Bu zamana kadar hep onun acisindan baktim, hep onu anladim. Iliskinin bitmesinden, yurumemesinden kendimi sorumlu tuttum kendi davranislarimda kusur buldum! Ama bugun ona cok cok cok ofkeliyim. Allah in aptali, madem mucadele edemeyecektin, madem benim icin "belli bir standartta yasaman gerektigini" dusunuyordun, ne bk yemege hayatima girdin pislik herif!? Ay bu gece ondan nefret ediyorum.!! Sanirim birini kaybetmenin ofke kismina falan geldim! Ama resmen nefret ediyorum. Yaptigi seyleri hazmedemiyorum. Buna sebepte annemin soyledigi tek bir cumle. Anneme face imi kapattigimi ve boylelikle ne eski erkek arkadasimi gorecegimi, nede onun beni gorecegini belki bu sekilde beni ozleyecegini falan soyledim. Annemde tek bisey soyledi
"onunda cok umrundaydi" Ve orda aklim basima geldi! Hakkaten onunda cok umrundaydi! Ben hala burda onu hesaba katip kendi kendime biseyler yapiyorum adamin da coookkk umrundaydi. Ozleyen adam gozunun onundeykende ozler. Onun face i acik, eee ben onu ozlemiyor muyum? Yasadigim seyin bi YALAN oldugunu dusunmek beni delirtiyo. Bu zamana kadar ona hicbir saygisizlik yapmadim, kotu soz soylemedim, o da ayni sekilde ama o kadar ofkeliyim ki! Yakasina yapisip onu tokatlayasim var!
Hic bir planimda burdan biriyle cikmak yoktu. Oyle durup dururken hayatima girdi, devrelerimle oynadi sonrada defolup gitti. MAL! Ay cok sinirliyimmmmmm