmaya başladık.ama sankı senelerdir görüşmüyor gibi değildik oylesıne sıcaktıki muhabbetimiz.biz artık lise çagında değiliz seninle ciddi düşünüyorum dedi ramazan bayramından sonra isteme söz nişan vs yapmaya karar verdik.1 sene sonra da evleniriz dedi biraz daha birikim yapıp..1,5 ay çıktık.diyeceksinizki 1,5 ayda ınsan evlenmeyemi karar verir. bundan önce 3,5 yıl biriyle çıktım anlaşamıyoruduk ben hep sabrettim düzelirmiyiz falan diye ama olmadı ayrıldım.içim ısınmamıştı ona bir türlü onu daha da uzmeden ayrılmaya karar vermiştim.her neyse bu 2.çıktıgımla sankı senelerdir anlaşıyor gibiydik o da aynı şeyi söylüyordu sen daha önce nerdeydin filan diye.her şeyimiz öylesine uyumluyduki.benimle mutlu oldugunu gerçekten belli ediyordu.ama ne olduysa bi anda ayrılmaya karar verdi.sebebi de şu.bu kişinin çok yakın arkadaşı kardes gibi gördügü kişi ortaokuldan arkadaşı bana bakmıştı o zamanlar hani arkadaşlık teklifi olurya onu etmişti ben de çocukum tabi ne anlıyorsak kabul etmiştik,çıkma bile denmez biliyosunuz bahcede iki tur atarsın beraber o kadar işte :) neymiş biz evlenirsek ailece gelip gitme oldugunda o kardeşi gibi gördügü kişi bana yan gözle bakarsa bunu kaldıramazmış..kardeşi gibi gördügü kişi de zaten 1 ay sonra evleniyor..neyse düğün planları yaparken benden hiçbir şey saklamadı.babasının eve pek bakmadıgını söyledi maddi anlamda.düğünü kendi çabalarıyla yapacagını söyledi.ben hepsini olumlulukla karşıladım.arabası vardı onu satacaktı.ben de takma kafana bız anlaştıktan sonra gerisi önemlı değil bilezikmiş şuymuş buymuş takmam onları kafaya dedim,düğün salonu şu olsun diye tutturmam mobılya falan dedim.biz mutlu olmayı sürdürelim o bana yeter dedim.düğünü 1 sene sonra düşünüyorduk ama arabayı satışa çıkardı biriyle fiyat konusunda anlaştı 1 hafta sonra satacaktı,satmasına iki gün kala bu kardeşim dedigi kişiyi bahane göstererek benden ayrıldı msjla..ben tabi şok.agzıma geleni söyledim.hazmedemedim hala daha hazmedemiyorum.böyle bi ayrılık sebebi mantıklı mı,başka bi sebep olabılır mı bana söylemedigi.yaklaşık 1 sene boyunca benımle olumlu düşünen biri bianda bu kararı verdi..dün gördüm arabasını eve bize çok yakın olmasa da yakın sayılır aynı mahalledeyiz,satmamış kapının önündeydi.ayrılalı 2 ay oldu.insanlar niye böyle ? iyi niyetli oldukça her şeyi olumlu karşıladıkça niye ters tepiyorlar.tam mutlulugu yakaladım derken hüsran..

Genişletmek için tıkla...