Günaydın ben lisansta da zorlanıyordum disleksi var da maalesef

Evet, bunu da çok düşündüm ama araştırmayı öğrenmeyi ve hatta öğretmeyi o kadar çok seviyorum ki bu benim için bir tutku. Mesela iki yılda bölümde girmediğim ders kalmadı sırf hangi derste ne anlatılıyor görmek öğrenmek için diğer araştırma görevlisi arkadaşlar bir derse asistanlık yaparken ben uç derse yaptım, kendim istedim seviyorum çünkü. Ya da atıyorum öğrencilerim jüriden önce mail atıp soru sorarsa diye jüri öncesi geceleri sesini açıp telefonun başucuma koydum, gecenin ikisinde gelen maile cevap verdim. Bunların hiçbirisi beni yormadı yoran şeyler değildi seviyorum çünkü. Ama tez hocamla iletişim durumumuz beni çok yordu çok

Aile desteğim iyi ama onlarla çok detaylı konuşamıyorum bir şey anlattım geçen haftalarda mesela bir baktım ben uyurken annem gelmiş başımda ağlıyor yazık kadına:/ Babam da keza üzgün bugünlerde onları mutsuz etmek de yıpratıyor. Sevgilimle de çok paylaşamıyorum bir kere denedim gece uyuyamadı ertesi gün işten izin alıp evine gitti dinlenmeye. Çevremdeki insanlara zarar veriyormuşum gibi hissediyorum veriyorum da. Tek sağlam destekçim kız kardeşim gibi sevdiğim bir arkadaşım sağolsun sürekli dinliyor yanımda her daim varlığı yeter... Bir de sizler <3 iyi ki varsınız..