herkes elinden geldiği kadar çalışıyor..
kimi okuduğu kadar,kimi tecrübesi kadar...
evlilikte parasal bir sıkıntı yoktur kişi
çalışmak istemez..benim işim sadece ev işi ve
çocuk der kendi tercihi..parasal sıkıtınısı vardır,gider
yemek yapar,çocuk bakar,temizliğe gider ya da meslek
sahibidir ,eğitimini aldığı işi yapar..yorumlarında çoğunda
çalışmak değilde yapılan işin altı çizilmiş..köydeki kadın da
ev kadını vasfında ama bahçe yapar,odun yakar,ahıra gider..
bir saniye vakti kalmaz geriye..şehirde çalışan kadın eziliyor
maalesef..sabah akşam ikişer saatim neredeyse yolda geçiyor
ve ayakta yolculuk ederek.özel sektör olduğu için
zaman kavramım,tatil kavramım da yok..kısacası çalışma
koşullarının ağırlığı yoruyor epeyce.ben bekarım şu halimle
eve gelince önüme hazır sunulanlarla bir koltuktan bir koltuğa geçmek zor geliyor..
düşünüyorum evlensem nasıl olucak? evlenme kararını verdiysem
şayet, ben hem işimde çalışmayı hem de eve gelip evin gerektirdiği
işleri yapmayı göze almışımdır..seçeceğimiz insana soramıyoruz çünkü,
sen ütü bilir misin,evi süpürür müsün,bulaşık yıkar mısın diye..eskiden bu yana
kadın yapmış bunu kim değiştirebilir? haa eğer yapan bir eş varsa büyük şanstır
bu..beceremese de öğrenmek yardım etmek isteyen bir eş çok makbul olurdu
evlilikte..ama o beceriksiz,elinden hiç bir şey gelmeyen adamları seçen de biziz..
o zaman hem çalışıyoruz hem evde tonla iş yapıyoruz diye söylenmekte yersiz..
evde oturan ,"ev hanımıyım" diyen kadın rahattır,vasfı yoktur,özgürlüğü yoktur gibi
imalarda bulunmakta yersizdir..kimin ne şartlarda olduğunu bilmiyoruz ki??
kimi okuduğu kadar,kimi tecrübesi kadar...
evlilikte parasal bir sıkıntı yoktur kişi
çalışmak istemez..benim işim sadece ev işi ve
çocuk der kendi tercihi..parasal sıkıtınısı vardır,gider
yemek yapar,çocuk bakar,temizliğe gider ya da meslek
sahibidir ,eğitimini aldığı işi yapar..yorumlarında çoğunda
çalışmak değilde yapılan işin altı çizilmiş..köydeki kadın da
ev kadını vasfında ama bahçe yapar,odun yakar,ahıra gider..
bir saniye vakti kalmaz geriye..şehirde çalışan kadın eziliyor
maalesef..sabah akşam ikişer saatim neredeyse yolda geçiyor
ve ayakta yolculuk ederek.özel sektör olduğu için
zaman kavramım,tatil kavramım da yok..kısacası çalışma
koşullarının ağırlığı yoruyor epeyce.ben bekarım şu halimle
eve gelince önüme hazır sunulanlarla bir koltuktan bir koltuğa geçmek zor geliyor..
düşünüyorum evlensem nasıl olucak? evlenme kararını verdiysem
şayet, ben hem işimde çalışmayı hem de eve gelip evin gerektirdiği
işleri yapmayı göze almışımdır..seçeceğimiz insana soramıyoruz çünkü,
sen ütü bilir misin,evi süpürür müsün,bulaşık yıkar mısın diye..eskiden bu yana
kadın yapmış bunu kim değiştirebilir? haa eğer yapan bir eş varsa büyük şanstır
bu..beceremese de öğrenmek yardım etmek isteyen bir eş çok makbul olurdu
evlilikte..ama o beceriksiz,elinden hiç bir şey gelmeyen adamları seçen de biziz..
o zaman hem çalışıyoruz hem evde tonla iş yapıyoruz diye söylenmekte yersiz..
evde oturan ,"ev hanımıyım" diyen kadın rahattır,vasfı yoktur,özgürlüğü yoktur gibi
imalarda bulunmakta yersizdir..kimin ne şartlarda olduğunu bilmiyoruz ki??