- 20 Eylül 2019
- 1.378
- 2.222
- 78
- Konu Sahibi Kirlangiic_cigligii
-
- #261
Heee doğru bacım
Doğru söze ne hacet.
Ama nazardan ölen insanlar akrabadan biliyorum...
Heee doğru bacımYalansa yalan de
Olmaz mı nazar insanı mezara deveyi kazana sokar diye boşuna dememiş atalarımız allah herkese niyet sağlığı versin ❣Heee doğru bacım
Doğru söze ne hacet.
Ama nazardan ölen insanlar akrabadan biliyorum...
Yaa su çocukların anneleri işe gideceği zaman ki o sözleri içimi parçalıyorBaşka hayatlarla kendimizi kıyaslarsak hep bi üstü vardır. Bu yönteminiz yanlış ve sizi üzüntüden başka bi şey vermez. Ben gördüğümde allah daha çok versin bize de nasip olsun diyorum. Bakış açınızı değiştirin kendinizi daha iyi hissedersiniz.
Çalışmaya ve okumaya gelince bende sizin taraftayım. Hem de daha zorlu süreçlerden geçtim. Hem çalıştım hem okudum yıllarca. Çocuğum ufacıktı örgün ikinci öğretim üniversiteye gittim, gündüz iş, akşam okul ve ev. Ama bakıyorum ne fark ediyor maddi olarak çok büyük fark yok bir de çalışan anne olarak yoruldum, çocuğuma kural koyamamaktan, annesiyken kararları başkasının vermesinden sadece bakıyorlar diye. Ve 2. Çocuğumu yaparken işten ayrılacağım dedim ayrıldım. Sonuç ne oldu derseniz bu sene ayrıldım işten maddi ne değişti hiç bi şey herşey aynı :) boşa neden kendimi ve çocuğumu yıpratayım dedim. Çalışsam 2. Çocuk ilk çocuk kreşe diğeri de sonra kreşe ee kreş paraları dünya para, devlete veremiyorsun saatler uymuyor. Oğlum 6 yaşında halen alışamadı anne gitmeyeceksin di mi diyor, arada beni bırakma anne diyor. Çocukta bu kalmış onu bırakacağım hissi. Hiç bi maddiyata değmez dedim inşallah ileride de pişman olmam :)
Ben anladım seni .Aynı soruyu defalarca kez kendime sormuş bir insan olarak evet esiniz iyi bı insansa çalışmak fuzuli yük altına sokuyor kadını .Ama hep diyorum kaç yasindasiniz bilmiyorum ama biz 90larin çocukları annelerimizin aman kızım oku kimseye muhtaç olma lafıyla büyütüldük doğru mu bilmiyorum ama benim çocuğumun çektiği rezilliği benim çektiğim rezilliği bir ben bir Allah bilir .Ha şimdi şöyle bı durum var boşandım iyiki çalışıyorum diyorum ama iyi bı insan olsaydı eşim kesinlikle çalışmazdim .Bazen kader kısmet demek lazım bazı olaylar için .Hayırlısı demek lazım .
Yaa su çocukların anneleri işe gideceği zaman ki o sözleri içimi parçalıyor
Aslında öncelik evet çocuk olmalı bu konuda katılıyorum.
Tm kabul şu zamanda geçim çok zor insan parasını kazanmak istiyor ama idare edecek ise insan çocuğu olmalı. Çünkü diğer taraftan çocuğunun psikolojisi gidiyor ve onu geri getirmiyorsun.
Bence en iyisini yapmissiniz...
Bide insan ne kadar çok kazanırsa ona göre harcaması da çok oluyor.
Adam 5 milyar aldığı halde para yetmiyor derken asgari ücret alan biri haline sukredebiliyor.
Fikir meselesi tabii ki
Tarihine bakmadık kiBu konu eski konu yahu yanlış hatırlamıyorsam konu sahibi en son kocayı boşamaya karar vermişti.
Tarihine bakmadık kiisabet olmuş öyleyse
Yaaa yeminle tüylerim diken diken oldu bunu okuyunca... Oğlunuz olsun yemem ben cipsi dmeesineÖyle haklısın bende yaşadım oğlumun yaşadığı şeyleri aslında ondan kıyamıyordum. Oğlum işe gitme anne diyordu oğlum ama o zaman yemek alamam, cips alamam sana diyordum olsun ben yemem cips sen gitme babam gidiyor yeter diyordu.
Aynen öyle ufak tefek saçma harcamaları kesince bile yine aynıyız herşey dönüyor bi şekilde çalışmam laızm psikolojisi ile büyütmeyeceğim çocuğum olsun dedim hep. En basit dilek gibi duruyor ama öyle zor ki bu devirde de.
Yaaa yeminle tüylerim diken diken oldu bunu okuyunca... Oğlunuz olsun yemem ben cipsi dmeesineya mesajı görüyor musunux çocukların annelerinin yanında kalmasına ihtiyacı var kıyamam ya öpün benim için oğlunuzu annesi lütfen
İnsan çok üzüyor
Rabbim çalışmak zorunda bırakmasin.
Hayat çok kısa sırf daha fazla kazanicam diye çocuklarıni kaybediyor anneler aslındaçok zor evet Rabbim cümlemizin yardımcısı olsun.
Kesinlikle..Sağol canım tabi ki öperim, annem söylüyordu kalkınca odamıza koşup bakıyormuş daha konuşamıyordu anne, baba diyip ağlıyormuş annem de onunla birlikte ağlıyormuş :) geleceğim saate yakın, çok ufaktı saat bilmez kapıya koşuyormuş sürekli, bi koridor, bi salon gelene kadar. öyle bazı şeylerin telafisi olmuyor biz de o günleri toparlamaya çalışıyoruz ne kadar olursa.
Amin Canım kesinlikle haklısın maddiyat yerine konuyor aslında ama bu duygular, yaşatılan duygular yerine konmuyor.
Kesinlikle..
Çok şükür artık yanındasiniz doya doya inşallah vakit geçirin oğlunuzla inşallahama sizin adınıza cidden çok sevindim sizleri de öptüm
Hoşçakalın
Neresinden tutsan elinde kaliyor bu dusunce.Size ne baskasinin hayatindan.Ayni seyi esiniz dusunce falanca sevgilimle evlenseydim ya onun babasi da zengindi belki kizina ev alirdi ben de 25 sene borc odemezdim dese ve siz bunu bilseniz buralara bu aldatma sayilir mi diye konu acardiniz.Birakin baskalarinin hayatini.Anne olmussunuz cocugunuza odaklanin.Evmis arabaymis faso fiso.Kirasini odeyebildikten sonra butun evler benim.Yeter ki cocuklarim mutlu buyusun.Sizin yerinizde olsam olaya haksizlik acisindan bakacak olsam yani aklima sadece cocuklarim gelirdi acaba çalıştığım icin ihmal mi ettim benimle buyuseler daha mi iyi olurdu diye dusunurdum.Gerisi boşEvde durmak bana hep tembellik gibi gelmiştir. İşimi çok seviyorum. ( Memurum bu arada.)
Son zamanlarda aklımda tuhaf düşünceler var. Sakın yanlış anlaşılmasın küçümseme için söylemiyorum. Ama etrafımda benim çektiğim zorlukları çekmemiş (yani sınavlar, ağır tempo, üniversite vs..) kadınlar var ve hayatları mükemmel görünüyor. Onun çocuğu da aynı çalışanın da aynı. Hatta bakıyorum evleri eşyaları daha iyi biz iki kişi çalışıyoruz acaba bunu yesek mi diye düşünüyoruz masraf olmasın diye. Üzülüyorum boşuna mı okudum her sabah kalkıyorum evimden ayrılıyorum diyorum. Ben çalışmasam ne yaparız bilmiyorum.
Bu aksam iyice moralim bozuldu sebebi şu,
Üniyi kazandığımda 2 senelik ilişkim vardı. Erkek arkadaşım beni çok severdi ailelerimiz birbirini tanırdı. Ben üniyi kazanınca sevgilim komplekse girdi açıkçası ben de çok yorulmuştum o ilişkiden. Yıllarca beni unutmadığını duydum bana bakacağını söyledi defalarca okumasan da olur dedi durumları da çok iyiydi zaten.
ama işim ondan önemliydi ve elin oğlunun eline bakamadım.
Yıllar geçti ben evlendim ve hayalini kurduğum bir yerde ev almak için 20 25 yıl borç ödiycez. Bu aksam duydum ki o çocuk da evleniyormuş ve daha evlenmeden o semtte ev almış çocuğa ailesi. Evlendiği kız ev hanımı. Zoruma gitti. Eşimi çok seviyorum. Ailesinin tek erkek çocuğu ve isteseler daire alacak güçteler ama bırakın ev almayı bizden kırpmaya bakıyorlar. Biz onlara yollayacakmışız sonra bize yardım edeceklermiş. Ben de kalsın dedim 50 bin verip sonra size ev aldık dedirtmemek için. O kadar para verdikten sonra 50 de veririm. Kısacası soruyorum bazen niye?
Ne için çocuğumu kreşlerde süründürücem, ne içindi her şey?
Zoruma gidiyor. Evlenip hemen anne olanlar, düşünmeden etmeden.
Ben sürekli hesap yapiyorum hangi ay çocuğum doğarsa daha rahat olur borçlar bitmiş olur diye. Bunun için miydi emeklerim?
Siz şimdi "Ben maddi güç ve refah istiyorum, bu isteğime kavuşmak için de önümde iki tane yol vardı. İlk yol kendi çabam doğrultusunda temel düzeyde bi egitim alıp meslek edinmekti, diğeri ise eğitimi/mesleğı boşverip bana bu istediklerimi sağlayacak bi ikinci kişi ile bağ kurmak ve o kişinin çabasına ve insafına durumu bırakmaktı. İlk yolu seçtim ama bi halta yaramadı, keşke ikinci yoldan gidip bi piyango da ben oynasaydım, bak oynayanların hepsi mutlu." mu demeye çalışıyosunuz... Güzel mantık gerçektenEvde durmak bana hep tembellik gibi gelmiştir. İşimi çok seviyorum. ( Memurum bu arada.)
Son zamanlarda aklımda tuhaf düşünceler var. Sakın yanlış anlaşılmasın küçümseme için söylemiyorum. Ama etrafımda benim çektiğim zorlukları çekmemiş (yani sınavlar, ağır tempo, üniversite vs..) kadınlar var ve hayatları mükemmel görünüyor. Onun çocuğu da aynı çalışanın da aynı. Hatta bakıyorum evleri eşyaları daha iyi biz iki kişi çalışıyoruz acaba bunu yesek mi diye düşünüyoruz masraf olmasın diye. Üzülüyorum boşuna mı okudum her sabah kalkıyorum evimden ayrılıyorum diyorum. Ben çalışmasam ne yaparız bilmiyorum.
Bu aksam iyice moralim bozuldu sebebi şu,
Üniyi kazandığımda 2 senelik ilişkim vardı. Erkek arkadaşım beni çok severdi ailelerimiz birbirini tanırdı. Ben üniyi kazanınca sevgilim komplekse girdi açıkçası ben de çok yorulmuştum o ilişkiden. Yıllarca beni unutmadığını duydum bana bakacağını söyledi defalarca okumasan da olur dedi durumları da çok iyiydi zaten.
ama işim ondan önemliydi ve elin oğlunun eline bakamadım.
Yıllar geçti ben evlendim ve hayalini kurduğum bir yerde ev almak için 20 25 yıl borç ödiycez. Bu aksam duydum ki o çocuk da evleniyormuş ve daha evlenmeden o semtte ev almış çocuğa ailesi. Evlendiği kız ev hanımı. Zoruma gitti. Eşimi çok seviyorum. Ailesinin tek erkek çocuğu ve isteseler daire alacak güçteler ama bırakın ev almayı bizden kırpmaya bakıyorlar. Biz onlara yollayacakmışız sonra bize yardım edeceklermiş. Ben de kalsın dedim 50 bin verip sonra size ev aldık dedirtmemek için. O kadar para verdikten sonra 50 de veririm. Kısacası soruyorum bazen niye?
Ne için çocuğumu kreşlerde süründürücem, ne içindi her şey?
Zoruma gidiyor. Evlenip hemen anne olanlar, düşünmeden etmeden.
Ben sürekli hesap yapiyorum hangi ay çocuğum doğarsa daha rahat olur borçlar bitmiş olur diye. Bunun için miydi emeklerim?
Valla keşke okumasaydınız. Yazık olmuş.Zengin olmaktan bahsetmiyorum daha rahat bir hayat için okudum ama okumamıs olanlar bile daha rahat lüks içinde görünüyor nasıl oluyor anlamıyorum eşi bimde çalışan arkadaşım benden daha lüks yaşıyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?