Burasi cocuksuz kadinlarin bölümü

olivia

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2006
5.055
5.695
248
Herkese merhaba,

her tür konularin konusuldugu ve tartisildigi bir KK`da, cocuksuz kadinlarin bölümüde olmasi gerektigini düsünüyorum.
Burada cocuklari olmayan, her ne nedenden dolayi hic fark etmez, sadece kendi aramizda dertlesip, tartisip ve hayatin güzel yanlarini yasamasini bilen, pozitif paylasimlara, her cocuksuz kadini davet ediyorum.
 
canım hayırlı olsun şimdilik öyle ama daha sonra olcak inşallah
 
Fark etmez, cocugun oldugunda zaten seni ilgilendiren cocuk bölümlerine gidersin.
Su an cocugun yok. Hayatindan bahsetsene, ilgini cekip okuduguna göre bu konuyu :)
 
canım ben başlık değişik olmuş ondan ilgimi çekti ben 26 yaşında 8 yıllık evliyim
ev hanımıyım istanbuldayım buralarda can sıkıntınından takılıyorum işte
 
Evet baslik degisik gelmis olabilir senin icin, ama benim gibi cocuk istemeyen veya cocuk isteyipde olmayan bir sürü kadinlar var, iste bu bölümde isteyipde olmayan veya benim gibi olsada istemeyen kadinlarin sohbet yeri.

Ben mesela hic cocuk dogurmak istemedim hayatimda, 12 senedir cok mutlu evliyim ve cocuk özlemi duymuyorum.
 
Kücüklügümden beri hayati hep baskalarindan daha baska algiladim. Baska gördüm, baska hissettim.
Her gördügüm aklimda kaldi, her yasadigim hayatimin kararlarini etkiledi.
Bana yapilan o büyük haksizligi kücük yasimdan beri haksizlik olarak en kücük ayrintisina kadar hissettim. Ben bir kiz cocuguydum, oysa annem ve babam erkek cocuk beklemislerdi.
Ismimi bile annem veya babam degilde, tesadüfen orada olan kücük dayim koymus, cok seviyormus o kizi ve onu yasatabilmek icin bana vermis o sevdigi ama evlenemedigi kizin ismini.
Tabiki yemegimi yedim, yatagimda uyudum ama birsey eksikdi...hic sevilmedim annem ve babam tarafindan...
Büyüdüm, okudum, calistim her zaman en iyisi oldum ama kimseye yaranamadim daha dogrusu önemsenmedi annem veya babam tarafindan, cünkü ben bir kiz cocugu idim.
Erkek olsaydim calismama gerek olmazdi direk parali okuturlardi ama kiz cocugu günün birinde evlenip gidecek, oyalansin bakalim diye düsündüler...

Icimdeki cocugu cok kücük yasta öldürdüm, hep kendi basima, basimin caresine baktim, beni kücük yasta Türkiye`de birakip kendileri Almanya`ya para kazanmak icin gitmeleri ayri bir dert.
Neyse sonra bende geldim önceden büyüdügüm ülkeye ve hala buradayim.
Yasadiklarimin bana bir zarari oldumu? Hayir olmadi, daha cok güclendim ve daha cok basardim herseyi, öteki adim Azmi Tasdelen oldu resmen...
Sadece birsey eksildi ben büyüdükce....cocuk dogurmak gittikce istememeye basladim....
 





kk´de dolasirken uykum olmadigi icin bir sürü konu okudum ve hic alakam olmasada senin konuna denk geldim. Öyle garipki yazdiklarinda sanki birzda olsa kendimi buldum. Okurken yaram tazelendi sanki. Ben almanyda büyüdüm gercekten maddi anlamda her istedigi olan bir kizdim. Hic birzaman bir dedigim iki olmadi ama hep eksik bir yanim vardi. Babam cok degisik düsüncelerde bir insan onun düsüncesine göre kiz cocugu sevilmez ona hic birsekilde sevgi gösterilmez. Üniversite secerken tip düsündügümde 30una kadar okuyupta napacaksin demisti evde kalirim korkusuna...Benimde Annem hamileyken doktorlar erkek olacak demis babam icin erkek cocugu demek ayri birsey. Kiz olunca hayal kirikligi olmus...kimbilir belkide oyüzden hic isinamadi bana. Ben nerdeyse 23senedir birgün olsun babamin basimi oksadigini bilmem kizim dedigini bilmem. Sevgi gösteremeyen bir baba olsa kabullenirdim belki ama benden 4yas kücük erkek kardesimi daha ben bile cocukken sevip oksadimi icim burkulurdu. Madem ona o sevgi gösteriliyorsa benim ne sucum var derdim. Babami hic utandiracak bir evlatta olmadim...Simdiyse arkadaslarimin babalariyla aralarindaki sevgiyi görünce icim bi garip oluyor o ortamdan uzaklasmak icin herseyi yapiyorum oysa ne cok isterdim bikere babaminda bana kizim diye sarilmasini. Ama bunlara inat icimde gercekten büyük bir cocuk istegi var bir kizim olsun yasayamadigim tüm sevgiyi kaderime inat ona göstereyim istiyorum...nisanliminda cok iyi bir baba olacagina inaniyorum cünkü...actigin konuyla alakasiz biliyorum ama yazdiklarini okuyunca yazmadan gecemedim
 
merhaba bende 8 aylık evliyim eşim çocuk istemiyor ben bazen olsun istiyorum bazen olmasın çünkü sorumluluğu çok fazla, herhalde çocuksuz kadınların en büyük problemi çevre baskısı. Kilom aynı elbette bazen bir kilo alıp veriyorumdur ama büyük bir değişiklik yok. Ama inanlar hamile olup olmadığımı sormak için sürekli kilo mu aldın sen deyip duruyorlar ve bu sinirimi psikolojimi bozuyor, hamile değilim diye pankart yazıp dolaşacağım valla
 
Hayırlı olsun
Sadece çocuksuz olmanın avantajları ve dezavantajlarının konuşuldu bir topik olması dileğiyle
 
Cocuksuz olmanin avantajini saymakla bitmez Melodi hanim.
Onlarin hepsini kapatilan bölümümüzde cok kez kere konusmustuk kafa dengi arkadaslarla, istersen tekrar oradan okuyabilirsin, avantajini veya dezavantajini.

Burasi avantaji veya dezavantajini konusacagimiz yer degil.
Burasi cocuksiz kadinlarin hayatlarini anlatmasi, nelerle ugrasdiklari, nelere yogunlastiklari, hayatlarina nasil bir yön vermeleri...vs..vs..vs..
Hangi bakis acisi bir kadini cocuk yapmamaya yöneltir, konusmalari gibi bir bölüm oldu.
 
bende 2 senelik evliyim, cocugum yok ve istemiyorumda.
20 gün önce apantisim patladi ve hastahanede kalmak zorunda kaldim, o günden beri cocuk düsüncesi iyice uzaklasti beynimden.
tekrar hastaneye yatmak düsüncesi dahada soguttu beni.

maalesef ki bu düsüncemi ne esime ne aileme anlatamiyorum ve sIKinti cekiyorum.
esim zorlamiyor beni, ama hic cocuk istemiyorum dedigimde sacmalama diyor sakasinada olsa.
gercekten cok zor bi durum...
 
Thirtyfour seni yazilarindan tanir ve cok severim.
Hic acele etme, herseyi zamana birak ve öyle kararini ver.
Simdi hastahanenin psikolijisi icinde böyle kararlar verme.
 
olivia .!.:
Thirtyfour seni yazilarindan tanir ve cok severim.
Hic acele etme, herseyi zamana birak ve öyle kararini ver.
Simdi hastahanenin psikolijisi icinde böyle kararlar verme.
Genişletmek için tıkla...

bende öyle yapiyorum, zamanla fikrim degisirmi bilmem.
bu arada senin yazdiklarinda cok üzücü, duygulandim okurken. su an almanyada mi yasiyorsun?
 

Ben de varım çocuksuz hatun olarak şimdilik
Ben de senin gibiyim ara ara hasta oluyorum istifra filan tutuyor
Acilde sabahladığımğz oluyor off bir iğne bile zor geliyor
Bunları düşününce hiç cesaret gelmiyor
 

aynen tatlim. cok kötü seyler yasadim hastanede ve fobi oldu bende.
bunlara dayanamiyorsam cocuk nasil doguracagim diyorum :)
 

Pek güzel oliva "hanım"...
Ben de şu an çocuksuz bir hanım olduğuma göre, zevkle katılımda bulunacağım topiğinize
 
Sagol Thirtyfour inan üzülme icin yazmadim, sadece bir bakis acisinin nasil gelistigini yani hayata bakis acimi nasil degistirdigini düsündügüm icin yazdim.
Belkide konu bu degildir ve baska sebebleri vardir, bilemiyorum.
Sadece tek bildigim sey, o kadar hersey bana lüks geliyorduki, imkansizligin icinde ancak hayatimi kurtarmakla mesguldum.
Bazen bakiyorumda, bazi kadinlar sac rengiyle hasir nesir veya tirnaklariyla veya baska benim icin önemsiz olan seylerle mesgullerki, bunlar bana hep lüks gelmistir.
Hayatin önemli kararlariyla mesgul olmak, beni hep bir adim daha ileriye götürecek islerle mesguldum...
Evet Almanya`da yasiyorum...
Bu konumu acmamin nedeni benim gibi cocuksuz hayati secenlerin "nedenleri" ve "niyeleri" ilgilendiriyor.
Avantajini veya dezavantajini coktan asmis durumdayiz, konu o degil, sadece duygularimizi anlatmak ve paylasmak.
 
Herkese kapimiz aciktir Melodi hanimcigim, buyur senide dinleyelim.
Güzel paylasimlar ve sohbetler dilegi ile...
 

bende almanyadanim
benim en büyük nedenim bencilligim galiba.
Özgürüm... Kimseye bagli degilim esimden baska ve bunu bi daha kaybetmek istemiyorum.
Ömür boyu hayatimi baska birine adamak düsüncesi cok ürkütücü.
O cocuk dogdugu andan itibaren hicbirsey eskisi gibi olmaz asla. ne evliligin, ne esinle iliskin, ne ailenle iliskin...
tüm hayatin tek o canlinin etrafinda dönecek, herseyi o yönlendirecek ben degil...
bide simarik bi cocuk olursa kafam cekmez benim, cok sabirsiz bi insanim gürültüye patirtiya gelemiyorum.
yanimda biri yüksek sesle konussa bile rahatsiz oluyorum... tüm gece aglayan bi bebege nasil katlanirim bilmiyorum...
Herkes kendi cocugun olursa baska olur, dayanirsin diyor ama ben buna kesinlikle inanmiyorum cünkü kendimi taniyorum.
Ben keyfim ve özgürlügüm konusunda fedakar bi insan degilim, anca bi süre dayanirim ondan sonra depresyona girerim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Hidrosalpkins ve tıkalı iki tüpüm alındıktan sonra İzmir'de tüp bebek sürecim ( pozitif sonlu)
6 7 8
Yorumlar
145
Görüntüleme
40K
Blackwhite10
B
Tüp Bebek yolundaki hikayem
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
44K
S_lidya
Z
Ben hiç mutlu olamayacakmıyım?
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
6K
De_Beauvoir
K
ne yapsam bilemiyorum, söyle bi icimi döksem okur musunuz ki?
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
4K
Lupetta
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
140K
gecevekedicik
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…