- 17 Aralık 2018
- 387
- 126
- 33
- 27
- Konu Sahibi mavihayall
- #1
hepinize meraba tekrardan özür dileyerek başlıyorum hep neden depresif konular açıyorsun diyeceksiniz ama 22 yaşında hayatını düzeltmeye çalışan bi genç kızım ve çok takılıyorum yardım alacak bana yol gösterecek kimse yok burdan başka.Spora başladım kitap okuyorum sorunlarımı aşmak için zaten 4 yıldır ilaç kullanıyorum psikolog imkanım yok hem yaşadığım şehir hem maddi.Sorunuma gelecek olursam annem bana bakmadı anneannem teyzem beni döverek büyüttü aşağılayarak silik bir karaktere sahip oldum okul hayatım çok sıkıntılı geçti hiç pes etmedim herşey düzelecek dedim.Üniversite için çok çalıştım çabaladım 20 yaşında 2 yıl önce mühendislik kazandım gittim ama sadece 1 dönem okudum 2.dönem saçma bi kararla bıraktım ertesi yıl başka bi yere geçiş yaptım psikolojik sorunlarımdan orda devam edemedim eve dönüp tekrar hazırlandım bu yıl yaşadığım şehirde 2 yıllık sağlık bölümü okuyorumbabam başka şehirde artık okutmam dedi hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Ama bakıyorum sınıfımdakiler benden 5 yaş küçük kardeşim kuzenimle üniversiteye başlayacak seviyeye düştüm kendimi affedemiyorum bıraktım diye hergün ağlıyorum hayatım boyunca kendi yaşıtlarımla birlikte üni okuma şansını kaçırdım canım çok yanıyor en büyük hayalimdi başka şehirde üniversite okumak kendi ayaklarım üstünde durmak arkadaşlıklar eğlence dersler kendimi geliştirmek ama çoktan kaçırdım
ahmaklığım yüzünden
