- 11 Mart 2010
- 727
- 610
- 103
merhaba kızlar gece gece gene canım çok skıldı. bıraktım kocamı yatağında (zaten sinirliyim ona) moralimi düzeltmeye çalışıyorum. konu tabiki bütün evlilik sürecinde yaşanan çocuk meselesi.
şimdi evlenmeden öncede evlendiğimiz ilk günden itibarende eşimle aramızda çocuğu ne zaman yapıcaz konusunda gereksiz saçma tartışmalar sürüp gidiyor. ben 24 yaşındayım ocakta 25 olucam. evin en küçük kızıyım. haliyle kendimi 18 fln hissediyorum
. eşimde 26 yaşında. ikimizde üniversiteyi bitirdik iş bulduk hayatımızı düzene sokmaya çalıştık o arada eşimin ailesinin zoruyla evlendik. eşim çocuk gibidir. beni sinir etmeye bayılır uğraşır durur bende hhhhhiiçççç sevmem bundan bile ne kadar .ok sinirlenirim kavga ederiz fln. konuya geleyim. eşim haydi bide çocuk yapalım diip diip duruyor. kayınannem kayınbabam bilmem eşimin tarafından birsürü kişi daha ee ne zaman çocuk yapıonuz die en sevmediğim soruyu bana soruolarki o ayrı bi problem. kaynanacığım!! beni sinir edio kendi kendine hesaplar yapıo ne zaman hamile olurum nezaman doğururum bana uygun zamanı belirlio fln haddine neyse ayıp yani. bende artık kavga edip duruyorum istemiyorum diye. bide kayınbabam imalarda sürekli.. daha bide eşim bana bunun aynısını yapıp duruoki ben kaç defa daha hazır olmadığımın izahını yaptım. sonuçta cocuğu dopurup bi kenara atmısoun. hayırlı düzgün bir evlat yetiştirmek kolay değil. bunlar çocuk oyuncağı sanıo... eşime göre ztn kendide çocuk farketmio eline oyuncak olur. severse sever ağlarsa kucağıma atar. öle bi durum. ve ben çok bunaldım. önümde işyerimle alakalı çok büyük bi sınavım var haziranda fln olucak.onu geçmeme gerek sonra çevremde özellikle işimde çocuk yapan yok bu durumdan utanıyormuşum gibi hissediyorum. ztn işim çok zor işte yarın yola çıkıyorum 1 hafta yokum.geçen hafta yoktum. bu şekilde nasıl çocuk sahibi oliim. ablamlar benden 6 yaş büyük daha birinin yeni çocuğu oldu. ikisininde tavsiyesi acele etme hayatını yaşa şeklinde. benim ailem çok tutucu bir aile oyüzden ben hiç biyeri gezmedim ne eşimle ne arkadaşlarımla. biraz bu şekilde gezip eğlenmek keyfini çıkarmak istiyorum. ama bunu anlayan yok. ben şu anda gerçektende çocuğu bi eziyet gibi görüyorum. ve gene bu akşam gider ayak kavga ettik eşimle. yok sadece kendimi düşünüyomuşum evliliğimz gibi bunuda baskıyla halledecekmiş başka çare yokmuş. ki ben çok keske acele etmeseydk dedim evlendikten sonra. of öyle napıcamı şaşırdım. niye kimse beni düşünmüyo ya
şimdi evlenmeden öncede evlendiğimiz ilk günden itibarende eşimle aramızda çocuğu ne zaman yapıcaz konusunda gereksiz saçma tartışmalar sürüp gidiyor. ben 24 yaşındayım ocakta 25 olucam. evin en küçük kızıyım. haliyle kendimi 18 fln hissediyorum
. eşimde 26 yaşında. ikimizde üniversiteyi bitirdik iş bulduk hayatımızı düzene sokmaya çalıştık o arada eşimin ailesinin zoruyla evlendik. eşim çocuk gibidir. beni sinir etmeye bayılır uğraşır durur bende hhhhhiiçççç sevmem bundan bile ne kadar .ok sinirlenirim kavga ederiz fln. konuya geleyim. eşim haydi bide çocuk yapalım diip diip duruyor. kayınannem kayınbabam bilmem eşimin tarafından birsürü kişi daha ee ne zaman çocuk yapıonuz die en sevmediğim soruyu bana soruolarki o ayrı bi problem. kaynanacığım!! beni sinir edio kendi kendine hesaplar yapıo ne zaman hamile olurum nezaman doğururum bana uygun zamanı belirlio fln haddine neyse ayıp yani. bende artık kavga edip duruyorum istemiyorum diye. bide kayınbabam imalarda sürekli.. daha bide eşim bana bunun aynısını yapıp duruoki ben kaç defa daha hazır olmadığımın izahını yaptım. sonuçta cocuğu dopurup bi kenara atmısoun. hayırlı düzgün bir evlat yetiştirmek kolay değil. bunlar çocuk oyuncağı sanıo... eşime göre ztn kendide çocuk farketmio eline oyuncak olur. severse sever ağlarsa kucağıma atar. öle bi durum. ve ben çok bunaldım. önümde işyerimle alakalı çok büyük bi sınavım var haziranda fln olucak.onu geçmeme gerek sonra çevremde özellikle işimde çocuk yapan yok bu durumdan utanıyormuşum gibi hissediyorum. ztn işim çok zor işte yarın yola çıkıyorum 1 hafta yokum.geçen hafta yoktum. bu şekilde nasıl çocuk sahibi oliim. ablamlar benden 6 yaş büyük daha birinin yeni çocuğu oldu. ikisininde tavsiyesi acele etme hayatını yaşa şeklinde. benim ailem çok tutucu bir aile oyüzden ben hiç biyeri gezmedim ne eşimle ne arkadaşlarımla. biraz bu şekilde gezip eğlenmek keyfini çıkarmak istiyorum. ama bunu anlayan yok. ben şu anda gerçektende çocuğu bi eziyet gibi görüyorum. ve gene bu akşam gider ayak kavga ettik eşimle. yok sadece kendimi düşünüyomuşum evliliğimz gibi bunuda baskıyla halledecekmiş başka çare yokmuş. ki ben çok keske acele etmeseydk dedim evlendikten sonra. of öyle napıcamı şaşırdım. niye kimse beni düşünmüyo ya
bende gene neden istemediği anlattım durdum napim anladıysa. daha önceden 6 sene bi beraberliğimiz oldu tmm uzun bir sürede o süreyi evliymişiz gibi saymak çok saçma... bilmiom nolacak bu işin sonu.
