Canim bizim durum biraz karisik. Ben amerikadayim. kirsal bi yerde yasiyorum son 7 senedir. Kucucuk, bulundugum sehrin nufusu 7 bin.. Okul icin burdayim. Okulda aralik ayinda bitiyor sonrada ben tasinacaktim. Ama nereye gitcegim hic belli degildi. Belki turkiyeye, belki New yorka, belki chicago ya ama belirsizdi. O da burali, ve burayi cok seviyor ve hic bi yere gitmek istemiyordu. Bana daha iliskimiz 2 aylikken surekli bu konuyu gundeme getiriyordu ve biz bi turlu bi sonuca ulasamiyorduk. Ben acele etmek istemiyordum. Beni daha beraberligimizin ilk ayinda butun ailesiyle tanistirmisti, dedesi "ailemize katilacagin gun icin sabirsizlaniyorum" demisti ki ben daha onunla evlilik karari almak icin cok erken oldugunu dusunuyordum. Anlayacagin beni cok cok cok aceleye getirdi. O hayatinda hic amerika disina cikmamis, hatta bulundugumuz eyalet ve civari disinda hic biryeri gormemis. Ayrildigimizda o amerikada ben almanyada tatildeydim. Benim hayatim ona cok buyuk geldi. Sonumuzda belirsiz oldugundan daha fazla bu belirsizlik icinde bana baglanip sonrada uzulmekten korktu, ve yapamayacagini dusunup bitirmek istedi. Bunu bana FACEBOOK! tan soyledi hahaha. Hep senden cok hoslaniyorum ama senin icin belli bir standardin uzerinde yasamam gerekiyormus gibi hissediyorum, uzun vadede mutlu olabilecegimize inanmiyorum, sen beni begenmezsin diyerek gitti.
Hic kavga gurultu olmadi. amerikaya dondum, konusalim dedim kabul etti, geldi konustuk. ayrilma nedenlerini yineledi.. Arkadas kalmaya karar verdik. Arkadas olarakta gorustuk ama bir tuhafti. arkadas olarak gorusulmuyormus meger.. Oyle.. hic ses yukselmedi, hicbir cirkinlik yasanmadi. Ondan nefret etmem icin onun korkakligi disinda hicbir sebebim bile yok. yasanmisliklar var, bosluk var.. ama ustesinden gelicem insallah...