- 6 Kasım 2016
- 93
- 64
- 3
- 46
- Konu Sahibi Vefali kedi
-
- #1
Ayy aynı ben .bende cok korkuyorum bu halimden gece kalkiyorum mesela ya bisey oldysa diye icim icimi yiyo.onlara gidip donerken ya bidaha goremessem diye ayriliyorum oysa evlerimz cok yakin hergn teldede knsurum .evlendigime bile pismanimİyi gecelet hanimlar. Oncelikle annesi ve babasi olanlara uzun omur,kaybedenlere rahmet diliyorum.
Ben evli ve 1 bebegi olan yasi 40 a dayanmis biriyim. Ama 3 yasindaki cocuk gibi anneme muhtacim. Allah gecinden versin onlari kaybetme duygusu beni her an öldürüyor. Yasayamam dunyam biter gibi geliyor. Bir evladim var, kendimi boyle nasil cocuk gibi goruyorum yakistiramiyorum.hic simartilmadim. Belki oyle dusunen olur. Esime birseyler bahane edip sık sık ailemin yanina geliyorum. Biliyorum psikolog diyeceksiniz de, baska boyle olan varmi benim gibi.Annem ve babam disinda kimse umurumda degil. Ozellikle annem.
Benim öyle Bi lüksüm yok ne yazık ki. Annemle babam yurt dışında yaşıyorlar. Türkiye'ye geldiklerinde de onlar İzmir'de ben İstanbul'da yaşıyoruz. Arada görebildiğim kar işteİyi gecelet hanimlar. Oncelikle annesi ve babasi olanlara uzun omur,kaybedenlere rahmet diliyorum.
Ben evli ve 1 bebegi olan yasi 40 a dayanmis biriyim. Ama 3 yasindaki cocuk gibi anneme muhtacim. Allah gecinden versin onlari kaybetme duygusu beni her an öldürüyor. Yasayamam dunyam biter gibi geliyor. Bir evladim var, kendimi boyle nasil cocuk gibi goruyorum yakistiramiyorum.hic simartilmadim. Belki oyle dusunen olur. Esime birseyler bahane edip sık sık ailemin yanina geliyorum. Biliyorum psikolog diyeceksiniz de, baska boyle olan varmi benim gibi.Annem ve babam disinda kimse umurumda degil. Ozellikle annem.
bende ayni senin gibiyim. allah dan esim bunu sorun etmiyorİyi gecelet hanimlar. Oncelikle annesi ve babasi olanlara uzun omur,kaybedenlere rahmet diliyorum.
Ben evli ve 1 bebegi olan yasi 40 a dayanmis biriyim. Ama 3 yasindaki cocuk gibi anneme muhtacim. Allah gecinden versin onlari kaybetme duygusu beni her an öldürüyor. Yasayamam dunyam biter gibi geliyor. Bir evladim var, kendimi boyle nasil cocuk gibi goruyorum yakistiramiyorum.hic simartilmadim. Belki oyle dusunen olur. Esime birseyler bahane edip sık sık ailemin yanina geliyorum. Biliyorum psikolog diyeceksiniz de, baska boyle olan varmi benim gibi.Annem ve babam disinda kimse umurumda degil. Ozellikle annem.
bende anneme giycegim.kiyafeti bile sorarim anneme tam bir bagimliyim aslinda bu hic iyi bir sey degil biliyormusun. esim benim gibi degil tam.bir bagimsiz ailesine hic duskun degil. ona ozeniyorum bazenBen bu kafayla cocuguma nasil annelik yaparim. Onu sanki ben dogurmamisim. Varsa yoksa annem babam. Aman onlara birsey olmasin. Ne alacaksam onlara sorarim. Bu mu, bu mu diye. Yanimda degillerse foto ceker sorarim. Tek basima yasayamiyorum-((( vardir mutlaka psikolojide bir adi bu durumun. Cidden zor bir durumdayim. Birilerinin temizlik hastasi olmasi gibi buda bende bir sorun iste.
nasil dayaniyorsunuzBenim öyle Bi lüksüm yok ne yazık ki. Annemle babam yurt dışında yaşıyorlar. Türkiye'ye geldiklerinde de onlar İzmir'de ben İstanbul'da yaşıyoruz. Arada görebildiğim kar işte
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?