Artık acımıyorum.Acıyamıyorum.Rabbim Ona bir fırsat verdi.Al,dedi,aklan dedi.Okula geldi,yalvardı.Kabul etmedim.3 ay yalvardı.Dayanamadım.Verdiğini sandığım emeğe yenildim.Sevdi mi bilmiyorum,o kadar aylık kirli mesaj geçmişinin içinde gariptir ki yalnızca ilişkimizin ilk günlerinde bir mesaja cevap vermiş.O 11 ay süresinde ne yazanlara cevap vermiş,ne kendi yazmış.Kimbilir belki O da kurtulmak istedi,ellerini ilk Ona veren benle aklanmak istedi,yapamadı,beceremedi.Ama o 11 ayın öncesi ve sonrası facia.Evli kadınlar,16-17 yaşında beraber olunmuş ve bırakılmış günahsızlar.Kendime yanmayı da geçtim artık.O kızlardan birinin yalvarışları,o evli kadının yapma benden uzak dur diye yalvarışları gözümün önünden gitmiyor.Benim elimi tutarken bile titrerdi,seni inciticem diye korkuyorum derdi,gerçekten de hiç ileri gitmedi,gitmeyi talep etmedi.Hep benim yanımda başka biri oluyordu sanırım,ya da olmaya çalışıyordu.Ama başaramadı.Mayası,özüne döndürdü Onu.Kıymetini bilseydi,tertemiz bir sevgi ile doğacak günahsız çocukları ile belki samimi tövbeleri ile hem dünyasını hem ahiretini kurtarabilirdi.Bir de bu adam tek cuma namazı kaçırmaz ya,Allah kötünün eline sermaye vermesin kızlar.O kandıran dili lal olsun,o güzel yüzü...ne diyim ya,Allahından bulsun pisliğinde boğulsun...