Selam herkese, sizden ricam benden daha fazla deneyimleriniz oldugu icin yol gostermeniz.
Su bir haftadir cok doluyum, normalde mutlu olmak icin bir ton sebep bulan ben tatilimden bile adam gibi tat alamiyorum. Pazar gununden beri ailemle bir ton sıkıntı icindeyim, 10 numara bir ailem var fakat bir kac olumsuzluk beni cok sıkıyor. Beni onceki konularimdan taniyan bilir, vaktimin cogunu evde geciririm, son zamanlarda gozum cok takilmaya basladi yazlik mekanlarda kizlar ne guzel topuklu ayakkabılar giyiyor diye, kendime baktim bir de hic pratigim yok, bende deneyeyim dedim ve gecen gun arkadasimla bulusurken 7 cm civari kalin topuklu ayakkabı giydim, oldukcada kalabalik bir yere gittik, neyse sorun yasamadim ve eve geldim, bana gore herhangi bir sakatlanma yasamadan ( :) ) gecen bir gunu teyzeme anlatayim dedim bana "Ne gerek var?" diye tepki verdi, o an yikildim, yaptigim is bana cok bos ve sacma gorundu, halbuki bir yerlerden baslamak istemistim. Sebebi suymus ortalik karisikken neden yaptin ya birsey olsaydi kosmak icap etseydi kosabilir miydin onlarla, hadi giydin neden kalabalik yere gidiyosun dedi. Ne sacmalik!!! Hic birsey bildigim yok, sayelerinde cahil geldim cahil gidicem. Annem ise hep eyvamlidir, dil okuyorum birakin yurtdisini Istanbul'a bile gidemedim, gecen Fransa'da patlama oldu "Seni nasil gonderecegim oraya?" dedi, benim basarimimi istemiyorlar sanirim, istiyorlar ki hep evde onlarin dizlerinin dibine olayim. Ben altindan miyim, sekerden miyim anlamiyorum ne bu tek evlat ben misim muamelesi? Evet cocugum yok, bilmiyorum fakat cok sıkıldım bundan, evet ikisine de kusum, eziyet cektirdim uzuntumu anlasinlar diye, adim bencile, dengesize, alingana, cikti, yalniz kalmak istiyorum yuzlerini goresim yok su an. Cok gerginim atamiyorum bunu, sıkıntımı diger insanlardan cikartiyorum sacma sapan muhabbetlerle tartisma yaratip hincimi aliyorum. Nasil duzelticem insanlarin fikirlerini umursamamayi? Yarin is hayati var, evlilik hayati var, bu hassaslikla yasarsam en fazla 10 yil yasayabilirim herhalde