çalışan anneler bir toplanalım mı :(

CANIMKIZIM

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Eylül 2014
406
286
53
35
Merhaba güzel hanımlar;

Dert değil bu belki ama her gün içim içimi yiyor
Ben ilk işe başladığımda kızım 5 buçuk aylıktı şuan 3 yaşında..
O günden beri iş değişikliklerim olsa da genelde çalıştım bugüne kadar..
Evde olduğum dönemlerde kendimi inanılmaz işe yaramaz hissettim..Bir an önce iş bulmak için çabaladım ve 2 buçuk ay önce bir işe girdim..Şartları da iyi hafta sonu da çalışmıyorum.. Ama kızımı inanılmaz özlüyorum
Kreşe gidiyordu çok fazla hastalanmaya başladı babaannesi en azından kış döneminde ben bakarım dedi kreşten aldık evde şimdi ve sabahları ben evden çıkarken anne işe mi gidiyorsun ama ben seni çok özlerim diyor ve beni bitiriyor resmen

Çalışınca da olmuyor çalışmasak hiç olmuyor

Ne olacak bizim bu halimiz bilmiyorum

Bana biraz moral verir misiniz
 
aynı durumda sayılırız, 4 yaşında yollarda geçiyor sürekli getir götür ... üzülüyorum keşke evde hep beraber olabilsek diye ama bilemiyorum işte dediğiniz gibi çalışmadan da zor
 
Kızım 8 yaşında. Bende hep çalıştım diyebilirim. Şimdi okulda ve ben onu çok özlüyorum.
Ama imkanlarımız çok iyi çok şükür. Aldiği eğitim çok iyi çok şükürler olsun ki.
 
Evde bırakmak daha zor sanki. Biz sabah kreşe bırakıyoruz akşam alıyoruz. Kreş her gün fotoğraflar yolluyor devamlı ne yaptığından haberdarım. 2.5 yaşında verdim kreşe. 6 ay falan oldu başlayalı. Gün çabucak geçiyor zaten. Evde çok sıkılıyordu kızım da. Babaanneyle sıkılıyordur napsın bütün gün yaşlı bir kadınla evde. Bence yine krşee verin, hastalandıkça yine babaanne bakar.
 
Üzülmeyin.
Kızım kreşe başladıgında 3.5 yasında idi ve çalışma hayatına atıldım.
Suan 10 yasına girecek ve hala çalısıyorum.
Çalışma saatlerim, şartlarım ve maaşım iyi diye bırakmıyorum.
Evde oldugum vakitler çok sıkılıyorum ben de..
 
benim kızım da 17 aylık 2 haftadır beni sabhları yanından ayırmıyor gideceğim diye ayrıldığım an anne anne diye koşuyor evin içinde göremezse başlıyor ağlamaya
işim iyi olmasa bırakırdım ama geleceği güzel olan bir işim var şükür kızımın eğitimi için de en iyisi çalışmam. ama ikinci çocuğum olursa ev kredimiz bitince o zaman ücretsiz izne ayrılıp 2 yaşına kadar yanında olmak isterim en azından.
 
Ben 4 buçuk aylıkken işe başladım. Oğlum henüz 14 buçuk aylık tam olarak derdini anlatamıyor. Ama gitmemem için ağlıyor. Ciğerim yanıyor ama öyle bırakıyorum. Babaannesi yanına gelince sen gelme diye ona kızıyor ki aslında babaannesini de çok seviyor. Oyun oynuyorlar. Dört dönüyor kadın peşinde :)

Haftaiçi akşam daha agresif ve hiperaktif oynuyor daha çabuk sinirleniyor. Ama haftasonu veya tatillerde biz yanındaysak psikolojisi daha farklı oluyor. Daha sevecen ve sakin oluyor..
Yakında dillenince o da söyleyecek gitme diye ne yaparım bilmiyorum. Tek bildiğim ilk çocukların geneli bu sınavdan geçiyor. İkinci olunca kadınlar ya çalışmayı bırakıyor ya da daha uzun süre ara veriyor. Olan ilklere oluyor..

Benim annem hiç çalışmadı hep yanımdaydı o yüzden hiç bilmediğim bir duyguyu oğluma yaşatıyorum. Annem "keşke çalışsaydım bir emekli maaşım olurdu" der geçmişi düşününce. Biz de hem kendimiz hem de çocuklarımızın geleceği için savaş veriyoruz..
 
evde bırakmak çocuğun üzülmesi babında kesinlikle daha zor. tek avantajı ordan oraya götürmüyoruz çocuğu sabah kahvaltısı çorbası filan öğlene kadar takılıyor ben öğlen gidip uyutuyorum emiyor filan kreşe göre öyle avantajı var işte.
 
Oğlum 25 aylıktan beri kreşe gidiyor

Anne baba işe çocuklar okula gider

Kendi işim var arada işe gitmesem bile işe gider gibi giyinip oğlumu babası ile kreşe bırakır ben sonra eve dönerdim tabi eşim tek bıraksa da okurdu ama ben evde iken okula gitmek çocuğa zor gelirdi

Akşam da aynı kıyafeti giyer klasik bir şekilde almaya giderdim

Şimdi ilkokullu oldu arada evde kalsam da çoğu Zaman çaktırmamaya çalışıyorum

Hiç işe gitme diye ağlamadı zira işe gitmeme olasılığını dahi bilmedi

Sizinki evde olduğu için sizinle Zaman geçirmek istemesi olağan alışır bir süre sonra
 
merhabalar bende çalışan bir anneyim 17 aylık oglum var oglum 8 aylıkken başladım iş hayatına işim rahat hatta hiç bir iş yaptığım yok kk takılmaktan başka genelde diyebilirm masa bası bir iş..
ilk zamanlar biraz daha kolaydı ama aklı erdikce daha cok zorlaştı artık gideceğimi anlıyor bazı günler cok ama cok aglıyor arkamdan gitme dercesine..
cuma günü sünnet oldu izin aldm cok agrısı oldu 1 saat hiç durmadan agladı ondan snrada oldu neyse..
bugun ögle aramda sünnet halkasını cıkarttırdk doktor 2 gün yine olacak agrısı dedi
eve geldk o kadar canı yanıyordu ki aglamaktan helak oldu yavrm en sonunda uyudu ve saat 1 30 oldu ben işe geldim
onun yanında değilim bana ihtiyacı var içim yanıyor iş yerine geldğim zaman agladım allahtan uyuyormuş halen 5 te yanında olacam kuzumun sz düşünün halimi.. hiç bir özel anında ben yokum ..
cok zor birşey.. eşimin maddi durumu kazancı iyi olsa inanın çalışmam ama eşim alıyor 2 bin maaş gelde geçin ..
benm elime 750 tl kalıyor asgari ücret alıyorum yarısı bakıcı parası gibi anneme gidiyor..
en azından cocugumun ihtiyaçlarını rahat alabiliyorum evimin eksiğini tamamlayıp kendi ihtiyaçlarıme yetiyor
maddi anlamda 750 tl bile olsa cok rahatlattı bizi..
şimdi durup düşünüp bakıyorum 750 için değer mi.. sadece eşimin maası ile gecinmemiz cok ama cok zor..
Ve ben bir annenin eğer ki maddi durumları iyi ise calısmasından yana değilim asla
eğer allah kısmet eder de 2. cocugm olursa ileride asla calısmayacagım..
ah bu maddiyatsızlık insanın elini kolunu baglıyor
calısan her anne aynı duygular içinde yalnız değilsiniz.
 
Bende çalışan anneyim kızım 8aylik.. şu an ücretsiz izindeyim bı an önce ise başlamak istiyorum Şubat'ta basliycam kaynanam görümcem bakacaktır ust katimdaydi ama kendim bakmak istedim iyi oldu yinede evde hiç sikilmiyorum değil çok sıkılıyorum çıkıyorum kv görümcemin yanina kaynanam gezmeye götürüyor iyi ediyor ama. Bazen annemlere kaçıyorum iki haftadır anneme gidemedim eşim araba yok diyor götürmüyor
 
ayni durum benim icinde gecerli kisim 3 bucuk yasinda iki senedir calisiyoum bende cok üzülüyorum ama hersey onlarin rahati icin kizim icin calisiyorum ona daha iyi bi gelecek sunmak icin hicbirseyi eksik olmasin diye tek kisi calisinca yetmiyo malesef...
 
İki çocuk annesiyim. Büyük oğlum 1 yaşındayken işe başladım. Çok zor oldu. 3 yaşında kreşe verdim. Bir yılda 11 kutu antibiyotik içti o sene sonra ki sene de.. sürekli hastalandı her hastalandığında yanında olamadım :’( hangi birinde izin alacaksın. Zaten duygusal bi insanım gizli gizli ağladım iş yerinde. Ama bi taraftanda evimize maddi açıdan epey katkım oldu. Bu şekilde 4 yıl çalıştım. O süre boyunca eşime maddi desteğim sayesinde eşya, ev ve araba borcumuzu bitirdik. Kendimi o şekilde teselli ettim. Oğluma daha iyi imkanlar sunabildik. İkinci çocuktan sonra hala başlayamadım. Şuan şartlarımız daha iyi. Kendi ayakları üzerinde durmayı seven bir bayanım ama İlkinde maddi mecburiyette vardı çalışmam için. Çocukları bırakmaya gönlüm el vermiyor ama önümüzdeki yaz düşünüyorum artık. Küçük oğlum 3 yaşına gelmiş olacak. En azından ilk 3 yılı beraber geçirmiş olacağız. Ne olursa olsun bir bayanın maddi özgürlüğü olmalı. O yüzden iyiki çalışıyorsunuz. Tabi imkanlar dahilinde biraz büyütüp başlasaydınız da olabilirmiş ama Ha deyince iyi bir iş bulunmuyor. Canınızı sıkmamaya çalışın. İyi yönünden bakın. Çocuğunuzun geleceği için çslışıyorsunuz sonuçta.
 
oğlum 6 yaşında 4 aylıkken işe geri dönmek zorundaydım maalesef. İlk başladığım günler çok zordu,çok küçüktü ve ben doyamamıştım bile daha sonra biraz alışmaya başladık ancak büyümesine tanık olamamak çok psikolojimi bozuyordu.Ananesi bakıyordu ve ona anne diyordu,beni görünce hiç sevinmiyordu babayı görünce mutluluktan uçuyordu.Beni cezalandırdığını düşünüp kendimi daha çok üzdüm.Derken 3.5 yaşında artık evde durmakla hiç bişi öğrenemeyeceğini düşündüğüm için kreşe verdim,ilk sene inanılmaz hastalandı 1 hafta iyi ise 2 hafta hastaydı bağışıklığı güçlendi.Evde durduğu için sosyal bir çocuk değildi sosyalleşti,arkadaşları oldu,akşam paylaşabileceğimiz bir sürü mevzusu oldu.Yemek için bana sürekli sorun çıkarırdı bende yemek yemezdi ya anane ya da baba yedirecek.Okulda kendi yemeye başladı ve evde sadece benden yemek istiyordu.Evet çok koşturmaca oluyor bizim 3.senemiz okulda artık anaokulu ama eğer çalışmak zorundaysanız o da alışmak zorunda,çalışmak zorunda olmasaydım kesinlikle anaokuluna kadar kreş vb.yere vermezdim kendim büyütürdüm ki içimdeki en büyük eksikliktir bu.Bir anne çocuğu için ama en çokta kendi için evladıyla ne kadar vakit geçirebilirse o kadar iyi diye düşünüyorum.
 
ben moral falan veremem aynı durumdayım zira.
 
Oğlum 17 yaşında ben hala çalışıyorum. 2,5 yaşına kadar kendim baktım. Ama her geçen gün maddi anlamda bizi aşağıya çekti. Çalışmak zorundaydım. Ona iyi bir gelecek sağlamak için .İstanbul gibi yerde evin yoksa tek maaşla geçinmek çok zor.Çocuğun gıdaya ihtiyacı var herşeyden önce kısmakta bir yere kadar dedik ve çalışmaya devam ettim. Ben şanlıydım babannesi ve dedesi baktı. Akşam olunca evimize geldik. Bizim kreşe verecek durumumuz yoktu. Ama hiç bir zaman kayınvalidemle sorun yaşamadım Allah razı olsun. Zorlukları oldu tabiiki de her sabah ağlayarak bıraktık ilk başta zamanla alıştı. İş yerim çocuk ve hastalık konusunda anlayışlıydı. Yaz tatillerinde haftanın 3 günü yanımda işe geldi. Şimdi atlattık çok şükür o günleri. Ama hep söyler. Annesizlik okul zamanı daha da ukte kalırdı içimde diye .Herkesin annesi okuldan almaya gelirken beni dedem alırdı der. Uzmanların kaliteli zaman dedikleri bir kavram var. Akşam evimize geldiğimizde uyanık olduğu sürece sadece kendimizi ona odakladık. Ve zaman aktı gitti. Şimdi koca delikanlı oldu .Ve dediği tek şey iyiki çalışmıssın anne evet zor oldu ama özgüvenim daha çok gelişti der .Bu da onun bakış acısı . Ve İstanbulun heryerini benden daha iyi bilir. Gözüm arkada kalmaz. Alışır çocuklar alışmak zorundalar .Rabbim uzun süreli ayrılıklar vermesin tek. Çalışıyor olmamın tek sıkıntısı bir kardeşi olmadı. Amacımız iyi bir evlat yetiştirmek . Vatana, millete, ailesine kadir kıymet bilen. Rabbim şaşırtmasın inşallah hiçbirini. Bu konuya duygusal bakarsanız daha çok batarsınız. Unutmayın acı ama gerçek. Sizi idame ettirecek kadar paranız yoksa, açlık,sefillik,mutsuzluk,ayrılık maalesef peşpeşe gelir.
 
G gulebilmek yazınız bir nebze moral oldu. evet okul zamanında da çok zor bizimkini de servis alıp etüt merkezine ya da benim işyerime bırakacak. daha şanssız olanlar da var okuldan alınma konusunda.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
çok derdim var nolur yardım edinnn
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
1K
Bbyyss
Anneme kırılmakta haksız mıyım?
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
2K
sufisentir
N
3 çocukla çalışan anneler nasıl başarıyorsunuz
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
3K
Sudanli
S
Z
Annem ve bitmek bilmeyen dertleri
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
4K
Sonami
S
P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
3K
accessdenied
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…