canımm üzülme ,yalnız değilsin...bende ailemden ve tüm sevdiklerimden uzakta gurbetteyim ....buarada hiç arkadaşım yok ,bu birazda benim seçimim tabii...bir üst kat komşum var oda 54 yaşında ama kafa dengi :)) onunla avuuyorum inan..ama daha çok evimde kızımla ev işleri ile ve nette kk dayım...ianan ben evlenmeden önce o kadar aktif ve sosyal bir insandım ki,neşeli ,bıcır bıcır birşeydim ne telim susar nede baba evimin kapısı boş kalırdı ...şimdi ise gurbette eşim görevi gereği sıksık nöbet tutuyor ve yoğun çalışıyor ama alıştım inan..mutsuzum diyemem...bu 4 duvarı seviyorum neden mi ,huzurum var ,mutluyum,tek sorunum yalnızlık belki ama kzım ve eşim olunca bir arada hele de huzurumuz ve tebessümümüz var ise inan gerisi boş... ki dediğim gibi ben evlenmeden önce o sosyal hayatımı anlatayım sana geçen bir günümü: lisanslı sporcuyum hergün sabahları stada gider ve rutin antremanlarımı yapar,sonrasında çalıştığım radyoya giderdim orada sunucu idim... oradan çıkar,tiyatro eğitimi alıyordum o dönem oraya giderdim,oradan da o gün için hangi arkadaşlarım ile sözleştik ise de oraya :)))) düşün yani...ben yine de mutluyum bu huzur veren yalnızlığımla.... :))