ben de hiç iş yapmazdım önceden. aynı şeyleri bana da derlerdi. bilinçaltıma mı yerleşti acaba dersin?
ben herkese karşı böleyimacaba tembel miyim dicem ama ben de misafirlikte bana hizmet edilmesinden hoşlanmam.
ben senden de cinsim sanırım :)
yok ben evlenince mecburen alıştım, bekarken kimseye gitmediğim gibi bize biri geldiğinde de odamdan çıkmazdım, annem tepsiyle yemek getirirdi odama, küçük de değildim yani 24 yaşıma kadar böyleydi, evlenince kendimi odaya kiteleyemedim tabi alıştım mecburen
hiçbi akrabamı sevmediğim için hiçbiriyle görüşmüyorum. ama bikaç yakın arkadaşım var onları çok severim ama gene de onlara misafirliğe gitmek isteemem. ama bi kafede onlarla saatlerce oturup sohbet edebilirim, zaman geçirebilirim.
arkadaşların ailesiyle kalıyorsa ondan olabilir mi? bi arkadaşım var evde yalnız kalıyor gider yayılıp bayılırızfilm izleriz acıkınca yemek yaparız bi çay koysana der ben koyarım mesela.. onun evine gidince öğrenci evinde yaşıyormuşum gibi oluyor havam değişiyor sanırım sen birine zahmet olacak ya da işte yaptıklarımı beğenmelerini beklediğimi düşünecekler diye düşünüyorsun sanırım aslında birileri beğendikçe mutlu olman lazım benim beynim de öyle işliyor ilk zamanlar yemeğine tuz ekleyene bile kızardım hakaret kabul ederdim ne çekti ailem şimdi geçti herkesin ağız tadı farklı, kabullendim :) yaparken eğlenmeye baksan aslında rahat edersin müzik aç mesela misafirliğe gittiğinde de yardım için mutfağa gidebilirsin bi tabak bile getirsen daha rahat hissedersin gibi geliyor
misafir ve misafirliğe hiç alışamam gibi geliyo ama aileme karşı neden böle hissediyorum. bi arkadaşın dediği gibi. "hizmetçi"
halbuki öyle hissettirmiyo ailem bana. ama ben iş yapınca öle hissediyorum.
tuhafım ya
çocukluğuna inmek lazım. :44: bunlara sebep olan bir şey yaşamışsındır...
o bende de varo geçmiyo ve kötü niyetli hissediyorum kendimi yaptıklarımdan mutlu oluyorum onların yemesi hoşuma gidiyor ama onlar bişey yapmıyorsa da çok kızıyorum kız kardeşim var biz mutfaktayken ya da sofra kurarken yardım etmek aklına gelmiyor yardımına da muhtaç değilim de kendimi ben de hizmetçi gibi hissediyorum.. sana çözüm bulacaktık benim sorunlar çıktı ortaya
başka psikolojik sorunlarım da var. o yüzden çocukluğuma inilmesi, hipnoz, psikolojik tedaviyi çok isterim. ama güvenilir ve işin ehli bi psikolog bulamadım daha..
bir uzmana gitmenden bahsetmedim. mesela ben bütün anormalliklerime geçmişte yaşadıklarımdan kılıf bulabiliyorum. sen de kendince bu düşüncelerine neyin sebep olduğunu bulabilirsin biraz düşünerek.
evet aynen sonunda da kendime kızıyorum böyle şeyler düşündüğüm için döngü şeklinde devam ediyor bende de var başka sorunlar ramazanda çok ağladım anneme dedim psikiyatriste gidicem diye sonra sakinleştirdim kendimi şu günlerde iyiyim gibi uğraşıcak bişeyimiz olmadığı için olabilir yani ben kendimle ilgili öyle düşünüyorum kpss kursuna gidicem bu yıl o başlayınca düzelirmişim gibi geliyor tabi düzelmeyecek şeyler de var ama onları nasıl aşacağımla ilgili fikrim yok.. sus sus sus sus patla tekrar sus sus.. şeklinde bi hayat sürdürüyorum şimdilikbilakis yalnız olmadığıma sevindim canım.. bi de çözüm bulabilsek keşke..
evet aynen sonunda da kendime kızıyorum böyle şeyler düşündüğüm için döngü şeklinde devam ediyor bende de var başka sorunlar ramazanda çok ağladım anneme dedim psikiyatriste gidicem diye sonra sakinleştirdim kendimi şu günlerde iyiyim gibi uğraşıcak bişeyimiz olmadığı için olabilir yani ben kendimle ilgili öyle düşünüyorum kpss kursuna gidicem bu yıl o başlayınca düzelirmişim gibi geliyor tabi düzelmeyecek şeyler de var ama onları nasıl aşacağımla ilgili fikrim yok.. sus sus sus sus patla tekrar sus sus.. şeklinde bi hayat sürdürüyorum şimdilik
sence ne olabilir?
bence yapmak istemediğin bir şeyi yapman gerektiğinden olabilir. çoğu insan artı sorumluluktan hoşlanmaz. hele sevmediği bir şeyse. evin sorumluluğunu sonradan üstlendiğin için böyle hissetmen çok normal. zamanla su içmek gibi bir şey olur senin için evle ilgili her şey... ben annemden pek hamaratlık görmedim. üstüne bir de bana hiçbir şey yaptırmadı. evlendiğimde yemek yapmak bana aynı senin dediğin şeyleri hissettirdi. birden yemek yapmaya başlıyorsun. kimi zaman olmuyor randımanına sokamıyorsun falan. hem yapman gerektiğini bilip hem istemeden yapıp bir de pek beceremedi mi insan kendini hizmetçi de hisseder deli de. bir yandan yapmak istiyorsun, diğer yandan alışık değilsin, zor tabi. ama sonuçta abinle kardeşin olmasa da kendini doyurabilmek için yapman gerekiyor. iki porsiyon fazla yapıyormuşsun gibi düşün. ben bu evde bu işlerden sorumlu kadın olarak yapmalıyım ben yapmasam ne yiyecekler diyorsun, ama yapmak da işine gelmiyor.böyle düşününce göstermelik yapıyormuşsun izlenimi yarattığını sanıyorsun. :) aynılarını ilk başta ben de hissettim. :)
kaç yaşındasın? eğitim hayatın gönül işlerin ne durumda? günün yoğun geçse, yaparsın önlerine düşünmeden koyarsın da gün çok dolu olmadığında böyle ince ince düşünülüyor. :)
valla tespitlerin çok doğru. alışılabilir bi durum mu bu?
sen alıştığına göre, inş ben de alışabilirim...
bu arada yoğun olsam da aynı şeyleri hissediyorum.
tıpatıp benya arkadaşlar size belki saçma gelebilir ama ben ne misafir olmaktan ne de misafir ağırlamaktan hiç hoşlanmıyorum. ne gideyim biri bana hizmet etsin, ne millet bana gelsin ben hizmet edeyim. ama arkadaşlarımla dışarda buluşmayı severim.
bi tuhaf huyum daha var. evde temizlik ve iş yaparken birinin beni izlemesi tüylerimi diken diken ediyo. yemek yapıp ev ahalisinin önüne koymak istemiyorum. yadırgamayın elimde olmayan bi huy bu. sanki onlara yaranmak için, hoş görünmek için yemek yapıyorum gibi gözüktüğümü hissediyorum. ya tam tasvir edemedim durumu. tuhaf hissediyorum kendimi işte. irite oluyorum birinin yanında iş yapmaktan.. nolur yadırgamayın elimde olan bi durum değil. nasıl başa çıkabilirim bu durumla..
acaba daha önce bu işleri hiç yapmazdım, daha yeni yeni yapmak zorunda olduğum için midir?
not:bekarım.babam ve kardeşlerimle yaşıyorum.
burada bi arkadaş sayesinde hissettiğim şeyi biraz da olsa tanımlayabildim: "hizmetçilik"
etrafımdakiler beni öyle görmese de ben niyeyse iş yaparken kendimi böle hissediyorum sanırım
Kızken bende tıpatıp aynıydım bide abla olunca herkes benden bekliyordu herşeyi hele büyük teyzem ve iki gelini torunlar her akşam bizdelerdi bıkmadan usanmadan her akşam dayımlar desen 2 akşamda bir bizdelerdi nefret ederdim misafirlikten geceye kadar onlara hizmet et gece git ders çalış sabah erkenden okul kabus gibiydi amaaaaaa şimdi çooookkkkk değişdim bayılıyorum hergün çoçuklarıma değişik birşeyler yapmaya onların eline sağlık annecim demelerine üstelik misafirlerime benim için geliyorlar bu çok güzel birşey o kadar güzel sohbetler ediyoruz bu bana keyif veriyor bilmem belki sizde ileride değişirsiniz çoçuklar olunca özellikle kardeşler olunca inatlaşma oluyor kendimden biliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?