- Konu Sahibi elifzeynep2012
- #261
benimde ilki hatta beş yılda ne yaşadığımı şuraya yazsam ooo hayır sizin ayrılamamanız gerekiyordu dersiniz..:) ama geçmişi geride bıraktığım için yazmıyorum
ben size kaçın veya acınızı yaşamayın diye birşey söylemedim veya ben acımı yaşamıyorum demedim!..
ben acı anlık gelir vurur ama onun sonucunda onu nereye götüreceğiniz bir seçenektir dedim benim kaçtığım yok ben herşeyle yüzleştim çünkü ben ayrılığı bilinçaltımda kabul ettim :)
ve acı.ağlamak,üzüntü geldiği zaman atmıyorum başımdan yada bastırmayada çalışmıyorum burada kimseyede bastır da demiyorum yazdıklarıma bakarsanız diğer konudada evet bunları yaşayacağız üzüntü olacak bu duygular doğla duygular fakat bunu o an yaşayı ileriye taşımamak seçenektir mutluluk seçenektir..
benimde bazen uyuduğumda bazen uyandığımda bir boşluk oluyor ve duygulara kapılıyorum İŞTE O AN KURBAN ROLÜ OYNAMAKTAN ÇIKIYORUM VE EVET BEN BUNU ŞUAN YAŞIYORUM NORMAL AMA BUGÜNÜMÜ ZEHİR EDECEK DURUMA GETİRMEYECEĞİM DİYORUM
o yüzden yatak döşek depresif olmak yerine daha çok kişisel gelişime sardımkendimi
insanlar seçeneklerini yaşar :)
bence sen farkına var diğer konuda da bu konu dada ben burada nasıl POZİTİF OLUNUCAĞINDAN ÇOKÇA BAHSETTİM KENDİMDEN ÖRNEKLER VEREREK
ben yaşadıklarımız değersiz diye tek kelime etmedim hatta öfkenizi atın ona karşı sadece saf temiz birsevgi kalsın diye bir çok kez söyledim
ve bunun nasıl yapılacağı ile ilgili yazılar yazıp alıntılar ekledim :)
kusura bakmayın ben hayatı sizin gibi görmüyorum hayat acıdan ibaret değil! herşeyde muhakkak bir olumlu yön vardır üstüne basarak bunu vurguluyorum...
benim hayat seçimim kendimi depresyona sokmak DEĞİL DİBE VURMUŞLUĞU FIRSATA ÇEVİRİP YUKARI ÇIKMAK
siz gözlemlememişsiniz ezbere benim yazdığımdan bahsediyorsunuz ama daha önceki yazdıklarıma hiç bakmadan benim için yorumlar yapmışsınız :) tebessümle karşılıyorum sadece bunu...
benim kaçtığım noktayı bana gösterin :) VE KENDİMİ SUÇLADIĞIM HİÇ BİR YER YOK YAPMAYIN ETMEYİN BU ÇOK KOMİK KELİME OLDU çünkü ben kendimi bu konuda suçlamıyorum... başka suçluluk duygularım var ama bu konuda sıfır limitine ulaştım :) ki bunu çok insanda görmüş olmalı benim dibe vuruşluğumu fırsata çevirmiş olmam benim duygularımı bastırdığım anlamına gelmiyor sadece ilk günden itibaren çok fazla kendimle korkularımla yüzleşip bunları salıvermemden kaynaklanan rahatlık
ve hayatın seçeneklerle dolu olduğunu farkında olmamdan kaynaklanıyor :) ayrıca şu konu açılmasını isteyenlerden biri bendim zaten konunun neye yaradığının bilincindeyim..bu konu amaçlı açıldı zaten :) terapi olacak ahlanma vahlanma değil enerjisi düşenin pozitif olma sorunu yaşayanın veya bir anda acıya kapılanı elinden tutup kaldırabilmek için YANI BİR NEVİ KİŞİSEL GELİŞİM...paylaşılan alıntılarda bu yönde oluyor birbirimize örnek olamaya çalışıyoruz..
herneyse herkes seçimlerini yaşar mümkünse şu konu tartışmaya dönmesin benim hakkımda yorumlardan uzak durun çünkü bilinmeyen ezbere yapılan yargıları sevmem :)
benim ayy kaderim miş acı çekiyim diye konuya bakmamamdan kaynaklanan bir güvenim var:) özyaratıma daha çok inanıyorum herşeyin önüne geçebilecek gücüm var İRADEM var Allah'a şükür herkeste var ama herkes kullanmak istemez
Siz benim yazımda,yukardaki paylaşımımda size karşı suçlama yapılmış tek bir kelime ya da harf gösterir misiniz lütfen,bu neyin savunması anlayamadım.Ben orda -siz böyle yaşıyorsunuz yanlış-doğru demedim,ben böyle yaşıyorum dedim.Fikrinize katılmıyorum dedim ve kendi acıyı yaşama biçimimi açıkladım,kaldı ki katılmak zorunda da değilim.Burayı bir paylaşım topiği olarak düşündüğüm için yazdım kendi acımla nasıl başa çıkmaya çalıştığımı...Siz bence birşeylerin hırsını başkalarından,yazdıklarından ve hatta hiç yazmadıklarından çıkarmaya çalışıyorsunuz.Burası terapi topiği ama sizin üslubunuz benim enerjimi düşürdü gerçekten.Keyifli paylaşımlar size.Arkadaşlar hoşbulduk dedim sabah ama güle güle,mutlu haberlerinizi her zaman bekliycem,dualarım sizlerle...Aslında ben bu konuda daha farklı düşünüyorum.Benim beraberliğim 10 aylık bir beraberlikti ama içine 10 yılları sığdırmış bir yaşanmışlık vardı.İlk beraberliğimdi mesela,ilk ellerimi verdiğim,ilk kokusunu duyduğum,evime girip ailemle tanışan ilk adamdı.Bana kendimi yeryüzündeki tek kadın gibi hissettiren tek adamdı.Bu yüzden çektiğim acı bana çok olağan geliyor.Acıdan korkmak,acıyı inkara çabalamak ve hatta acıdan kaçmak beni daha çok diplere vurdurmuştu.Şimdi acımla barıştım,çok daha iyi hissediyorum kendimi.Acıdan kurtulmaya çabaladıkça,daha da batıyordum.Şimdi ağlamak istediğim zaman ağlıyorum,hatırlamak istediğim zaman hatırlıyorum,kaçmıyorum.Böyle olunca da acının dozu büyümüyor ve olağan hayatı sekteye uğratmıyor.Benim olumlamam da şu:
*Ben değerliyim,sevdam da değerliydi,acım da değerli.Hayatımsa;hepsini dozunda yaşayacak,herbirinden ayrı tat alacak kadar değerli..
Son düzenleme: