- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
- 208
Bende o hiç işe yaramıyo ya. Yani yapmayı deniyorum aslında ama hicbi olumlu etkisi olmuyo. Yani ne zaman kendimden kötü durumda birine baksam bi yanda onun icin de üzülüyorum kendimi o duygulara kaptırıp iyice kötü oluyorum bi yandan da onun dertleri olması benim dertlerim olmasını engellemiyo diye düsünüyorum. Hani grip var kanser var mesela. Ama ay kanser degilim gribim o zaman çok mutlu olmam lazım nasıl diyemiyosak desek de bi ise yaramıyo yine akan burun, sis bogaz yüksek atesle yatıyosak o zaman dertleri kıyaslamanın bi anlamı yok diye düsünüyorum. Her biri kendine has cünkü.10 aylık bebek,3 yaşında çocuk...sabahtan akşama kadar temizlikti,yemekti,çocuklardı inan hergün bunalıyorum yıpranıyorum ama sonra kendime kızıyorum...99 deperemini,madencilerin göçük altında kalmasını,çaresizce ilik nakli bekleyen kanser hastalarını düşünüyorum..kendimi onların yerine koyuyorum..çaresizliğin tükenmişliğin umutsuzluğun ne olduğunu anlıyorum..hemen şükrediyorum halime..acaba onlara tekrar bir yaşama şansı verseler neler yaparlardı kimbilir..sonra benimkide dertmi diyorum..hemen toparlanıyorum..öyle işte