- 17 Kasım 2016
- 8.474
- En iyi cevaplar
- 1
- 28.701
- 548
- 42
Var ama hem herkese verilen programı veriyor ve benim eksikliklerimle örtüşmüyor hemde hocamız pek bam telimize dokunan konuşmalar çok yapmıyor yani son konuşmamızda öyleydi
Bak sana bişey anlatayım, benim yakın bı akrabam var, annenin psikolojisi bozuk, baba pintinin teki, çocuklar okursa param gider mantığında,evlerinde huzur yok, bu çocuk geçen sene istediği bölümu kazanamadı, tekrar çalışmaya ne ortamı vardı ne de onu maddi manevi destekleyecek ailesi. Biz başka şehirde yaşıyoruz, eşimle konuştum, yanımıza aldık, benim annem, dedem maddi olarak destek oldu, dersaneye yazdırdım. Yatacak yatağı bile yoktu düşün, benim oturma odamı ona oda yaptık, L koltuğa çarşaf serdik, onda uyudu, ucuzundan bir masa aldık, başkasının evinde bütün sene, evden dersaneye, deraneden kütüphaneye, vakit kaybı olmasın diye yemeği bile ya yemezdi ya apar topar yerdi. Sonuçta istediği bölümü kazandı.
Elindekilerin kıymetini bil derim. Onlara ulaşamayan binlerce çocuk var.
Teşekkürlerne güzel bir iyilik yapmışsınız, allah razı olsun
Elinde her imkan olduğu için, hayatında eksik olmadığı için savaşma gücün az. Bir bakıma benzer şekilde yaşadım senden yaşın epey büyük doktora eğitimime devam ediyorum belki bir kaç yıl içinde üniversitede hoca olacağım. Belki imkan bulamayacağım ancak hayalim var. Ama ben bu hayali çok aşırı erteledim. Gereken savaşı gösteren arkadaşlarım gereken yerlere geldi. Halbuki başarı olarak daha öndeydim.Öncelikle herkese merhaba ,
Kendimi çok yorgun ve çaresiz hissediyorum ailem benim için her şeyi yaptı son senemi şehrimin en iyi kolejlerinden birinde okudum mezun olduktan sonra köklü bir dershaneye yazıldım hafıza sistemimde var ayrıca ailem her şeyi yapıyorlar ama ben hep erteliyorum. Masa başına oturamıyorum.Ve bu beni o kadar yıpratıyor ki...Günlerim hep çöp oluyor.Hayallerim çok büyük onlara ulaşamamaktançok korkuyorum.O yüzden o günlük erteliyorum.
Annem kardeşimle benim eğitimim içıin çalışmaya başladı. Hayallerim çok büyük belki rahat bir ortamım olduğu için erteliyorum. burda devlet sınavlarında da çalışıp derece yapan ablalarıma özellikle sormak istiyorum gücü ve motşvasyonu nerden sağlıyorsunuz.
Birde burdaçok vakit harcıyorum nerdeyse her konunun her sayfasını okumuşumdur bundan nasıl kurtulurum sizce? Lütfen düşüncelerinizi yazın çok çok iyi geceler.
Yaşım 19 lütfen küçük bir kardeşnize konuşur gibi yazarsanız sevinirim
çalışamamanın sebebi üzerinde hissettiğin baskı. o duyguyu iyi bilirim. ailem benim için bunca şey yaptı ben de bunu başarmalıyım diye kendini sıkıyorsun eğer başaramazsam onlara nasıl açıklarım diye düşünüyorsun suçluluk hissediyorsun kendi içinde belki de. yabancıların procrastination dedikleri bir sendrom var erteleme. psikolojik olarak o kadar içine sokamıyoruz ki kendimizi yapacağımız işin ertelemek için kendimize başka işler uyduruyoruz.Öncelikle herkese merhaba ,
Kendimi çok yorgun ve çaresiz hissediyorum ailem benim için her şeyi yaptı son senemi şehrimin en iyi kolejlerinden birinde okudum mezun olduktan sonra köklü bir dershaneye yazıldım hafıza sistemimde var ayrıca ailem her şeyi yapıyorlar ama ben hep erteliyorum. Masa başına oturamıyorum.Ve bu beni o kadar yıpratıyor ki...Günlerim hep çöp oluyor.Hayallerim çok büyük onlara ulaşamamaktançok korkuyorum.O yüzden o günlük erteliyorum.
Annem kardeşimle benim eğitimim içıin çalışmaya başladı. Hayallerim çok büyük belki rahat bir ortamım olduğu için erteliyorum. burda devlet sınavlarında da çalışıp derece yapan ablalarıma özellikle sormak istiyorum gücü ve motşvasyonu nerden sağlıyorsunuz.
Birde burdaçok vakit harcıyorum nerdeyse her konunun her sayfasını okumuşumdur bundan nasıl kurtulurum sizce? Lütfen düşüncelerinizi yazın çok çok iyi geceler.
Yaşım 19 lütfen küçük bir kardeşnize konuşur gibi yazarsanız sevinirim
Zaten ben de yaşım küçük demedim fark ederseniz ki ... Kendinizden küçük kardeşinize konuşur gibi konuşun diye rica ettim.Malesef bizim yaşlarımız niteliksiz eleman diye geçiyor çoğu yerde kuzenimin iş başvurusundan biliyorum. Annem ve babam her daim arkamda olduklarını biliyorum.Ama tabiki gelecekte şimdiki gibi çoğu şeyle ilgilnemezler o konuda doğru söylüyorsunuz.Öncelikle sen küçük değilsin, çalıştığım şantiyede 18 yaşına daha yeni girmiş çocuk duvar örüyor, kazma vuruyor.Gayet çalışma yaşamına girebilecek bir yaştasın. Ya okursun ya çalışıtsın ya da erkek eline muhtaç kalırsın. Heee sanmaki ailem bir ömür yanımda olur destek olur. I ıh, öyle bir şey olmayacak. Ya ayaklanıp kalkıp gideceksin ya da oldupun yerde fırsatları kaçıracaksın.
Off daha güzel tarif edemezdiniz.Dershanedeki hocamda bundan bahsetmişti ,aslında bu gibi takıntıların faydadan çok zararı var demişti. Kardeşimde lgs öğrencisi destek alıyoruz Annemle konuşucam ve bende bu şekilde ilerlicem galiba.Bu durumun tam adı "procrastination". Mükemmeliyetçilik nedeniyle erteleme anlamına geliyor. Yani tembel olman ya da bilişsel kapasiten nedeniyle yaşadığın bir durum değil. Mesela ben de ne zaman çalışmam gerekse kendimi temizlik yaparken ya da bdv'de konuları okurken (şu an yaptığım gibi) buluyorum. Yaşın çok genç ve sorunun farkında olman çok çok iyi. Ben psikolog yardımı almanı öneririm. Mükemmeliyetçilik sorununu çözebilirsin, ya da neden çalışmayı ertelediğini keşfedebilirsin. Psikolog imkanın yoksa da procrastination ile savaşma yöntemlerine ilişkin pek çok öneri var internette. Bir de "pomodoro" yöntemini öneririm. Google'a pomodoro tekniği yaz, nasıl uygulanacağını görürsün. Kısaca anlatmak gerekirse saatlerce bir işe odaklanmak yerine 25 dklık sürelerde çalışıyor 5dk ara veriyorsun. Eğer uygulayabilirsen çok faydasını göreceğine eminim.
Bak sana bişey anlatayım, benim yakın bı akrabam var, annenin psikolojisi bozuk, baba pintinin teki, çocuklar okursa param gider mantığında,evlerinde huzur yok, bu çocuk geçen sene istediği bölümu kazanamadı, tekrar çalışmaya ne ortamı vardı ne de onu maddi manevi destekleyecek ailesi. Biz başka şehirde yaşıyoruz, eşimle konuştum, yanımıza aldık, benim annem, dedem maddi olarak destek oldu, dersaneye yazdırdım. Yatacak yatağı bile yoktu düşün, benim oturma odamı ona oda yaptık, L koltuğa çarşaf serdik, onda uyudu, ucuzundan bir masa aldık, başkasının evinde bütün sene, evden dersaneye, deraneden kütüphaneye, vakit kaybı olmasın diye yemeği bile ya yemezdi ya apar topar yerdi. Sonuçta istediği bölümü kazandı.
Elindekilerin kıymetini bil derim. Onlara ulaşamayan binlerce çocuk var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?