kesinlikle katılıyorum:26: geçen gün kısır belgeseli gördüm resmen feysbukta, kısırın yapım aşaması, kocişinin(?) kısır karşısında abartılı mutluluğu ve o kısırın nihayet mideye inme anı

ben görmeyeli epey bir konsept değişikliğine girmiş oralar onu anladım. bir hikayem olmadığından benim de ya da diğerleri kadar güçlü, mutlu, sevgi pıtırcığı biri olamadığımdan usul usul sıvıştım

kendimi oyunun dışına itilmiş gibi hissediyorum

mor ve ötesinden ayıp olmaz mı parçası düştü aklıma nedense...
"hayat
o kadar zor mu?
atılır mıyız oyundan, benzemezsek onlara?
"
dinleyeyim bari