Bunu okuyan kör olurÖncelikle merhaba arkadaşlar ben bugün üye oldum. Beni hiç tanımayan insanlara içimi dökmek istedim aslında işin doğrusu derdimi anlatacağım beni dinleyecek bir arkadaşım dahi yok. 20 yaşındayım ve 2 yıllık evliyim bir kızım var 18 aylık. 2 sene öncesine kadar hayatım çok güzeldi 18 üniversiteye hazırlık yapıyordum 2 ay sonrasında sınava girecektim çok güzel bakımlı bir kadındı aslında tabi sevdiğim biri vardı şu anki eşim. Eşimle 15 yaşındayken tanıştık ve kendisini çon sevdim cezaevine girdi 2 sene cezaevinde kaldı babası biz ayrılalım diye herşeyi yaptı ağza alınmayacak birsürü şey dedi aileme kadar geldi ve ailem beni eve hapsetti kısa bir süreliğine kuruş param dahi yok mektup göndermek için öyle böyle derken sonunda yazıp gönderdim param olmadığı için bizim elemana göndertiyordum oda benden gizli anneme veriyordu hep ilk 2 mektubum tek gitmişti. Eşimin kuzeni onu seviyordu ve görüse gidip seni unutmuş başkalrıyle tanışmış gibi birsürü yalan uydurmuştu eşimde inanmıştı ki kız bana söz ver diyince oda söz vermişti Bi nevi sözlüleri artık. Ben ondan mektup beklerken oda bana hep gönderiyorum ama eleman hepsini anneme veriyormuş özlüyordum ama hayatım düzene girmişti kendimi sadece derslerime okuluma vermiştim kendisi hiçbir zaman okumamı istemiyordu ben 12 sınıfa gelene kdr oda çıktı yine bana ulaştı ve bendeki mektuplarını istedi bende hiç mektubu yoktu konuşmaya karar verdik ilk buluşmamızda bana nasl ihanet ettin diye hesap sormaya gelmişti aslında işte o zaman herşey açığa çıktı qnladıjki ikimizde büyük bir oyunun içerisindeydik ama çok geçti ailelerimiz birbrine düşman ve artık o nişanlıydı ben çok sevdiğim halde istanbula taşındım abilerimin yanına sırf onu unutabilmek için derslerime odaklanablmek için ara tatildi ve 3 ay sonra sınavım vardı yine geldi girdi hayatıma nişanı atıcam seni çok seviyorum fln derken inandım ve kaçtık ailesi hala beni kabullenemedi babası binbir türlü küfürler hakaretler iftiralar attı ama biz kaçmıştık artık ilk 1 yıl çok güzeldi ama ne maddi durumumuz vardı nede bir evimiz annem dayanamayıp bizimle barıştı ve bize kendi yakınında bir ev tuttu eşime iş verdi çok çok yardımcı oldu ama sonu tahmin edeceğiniz gibi eşim çok nankör bir insan ne bana artık değer veriyor ne aileme aslında biz şımarttık. Kuryecilik yapıyordu bacağı kırıldı ve ben 2 aylık hamileyim ailesi yanıma dahi gelmedi ama ben o halimle herşeyş i yapıyordum saatlerce kolunun altına girdiğim yürüttüğüm günler tuvalet ihtiyacını dahi karşılayamıyordu annem hep yanımızdaydı abim bile o durumda bizimle barışıp her türlü maddi manavi desteğini verdi. Ailesi yine yoktu ama eşim şuan hepsiyle can ciğer benn aileme ise düşman. Bana gelecek olursak bana en büyük zararı en sevdiğim insan verdi zorla eşarp tak dedi benm karşı olduğum nokta türban değil aslında ben açıktım ve çok rahat giyinen bir insandm neyse sevdiğim için kabul ettim ama baktım ki çok sevdiğim adam telefonda gizli gizli sitelere girip açık saçık kızlara mesajlar atıyormuş bunu öğrendiğimde 3 aylık hamileydim dünyam başıma yıkıldı bana diyeceksiniz ki ayrılsaydın inanın öyle olmuyor kaçalı 5 ay olmuş ben 3 aylık hamileyim ailesi daha beni kabullenememiş annem benle knşyor ama okdr öve öve bitiremedimki eşimi herkes dört dörtlük sanıyordu gururuma yediremedim. Ona söyledim ve ayrılacağını söyledim ağladı yalvardı bir hata yaptım gibi klasîk erkek yalanları affettim. 1 yıl geçti kızım dünyaya geldi ve ben doğum ederken eşimden bekledğm ilgiyi hiç göremedim sezeryan lı doğum ettim 2 gün hastanede yattım 3. Gün evime geldim ywnlxı başıma 18 yaşımdayım kimsem yok bebeğime bile daha bakarken inanamıyorum benim bebeğim olduğuna eşim o gün eve geldğm ilk gün bana düşman kesildi annesiyle konuşmadım diye halbuki ben hamileyken annesi bana bebeğime okadar beddualar etmişti asla beni istememişti evet belki konuşmalıydım buzlar erisin diye ama düşünsenize 2 gece hastanede doğum sancısı çekiyorsunuz üstüne suni sancı bebeğiniz nefes alamadığı için acilen sezeryana alnıyorsunuz piskoljm alt üst eşim daha bir çiçek almamış sanki çok normal birşeymiş gibi her zamanki tavrını bozmuyor annesiyle konuşmadım diye bana aramızdaki eşlik bitti dedi ve o günden sonra 1 hafta yüzüme bakmadı. Sabah 4 e kdr bizim küçük işlettğimiz bir kebap dükkanı vardı orda çalışıyordu ben zaten evde aç susuz onu bekliyorum gelip yüzüme dahi bakmyordu o kadar acı ki anlatamam oysa ben hamileliğimn son gününe kdr sabahlara kdr o dükkanda çalışıyordum ona destek olabilmek için onunla motorla gidip motorla geliyordum 9 aylık hamileliğimr kdr. Hamilelikte vücudum bozulmuş olacakki artık ilgi dahi göstermyordu yine sitelerde mesajını yakaladım bunun gibi çok şey en sonunda yeter diyip eşarbı bırsktm beni kapatıp eve hapsettin bir arkadaş bile bırakmadın etrafımda gözünde elalemn açık kızında. İnanın ben bu eşarbı bırakırken annesi fesat gibi biz boşanalım diye eşimi okdr doldurdki kaybedecek birşeym yoktu bitsin dedim ama eşim olacak adam sırf elalem rezil olmamak için yapmadı derdi ben değilim yani o günden sonrada düzelemedik ama o hala ben görmesemde hatalarına devam ediyordur eminim ben ise tam bir allahın cezasıyım eski halimden eser yok 20 yaşındayım ama içimde yaşlı bir insan yatıyor bütün duygularımı kaybettim şarkı dahi dinlemeye tahammülüm yok. Şu hayatta sadece yüzümü güldüren tek şey kızım meleğim. O kadar nefret ediyorum ki kendimden bedenimden inanın kızın olmasa 1 dk yaşamam intihar dahi ettim. Saçım döküldü karnım sarktı kilo aldım o kdr kendimden iğreniyorum ki her gece yatağa girerken bir çocuk gibi 2 dilek hakkım olsa 2 sene öncesine dönmek okulumu okumak başka güzel kızların bedeninde olmak inanın bana piskoljm bitti hayatın 0 noktasındayım o kadar çok şey varki yaşadığım bunlar hiçbirşey kimsem yok ne bırakıp gidebiliyorum nede bunlarla başa çıkabliyorum ya elle tutulur bir yanım yok hani derler ya allahın cezası işte ben oyum bir insanın birşeyimi yolunda olmaz yolunda gitmez o güzel bakımlı kızlara okdr özeniyorum ki ben kendmi bırsktm artık aynalara bakmayalı aylar oldu keşke hiç doğmamış olsaydım. Kusura bakmayın başınızı ağrıttım ama inanın konuşacak kimsem yok o kadar doluyum ki hakkınızı helal edin.
Açıktan okuyorum şuan zaten ama bilmiyorum çok yalnız hissediyorum kendimi kaç defa boşanma derecesine geldik ama her seferinde bir şekilde yine devam ettik ama bakıyorum da birkere huzur gittimi gidiyor. Bana sanki çocukmuşum gibi davranıyor başını telefondan kaldırmıyor artık kaldıramıyorum gerçekten farkındayım kendime ne çok zarar vermişim. Çok sağolun bu arada zaten artık en ufak bir hatasını kaldıracak durumda değilim bende onu bekliyorum.Gel seninle bir sarılalım. 20 yaşındasın ya 20 daha hayatın çok başındasın. Yaşadıkların seni yıldırmasın, her acının sonunda güzellik mutlaka vardır. 18 aylık kızın var benim kızımla aynı ayda. Kendini beğenmiyorsan zayıflarsın, ve okuluna devam da edersin. Bundan 10 sene sonrasını düşün kızın büyümüş birlikte anne kız kahve keyfi yapıyorsunuz ve senin bir mesleğin var, çalışıyorsun kızımla ayakta dimdik duruyorsun. Bu günler de geçecek. Doğum anında yanında olmayan adamdan hayır gelmez, ne çok iyilik yapmışsın nankörlük yapmış. Anneler affeder bırak o adamı kararlı ol.
Siz bile bile lades demişsiniz. Yok yaşım küçüktü, cahildim vs ben bunlara inanmayan bir insanım. Kocaya kaçarken, bebek yaparken hiç cahil olmuyorsunuz, hiç yaşım küçük falan bahaneler gelmiyor aklınıza.
Olan olmuş. Kendinizden nefret etmenize sebep olan şey aslında özsaygınızı kaybetmek. Size saygı duyulmadığı için kendinizi değersiz hissediyorsunuz ve kendinizden nefret ediyorsunuz.
Yanlış yapmışsınız madem ayağa kalkmasını bilin. Kendinize bakın. Dışardan okuyun, açıköğretim falan araştırın. İşkur ile falan bir işe girmeye çalışın. Yaşınız küçük, kendinizi kurtarabilirsiniz. Artık elalem ne der düşünmeyin. Annenize de söyleyin ailenize. Ağlayın, yalvarın. Bir hata yaptım deyin. Ayaklarımın üstünde duracağım deyin. Ama kararlı olun. Kararınızda durun. Aileniz yanınızda durur eğer kararlı olursanız.
Öncelikle merhaba arkadaşlar ben bugün üye oldum. Beni hiç tanımayan insanlara içimi dökmek istedim aslında işin doğrusu derdimi anlatacağım beni dinleyecek bir arkadaşım dahi yok. 20 yaşındayım ve 2 yıllık evliyim bir kızım var 18 aylık. 2 sene öncesine kadar hayatım çok güzeldi 18 üniversiteye hazırlık yapıyordum 2 ay sonrasında sınava girecektim çok güzel bakımlı bir kadındı aslında tabi sevdiğim biri vardı şu anki eşim. Eşimle 15 yaşındayken tanıştık ve kendisini çon sevdim cezaevine girdi 2 sene cezaevinde kaldı babası biz ayrılalım diye herşeyi yaptı ağza alınmayacak birsürü şey dedi aileme kadar geldi ve ailem beni eve hapsetti kısa bir süreliğine kuruş param dahi yok mektup göndermek için öyle böyle derken sonunda yazıp gönderdim param olmadığı için bizim elemana göndertiyordum oda benden gizli anneme veriyordu hep ilk 2 mektubum tek gitmişti. Eşimin kuzeni onu seviyordu ve görüse gidip seni unutmuş başkalrıyle tanışmış gibi birsürü yalan uydurmuştu eşimde inanmıştı ki kız bana söz ver diyince oda söz vermişti Bi nevi sözlüleri artık. Ben ondan mektup beklerken oda bana hep gönderiyorum ama eleman hepsini anneme veriyormuş özlüyordum ama hayatım düzene girmişti kendimi sadece derslerime okuluma vermiştim kendisi hiçbir zaman okumamı istemiyordu ben 12 sınıfa gelene kdr oda çıktı yine bana ulaştı ve bendeki mektuplarını istedi bende hiç mektubu yoktu konuşmaya karar verdik ilk buluşmamızda bana nasl ihanet ettin diye hesap sormaya gelmişti aslında işte o zaman herşey açığa çıktı qnladıjki ikimizde büyük bir oyunun içerisindeydik ama çok geçti ailelerimiz birbrine düşman ve artık o nişanlıydı ben çok sevdiğim halde istanbula taşındım abilerimin yanına sırf onu unutabilmek için derslerime odaklanablmek için ara tatildi ve 3 ay sonra sınavım vardı yine geldi girdi hayatıma nişanı atıcam seni çok seviyorum fln derken inandım ve kaçtık ailesi hala beni kabullenemedi babası binbir türlü küfürler hakaretler iftiralar attı ama biz kaçmıştık artık ilk 1 yıl çok güzeldi ama ne maddi durumumuz vardı nede bir evimiz annem dayanamayıp bizimle barıştı ve bize kendi yakınında bir ev tuttu eşime iş verdi çok çok yardımcı oldu ama sonu tahmin edeceğiniz gibi eşim çok nankör bir insan ne bana artık değer veriyor ne aileme aslında biz şımarttık. Kuryecilik yapıyordu bacağı kırıldı ve ben 2 aylık hamileyim ailesi yanıma dahi gelmedi ama ben o halimle herşeyş i yapıyordum saatlerce kolunun altına girdiğim yürüttüğüm günler tuvalet ihtiyacını dahi karşılayamıyordu annem hep yanımızdaydı abim bile o durumda bizimle barışıp her türlü maddi manavi desteğini verdi. Ailesi yine yoktu ama eşim şuan hepsiyle can ciğer benn aileme ise düşman. Bana gelecek olursak bana en büyük zararı en sevdiğim insan verdi zorla eşarp tak dedi benm karşı olduğum nokta türban değil aslında ben açıktım ve çok rahat giyinen bir insandm neyse sevdiğim için kabul ettim ama baktım ki çok sevdiğim adam telefonda gizli gizli sitelere girip açık saçık kızlara mesajlar atıyormuş bunu öğrendiğimde 3 aylık hamileydim dünyam başıma yıkıldı bana diyeceksiniz ki ayrılsaydın inanın öyle olmuyor kaçalı 5 ay olmuş ben 3 aylık hamileyim ailesi daha beni kabullenememiş annem benle knşyor ama okdr öve öve bitiremedimki eşimi herkes dört dörtlük sanıyordu gururuma yediremedim. Ona söyledim ve ayrılacağını söyledim ağladı yalvardı bir hata yaptım gibi klasîk erkek yalanları affettim. 1 yıl geçti kızım dünyaya geldi ve ben doğum ederken eşimden bekledğm ilgiyi hiç göremedim sezeryan lı doğum ettim 2 gün hastanede yattım 3. Gün evime geldim ywnlxı başıma 18 yaşımdayım kimsem yok bebeğime bile daha bakarken inanamıyorum benim bebeğim olduğuna eşim o gün eve geldğm ilk gün bana düşman kesildi annesiyle konuşmadım diye halbuki ben hamileyken annesi bana bebeğime okadar beddualar etmişti asla beni istememişti evet belki konuşmalıydım buzlar erisin diye ama düşünsenize 2 gece hastanede doğum sancısı çekiyorsunuz üstüne suni sancı bebeğiniz nefes alamadığı için acilen sezeryana alnıyorsunuz piskoljm alt üst eşim daha bir çiçek almamış sanki çok normal birşeymiş gibi her zamanki tavrını bozmuyor annesiyle konuşmadım diye bana aramızdaki eşlik bitti dedi ve o günden sonra 1 hafta yüzüme bakmadı. Sabah 4 e kdr bizim küçük işlettğimiz bir kebap dükkanı vardı orda çalışıyordu ben zaten evde aç susuz onu bekliyorum gelip yüzüme dahi bakmyordu o kadar acı ki anlatamam oysa ben hamileliğimn son gününe kdr sabahlara kdr o dükkanda çalışıyordum ona destek olabilmek için onunla motorla gidip motorla geliyordum 9 aylık hamileliğimr kdr. Hamilelikte vücudum bozulmuş olacakki artık ilgi dahi göstermyordu yine sitelerde mesajını yakaladım bunun gibi çok şey en sonunda yeter diyip eşarbı bırsktm beni kapatıp eve hapsettin bir arkadaş bile bırakmadın etrafımda gözünde elalemn açık kızında. İnanın ben bu eşarbı bırakırken annesi fesat gibi biz boşanalım diye eşimi okdr doldurdki kaybedecek birşeym yoktu bitsin dedim ama eşim olacak adam sırf elalem rezil olmamak için yapmadı derdi ben değilim yani o günden sonrada düzelemedik ama o hala ben görmesemde hatalarına devam ediyordur eminim ben ise tam bir allahın cezasıyım eski halimden eser yok 20 yaşındayım ama içimde yaşlı bir insan yatıyor bütün duygularımı kaybettim şarkı dahi dinlemeye tahammülüm yok. Şu hayatta sadece yüzümü güldüren tek şey kızım meleğim. O kadar nefret ediyorum ki kendimden bedenimden inanın kızın olmasa 1 dk yaşamam intihar dahi ettim. Saçım döküldü karnım sarktı kilo aldım o kdr kendimden iğreniyorum ki her gece yatağa girerken bir çocuk gibi 2 dilek hakkım olsa 2 sene öncesine dönmek okulumu okumak başka güzel kızların bedeninde olmak inanın bana piskoljm bitti hayatın 0 noktasındayım o kadar çok şey varki yaşadığım bunlar hiçbirşey kimsem yok ne bırakıp gidebiliyorum nede bunlarla başa çıkabliyorum ya elle tutulur bir yanım yok hani derler ya allahın cezası işte ben oyum bir insanın birşeyimi yolunda olmaz yolunda gitmez o güzel bakımlı kızlara okdr özeniyorum ki ben kendmi bırsktm artık aynalara bakmayalı aylar oldu keşke hiç doğmamış olsaydım. Kusura bakmayın başınızı ağrıttım ama inanın konuşacak kimsem yok o kadar doluyum ki hakkınızı helal ed
Evet bende öyle yapmayı düşünüyorum ama annem dışında bana destek çıkan pek kimse yok annem abimlerle yaşıyor abimlerlede bilmiyorum kızım var sonuçta ona bana bir lafı dahi kaldıramayacak durumdayım dışlanmaktan çok korkuyorumSenin için tek hayırlı olan o adamdan boşanmak olur, git ailenin yanına kızınla aç davanı bitsin kurtul, karanlığa söveceğine bir mum yak yani
Evet yaşıtlarım üniversitede ben ise iğrenç bir hayatın içindeyim ne kadar kötü bir durumun içerisinde olduğumun farkındayım. Utancımdan hiçbir arkadaşımla bile görüşmüyorumSonuna kadar okuyamadim bile
Cocuk yasta kacip evlenmissiniz , ne bekliyordunuz?
Gercekten boyle bir cehaleti anlayamiyorum bu devirde
Yasitlariniz üniversitede hayatini yasarken , eglenirken , okurken sizin cektiklerinize bakin , degdi mi tum bunlara??
Bir an once bosanip annenizin yanina donun , belli ki size sahip cikan bir aileniz var , universite sinavina girin , hayatinizi bastan kurun henuz cok kucuksunuz bakin genc bile demiyirum cocuksunuz daha , hicbir sey icin gec degil , heba etmeyin hayatinizi
2 yılı geride bıraktık 3 oldu da anlamadım tuhaf olan ne?20 yaş , 2 yıllık evlilik, çocuk 18 aylık. Kurdu da boşluklar var sanki
Gel kuzum bende sarılayım sana. Daha çok küçüksün. Bakma sen anne olduğuna. Sen çocuksun daha. Şimdi öncelikle o adamdan artık bir şey bekleme. Yaptı diye sevinme yaparsa diye bekleme. Sen kendine odaklan. Hemen al test kitaplarını üniversiteye hazirlan. Çok çalışırsan yaparsın. Elinde iyi bir mesleğin olsun. Kaş göz güzelliğinden daha çok öz güven sağlar sana. Kilo da verilir saclar da tekrar çıkar merak etme. Benim çıktı doğum sonrası dokulen saçlarım. Okulunu bitir mesleğini eline al. O arada kızın da büyümüş olur. İkinci kere evlenirsin. Daha yolun çok başındasin. Boşver kayın aileyi falan. Elalem ne deri. Sen her fırsatta ders çalış. YouTube da eğitim videolari izle al eline kağıt kalemi. Yeme içme suyu uyuma ders calis... Senin için çıkış yolu bu. O erkek musvettesinde değilÖncelikle merhaba arkadaşlar ben bugün üye oldum. Beni hiç tanımayan insanlara içimi dökmek istedim aslında işin doğrusu derdimi anlatacağım beni dinleyecek bir arkadaşım dahi yok. 20 yaşındayım ve 2 yıllık evliyim bir kızım var 18 aylık. 2 sene öncesine kadar hayatım çok güzeldi 18 üniversiteye hazırlık yapıyordum 2 ay sonrasında sınava girecektim çok güzel bakımlı bir kadındı aslında tabi sevdiğim biri vardı şu anki eşim. Eşimle 15 yaşındayken tanıştık ve kendisini çon sevdim cezaevine girdi 2 sene cezaevinde kaldı babası biz ayrılalım diye herşeyi yaptı ağza alınmayacak birsürü şey dedi aileme kadar geldi ve ailem beni eve hapsetti kısa bir süreliğine kuruş param dahi yok mektup göndermek için öyle böyle derken sonunda yazıp gönderdim param olmadığı için bizim elemana göndertiyordum oda benden gizli anneme veriyordu hep ilk 2 mektubum tek gitmişti. Eşimin kuzeni onu seviyordu ve görüse gidip seni unutmuş başkalrıyle tanışmış gibi birsürü yalan uydurmuştu eşimde inanmıştı ki kız bana söz ver diyince oda söz vermişti Bi nevi sözlüleri artık. Ben ondan mektup beklerken oda bana hep gönderiyorum ama eleman hepsini anneme veriyormuş özlüyordum ama hayatım düzene girmişti kendimi sadece derslerime okuluma vermiştim kendisi hiçbir zaman okumamı istemiyordu ben 12 sınıfa gelene kdr oda çıktı yine bana ulaştı ve bendeki mektuplarını istedi bende hiç mektubu yoktu konuşmaya karar verdik ilk buluşmamızda bana nasl ihanet ettin diye hesap sormaya gelmişti aslında işte o zaman herşey açığa çıktı qnladıjki ikimizde büyük bir oyunun içerisindeydik ama çok geçti ailelerimiz birbrine düşman ve artık o nişanlıydı ben çok sevdiğim halde istanbula taşındım abilerimin yanına sırf onu unutabilmek için derslerime odaklanablmek için ara tatildi ve 3 ay sonra sınavım vardı yine geldi girdi hayatıma nişanı atıcam seni çok seviyorum fln derken inandım ve kaçtık ailesi hala beni kabullenemedi babası binbir türlü küfürler hakaretler iftiralar attı ama biz kaçmıştık artık ilk 1 yıl çok güzeldi ama ne maddi durumumuz vardı nede bir evimiz annem dayanamayıp bizimle barıştı ve bize kendi yakınında bir ev tuttu eşime iş verdi çok çok yardımcı oldu ama sonu tahmin edeceğiniz gibi eşim çok nankör bir insan ne bana artık değer veriyor ne aileme aslında biz şımarttık. Kuryecilik yapıyordu bacağı kırıldı ve ben 2 aylık hamileyim ailesi yanıma dahi gelmedi ama ben o halimle herşeyş i yapıyordum saatlerce kolunun altına girdiğim yürüttüğüm günler tuvalet ihtiyacını dahi karşılayamıyordu annem hep yanımızdaydı abim bile o durumda bizimle barışıp her türlü maddi manavi desteğini verdi. Ailesi yine yoktu ama eşim şuan hepsiyle can ciğer benn aileme ise düşman. Bana gelecek olursak bana en büyük zararı en sevdiğim insan verdi zorla eşarp tak dedi benm karşı olduğum nokta türban değil aslında ben açıktım ve çok rahat giyinen bir insandm neyse sevdiğim için kabul ettim ama baktım ki çok sevdiğim adam telefonda gizli gizli sitelere girip açık saçık kızlara mesajlar atıyormuş bunu öğrendiğimde 3 aylık hamileydim dünyam başıma yıkıldı bana diyeceksiniz ki ayrılsaydın inanın öyle olmuyor kaçalı 5 ay olmuş ben 3 aylık hamileyim ailesi daha beni kabullenememiş annem benle knşyor ama okdr öve öve bitiremedimki eşimi herkes dört dörtlük sanıyordu gururuma yediremedim. Ona söyledim ve ayrılacağını söyledim ağladı yalvardı bir hata yaptım gibi klasîk erkek yalanları affettim. 1 yıl geçti kızım dünyaya geldi ve ben doğum ederken eşimden bekledğm ilgiyi hiç göremedim sezeryan lı doğum ettim 2 gün hastanede yattım 3. Gün evime geldim ywnlxı başıma 18 yaşımdayım kimsem yok bebeğime bile daha bakarken inanamıyorum benim bebeğim olduğuna eşim o gün eve geldğm ilk gün bana düşman kesildi annesiyle konuşmadım diye halbuki ben hamileyken annesi bana bebeğime okadar beddualar etmişti asla beni istememişti evet belki konuşmalıydım buzlar erisin diye ama düşünsenize 2 gece hastanede doğum sancısı çekiyorsunuz üstüne suni sancı bebeğiniz nefes alamadığı için acilen sezeryana alnıyorsunuz piskoljm alt üst eşim daha bir çiçek almamış sanki çok normal birşeymiş gibi her zamanki tavrını bozmuyor annesiyle konuşmadım diye bana aramızdaki eşlik bitti dedi ve o günden sonra 1 hafta yüzüme bakmadı. Sabah 4 e kdr bizim küçük işlettğimiz bir kebap dükkanı vardı orda çalışıyordu ben zaten evde aç susuz onu bekliyorum gelip yüzüme dahi bakmyordu o kadar acı ki anlatamam oysa ben hamileliğimn son gününe kdr sabahlara kdr o dükkanda çalışıyordum ona destek olabilmek için onunla motorla gidip motorla geliyordum 9 aylık hamileliğimr kdr. Hamilelikte vücudum bozulmuş olacakki artık ilgi dahi göstermyordu yine sitelerde mesajını yakaladım bunun gibi çok şey en sonunda yeter diyip eşarbı bırsktm beni kapatıp eve hapsettin bir arkadaş bile bırakmadın etrafımda gözünde elalemn açık kızında. İnanın ben bu eşarbı bırakırken annesi fesat gibi biz boşanalım diye eşimi okdr doldurdki kaybedecek birşeym yoktu bitsin dedim ama eşim olacak adam sırf elalem rezil olmamak için yapmadı derdi ben değilim yani o günden sonrada düzelemedik ama o hala ben görmesemde hatalarına devam ediyordur eminim ben ise tam bir allahın cezasıyım eski halimden eser yok 20 yaşındayım ama içimde yaşlı bir insan yatıyor bütün duygularımı kaybettim şarkı dahi dinlemeye tahammülüm yok. Şu hayatta sadece yüzümü güldüren tek şey kızım meleğim. O kadar nefret ediyorum ki kendimden bedenimden inanın kızın olmasa 1 dk yaşamam intihar dahi ettim. Saçım döküldü karnım sarktı kilo aldım o kdr kendimden iğreniyorum ki her gece yatağa girerken bir çocuk gibi 2 dilek hakkım olsa 2 sene öncesine dönmek okulumu okumak başka güzel kızların bedeninde olmak inanın bana piskoljm bitti hayatın 0 noktasındayım o kadar çok şey varki yaşadığım bunlar hiçbirşey kimsem yok ne bırakıp gidebiliyorum nede bunlarla başa çıkabliyorum ya elle tutulur bir yanım yok hani derler ya allahın cezası işte ben oyum bir insanın birşeyimi yolunda olmaz yolunda gitmez o güzel bakımlı kızlara okdr özeniyorum ki ben kendmi bırsktm artık aynalara bakmayalı aylar oldu keşke hiç doğmamış olsaydım. Kusura bakmayın başınızı ağrıttım ama inanın konuşacak kimsem yok o kadar doluyum ki hakkınızı helal edin.
Utanacak birsey yok , insanlar hata yapar , bir an once ayaga kalkin ve gidin ailenizin yanina , su anda gec degil hicbir sey icinEvet yaşıtlarım üniversitede ben ise iğrenç bir hayatın içindeyim ne kadar kötü bir durumun içerisinde olduğumun farkındayım. Utancımdan hiçbir arkadaşımla bile görüşmüyorum
Zaten şuan abilerimle aramın düzelmesini bekliyorum ondan sonra durumu onlara anlatıcam eminim onlarda bana yardımcı olurlar ama şu durumdayken gidemem dışlanacağımı biliyorumUtanacak birsey yok , insanlar hata yapar , bir an once ayaga kalkin ve gidin ailenizin yanina , su anda gec degil hicbir sey icin
Çok sağolun ya o kadar yorum içinde moral buldum bu mesaj içinde şuan açıktan çocuk gelişimi okuyorum zaten 1. Sınıf ama derslere hiç çalışmıyordum bundan sonra çalışıcam inşallah kendimi çok geliştirmek istiyorumGel kuzum bende sarılayım sana. Daha çok küçüksün. Bakma sen anne olduğuna. Sen çocuksun daha. Şimdi öncelikle o adamdan artık bir şey bekleme. Yaptı diye sevinme yaparsa diye bekleme. Sen kendine odaklan. Hemen al test kitaplarını üniversiteye hazirlan. Çok çalışırsan yaparsın. Elinde iyi bir mesleğin olsun. Kaş göz güzelliğinden daha çok öz güven sağlar sana. Kilo da verilir saclar da tekrar çıkar merak etme. Benim çıktı doğum sonrası dokulen saçlarım. Okulunu bitir mesleğini eline al. O arada kızın da büyümüş olur. İkinci kere evlenirsin. Daha yolun çok başındasin. Boşver kayın aileyi falan. Elalem ne deri. Sen her fırsatta ders çalış. YouTube da eğitim videolari izle al eline kağıt kalemi. Yeme içme suyu uyuma ders calis... Senin için çıkış yolu bu. O erkek musvettesinde değil
Ya pardon da ben saftım akılsızdım demedim yeni lîseyê başlamıştım ve çevreye uydum 15 yaşında tanıdım onu oda benden pek büyük sayılmaz zaten 22 yaşında ben akılsızdım saftım demiyorum arkadaşlar bir hata yaptım ve hayatımı mahvettim diyorum bu kadarÇok ciddi suçlar işleyen insanlar bile yok hükmün açıklanmasının geri bırakılması, yok indirim, yok denetimli serbestlik derken doğru düzgün cezaevine girmiyor. Kocanız artık ne yaptıysa küçücük yaşında içeri girmeyi başarmış. Yok girdiğinde yaşı küçük değilse siz 15 yaşındaymışsınız, el kadar çocukla işi neymiş? Bence hiç de saf ya da akılsız bir kadın değilsiniz, ben 15 yaşındayken değil böyle bi adamla arkadaşlık etmek, tanımadığım biri bir şey dese korkumdan cevap veremezdim. Şuana kadar sizi mahveden aklınızı kızınızla güzel bir hayat kurmak için kullanın. Yaşınız genç okuyun meslek edinin çalışın, hiçbir şey için geç değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?