Bunun için mi okudum ben

İş yerinde sosyalleşmemeniz daha güzel boş verin. Farklı sosyalleşme alanları bulun spora yada herhangi bir konuyla alakalı kurslara katılın hafta sonu oralardan arkadaş edinin gerçi pandemiden dolayı hafta sonu da yok da neyse genel olarak diyim. Şu dönemde atanmış olmanız büyük bir nimet zaten maalesef o yüzden canınızı sıkmayın hayatta bir sürü farklı süreçlerden geçiyoruz bu da bir süreç. Belki yakında biriyle tanışıp evleneceksiniz çocuğunuz olacak o kadar meşgul olacaksınız ki kimsenin sizle muhatap olmadığı dönemleri özleyeceksiniz.
 
Ben işe başladığımda sizin gibi o heyecanla çalışma arkadaşlarımla samimi olmuştum. Sonra defalarca buna pişman olduğum olmuştur. Bence sosyalleşme hevesinizi işyerinde gidermeye çalışmayın. Maalesef işyeri böyle şeylerin çok ters tepebileceği bir yer. İş başka arkadaşlık başka olsun mümkünse :)
 
"Biz burda yenileri sevmeyiz " mi diyorlar.
Şaka bir yana iş yerini değişme imkanınız var mı ? Acabs diyorum bir araya gelince sizin dedikonuzu mu yapıyorlar da aralarına almıyorlar can sıkıcı bir durum
 
Maria Brown .!.:
Selamlar. Hemen konuya gireceğim. 28 yaşındayım. Yaklaşık 3 yıl süren bir işsizlik döneminden sonra 90 puan alıp atandım. Atanmadan önce Bi atansam her şey yoluna girecek diye düşünüyordım. Ama maalesef her şey daha da beter oldu.
İş yerinde çok mutsuzum. Doğru düzgün arkadaşım yok. Evde de yalnız yaşıyorum. İş yerine gelmek beni boğuyor. Bana yetecek fena olmayan bir maaşım var ama tek başına iseniz para size ne verebilir ki is arkadaşlarımın çoğu yaşıtım değil. Aslına bakarsanız konu yaş da değil ben ne kadar iyi olsam sıcakkanlı konuşkan da olsam onlar soğuklar. Yani oldukça burnu havada tipler. Zaten ben gelene kadar herkes gruplaşmış. Ben konuşmadan kimsenin benimle konuştuğu yok. Bir tane muhabbet ettiğim biri var o da tüm gün çocuğundan bahsediyor. Benim sorunlarımı pek umursadığını sanmıyorum. Bekarlar da işte anlattığım gibi. Oturup bir muhabbet açayım diyorum tıkanıyor hemen. Dediğim gibi pek dışa dönük insanlar değiller kendi arkadaşlarından başka kimseyi aralarına kabul etmiyorlar.
Bambaşka bir şehirdeyim ailem arkadaşlarım çok uzakta. Bir Allahın kulu yok yani kafa dengi diyebileceğim. Erkek arkadaşım zaten yok. Belki sorun bende ben uzak kaldım diyorum yakınlaşmaya çalışıyorum insanlara olmuyor. Çok üstlerine düşmeyim diyorum yine olmuyor. Ben normalde oldukça arkadaş canlısı sosyal bir insan idim. Şu an yapayalnız hissediyorum kendimi. Biliyorum bunun bir çözümü yok gibi alışmak lazım ama derdimi anlatmak istedim sadece
Genişletmek için tıkla...
Aynı bizim iş yerindeki bölümü anlatmissiniz ya resmen bölümüm üzerinde ölü toprağı var ve en az 1 yılda öğrenilecek teknik bir iş...işe baslar başlamaz da haftasonu mesaisi cakmislardi sagolsunlar ama su an her şey yoluna girdi...
Size tavsiyem paranızı biriktirin, herkesle de bir anda samimi olamayacağınızı kabul edin. Zamanla alışıp seversiniz.
Bekar bir arkadaşım doğa yürüyüşleri grubuna katılmış çok eğleniyor gibj bu tarz bir hobi edinebilirsiniz.
Dediğim gibi hem kendinize hem de çevrenizdeki insanlara uyum sağlamak için zaman verin
 
Benim ilk atandığım okulda da böyle sorunlar yaşamıştım . Herkes yaşıt , az çok çocuklu çocuklu , komşular , eşleri tanışıyor vs vs . Ben aralarına giremezdim . Çünkü benim hayatımla onlarınki çok farklıydı . Ben ne yaptım peki😏 hemen ilçe MEM e gittim ve dedim ki beni istediğiniz her okulda görevlendirebilirsiniz . Halk eğitimde de kurs açtım . 7x 10 saat derse giriyordum ve lise son sınıfta okuyan öğrenciler benim arkadaşım olmuştu . Beraber gezip tozuyorduk .
İş arkadaşı işte kalsın hiç yüz göz olma . Senin gibi olsam eve kedi alırdım , onlar çocuklarından bahsederken ben de benim de kzım var veya oğlum var deyip fotoğraf vs gösterirdim . Zaten konu başlatıcılar bunlardır . Kayınvalide derdi , çocuk derdi , koca derdi 🤔🤔🤔 ehliyetten konu açabilirsin eğer yoksa . Kurs vs sorarsın .
Hiç olmadı saçını yeşile boya git ama fıstık yeşili değil orman yeşili 😂
 
Ilk işe girdiğimde bana da "biz burda yenilere acimayiz "demislerdi :) neyseki bunları umursayacak kırılgan bir karakter değilim.
Şimdi hepsi sever beni, arada tartissak da anlasiriz. Kendimden 10 yas büyük biriyle de orda kanka oldum arada gidip geliyoruz,birlikte dışarı da çıkıyoruz ama tabii insanların güveni hep zamanla kazaniliyor
 
İlk atandığım yerde çok güzel bir ortamım arkadaşlarım vardı. İş yerimde de evimde de çok mutluydum. Daha sonra evlendim ve eşimin zorunlu hizmetinin olduğu yere geldim çok küçük ve hiç bir imkan yok, iş yerinde tek kelime sohbet edebileceğim biri yok. Bakıyorum bazen sorun bende mi diye ama yok valla hepsi çok anormal insanlar. Benim de iki sene oldu ve kabullendim durumu artık. Tavsiyem ilk önce durumu kabullenin kendinizi üzmeyin, Sosyal imkanlar varsa katılın çevrede ve tayin isteyebileceginiz günü bekleyin :)
 
Çalıştığım kuruma 4buçuk yıl önce atandım.Atandığımda burdaki bayanlar canciğerlerdi.Benimle iş ortaminda konuşurlardi.kendileri sık sık buluşurlar ama beni hiç çağırmazlardı.Aynı sizde olduğu gibi buluşma planlarını benim yanımda yaparlardı.Ben o zamanlar kendimi çok kötü hissederdim.Sanki yer yarılsa da yerin içine girsem derdim.Daha sonra geçen yıllar içinde kendi aralarında gruplaşmaya başladılar ve şu an çoğu birbiri ile küstü.Benim kimse ile sorunum yok.Artik davet edilmeye de başlandim 😂😂
 
Lets go .!.:
"Biz burda yenileri sevmeyiz " mi diyorlar.
Şaka bir yana iş yerini değişme imkanınız var mı ? Acabs diyorum bir araya gelince sizin dedikonuzu mu yapıyorlar da aralarına almıyorlar can sıkıcı bir durum
Genişletmek için tıkla...
İş yeri değiştirme imkanım yok. Dedikodumu yaptıklarını sanmıyorum çünkü genelde ne konuştukları duyuluyor.
 
Ben de memur olmakla kafayı bozmuştum. Evliyim durumumuz fena değil çok şükür. Çok çabaladım atamalarım olmadı bir türlü. Çok yıprandım. Eşim atansan da mutlu olmayacaksın der hep. Sizin yazınızı görünce aklıma geldi. Zamanla her şey olur inşallah. Hakkınızda hayırlısı.
 
Maria Brown .!.:
Selamlar. Hemen konuya gireceğim. 28 yaşındayım. Yaklaşık 3 yıl süren bir işsizlik döneminden sonra 90 puan alıp atandım. Atanmadan önce Bi atansam her şey yoluna girecek diye düşünüyordım. Ama maalesef her şey daha da beter oldu.
İş yerinde çok mutsuzum. Doğru düzgün arkadaşım yok. Evde de yalnız yaşıyorum. İş yerine gelmek beni boğuyor. Bana yetecek fena olmayan bir maaşım var ama tek başına iseniz para size ne verebilir ki is arkadaşlarımın çoğu yaşıtım değil. Aslına bakarsanız konu yaş da değil ben ne kadar iyi olsam sıcakkanlı konuşkan da olsam onlar soğuklar. Yani oldukça burnu havada tipler. Zaten ben gelene kadar herkes gruplaşmış. Ben konuşmadan kimsenin benimle konuştuğu yok. Bir tane muhabbet ettiğim biri var o da tüm gün çocuğundan bahsediyor. Benim sorunlarımı pek umursadığını sanmıyorum. Bekarlar da işte anlattığım gibi. Oturup bir muhabbet açayım diyorum tıkanıyor hemen. Dediğim gibi pek dışa dönük insanlar değiller kendi arkadaşlarından başka kimseyi aralarına kabul etmiyorlar.
Bambaşka bir şehirdeyim ailem arkadaşlarım çok uzakta. Bir Allahın kulu yok yani kafa dengi diyebileceğim. Erkek arkadaşım zaten yok. Belki sorun bende ben uzak kaldım diyorum yakınlaşmaya çalışıyorum insanlara olmuyor. Çok üstlerine düşmeyim diyorum yine olmuyor. Ben normalde oldukça arkadaş canlısı sosyal bir insan idim. Şu an yapayalnız hissediyorum kendimi. Biliyorum bunun bir çözümü yok gibi alışmak lazım ama derdimi anlatmak istedim sadece
Genişletmek için tıkla...
Sende kendi kendine takil yaa bos muhabbet dinleyecegine kafan şişmesin.Zamanla zaten etkilesim olur seni de aralarina alirlar.Almazlarsa da kendileri bilir cok takılma.Şu pandemiyi atlatinca sevgili yaparsın kafana uyan kimseye ihtiyaç kalmaz bile
 
Ayni durumları yasadim sanki ben yazmisim gibi okudum
Ben de bunun icin mi okudum diyorum.cogu zaman ama arkadasliklar icin degil yaptığım islerin okudugum.ve atandigim.meslekle alakasi olmamasindan dolayi
Size tavsiyem kendinize odaklanin
Sevdiginiz alanlarda faaliyetlerde bulunun is haricinde
Mesela.kitap okumayi severseniz, kitaplara yönelin, cevrenizde varsa ya da online olan kitap.gruplarina katilin. Bir sekilde böyle yasamayi ogrenmeye bakın. Arkadaslar da gruplasmis olabilir aralarina girme cabasina girmeyin, ben de bu is yerimde benzerini yasadim cok da umursamadim sonucta sonradan gelen benim.diye
Simdi de beni el üstünde tutarlar, yani bazi seyler zamanla.oturur acele etmeyin kendinizi de uzmeyin
 
Yalnız değilsin ben de atanmak için yırttım kendimi atandım ailemden koptum geldim doğuda bir şehre benim çalıştığım ortamda ki insanlarda aynı şekilde soğuklar gruplaşma var ne kadar konuşmaya çalışsamda olmadı aksine hepsi yaşıtım ama görseniz bir iki seneye emekli olacakmış tipler öyle bi otsu yaşam sürüyolar. Hiç kimsem yok arkadaşım yok bari dedim sevgili yapayım bu böyle gitmez ama yapayım deyincede yapamıyor insan ya anlaşamıyosın beğenmiyosun ya da o seni beğenmiyo ya da farklı niyetlerle yaklaşıyolar bunu görünce erkek ilişkisinden de vazgeçtim otsu bir yaşam sürüyorum elde olmadan yapacak pekte bir şey yok bulduğum tek çözüm alışmak maalesef ..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

bedifferent
eşimin ciddiliği ve soğukluğu
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
6K
mahmut abi
M
D
Hiç Arkadaşım Kalmadı
Yorumlar
4
Görüntüleme
723
ellerimlekazidim
ellerimlekazidim
S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
3K
senyor
S
Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
5K
SARILARIN FILIZ
SARILARIN FILIZ
G
  • Kilitli
Evli bir adamla birlikteyim
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
29K
Madamadamm
M
Back
X