Çalışan Kadınlar Sizde de bu var mı?

Ben anlıyorum sizin demek istediğinizi. Ticaret ya da esnaflık yapan aileler memurdan daha iyi bi hayat sürüyor doğru.. Çok fazla çevremde bu tarz kadınlar. Bunu yeni öğrenmenize şaşırdım. Ama şu var bence kadının kendi mesleği olmasi eşinin eline bakmaması daha güzel avantajlı. Çünkü her zengin koca huzur vermiyor

Herkes kendi kaderini yaşar ve yazar. Size ne başkasının hayatından? En sevmediğim tavır başkasının hayatıyla kıyas yapmak. Şükürsüzlükten de insanın başına bazı şeyler gelir. Belki eski sevgilinizin eşi de keşke bir memur olsam diyordur? Ne biliyorsunuz? İnsan hep eksik yerine özenir.

Kirlangiic_cigligii .!.:

Zengin olmaktan bahsetmiyorum daha rahat bir hayat için okudum ama okumamıs olanlar bile daha rahat lüks içinde görünüyor nasıl oluyor anlamıyorum eşi bimde çalışan arkadaşım benden daha lüks yaşıyor

Genişletmek için tıkla...

Bakin kiyas yapmak hayatin hicbir alaninda dogru degildir , icinizi karartmayin boyle dusuncelerle

Ben 42 yasindayim , ulkenin en iyi universitelerinden birinden mezunum , yurtdisinda master yaptim , yuksek bir maas ile kurumsal bir isyerinde calistim 20 sene boyunca ama kendi verdigim kisisel kararlar sebebiyle hic zengin olmadim ya da hic calismama luksum olmadi ama bu benim istegimdi , benim kararlarimdi
Etrafimdaki arkadaslarimin yuzde doksani ise oldukca zengin , tum gun beachte takilip aksamlari cocuklari babaya ya da annelerine birakir kluplere akarlar , ben essek gibi calisirken onlar tum gun deniz kenarinda ellerinde bira fotolari paylasirlar vs vs ama hic dusunmedim sizin su dusunduklerinizi , hayat , kosullar , secimler vs vs hepsi kendimizle alakalidir

Eger secimlerinizden mutsuzsaniz bosanin kocanizdan , zengin koca bulun ve calismadan yasayin ama bu da karakter meselesidir , kimi calismayi sevmez kimi calismadan duramaz , su anda 42 yasinda bir kadin olarak kendi isimi yapiyorum ve 19 saat calisiyorum gunde , pisman miyim hayir , mutlu muyum evet cunku bu da benim secimim , benim kararim

Başkalarının hayatına bakarak mutlu olamazsınız.

Türkiye şartlarında memur olunca çok rahat hayat süreceğinizi düşünmemişsinizdir herhalde.

Çalışıyorsunuz diye ev hanımı olan birinin hayatı sizden daha kötü olmak zorunda değil. Kıyas buna göre mi yapılıyor?

Bugün eşimin bir arkadaşının misafiriydik, adam ilkokul mezunu ticaretle uğraşıyor ve maddi durumu çok iyi. Eşim Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, ortalamanın üzerinde bir maaşı var ama arkadaşıyla kıyaslarsak hiçte öyle değil. Oturup neden böyle diye hayıflanmanın manası yok. Eğitim eşittir rahat yaşam değil. Öyle olması için sonu memurlukla biten değil daha farklı bölümler okuyacaktınız. Onda bile bir garanti olmayacaktı.

Şuan çalışmadığım için sizin bakış açınıda olan bir iki kişiyle karşılaştım. Ben çalışıyorum sen çalışmıyorsun ama benden daha rahatsın diye. Çalışmayan kadının da kendine göre farklı sıkıntısı oluyor, kimsenin hayatı sorunsuz değil.

Kendimize odaklanmak en güzeli.

Ben sizi anlıyorum. Empati yapabiliyorum.
Ama dünyada da bu böyledir. Kapitalist sistemdeyiz.
Eğer riski çok alırsan iş tutarsa çok kazanırsın.
Her zaman patronlar çok kazanır. Ve haliyle eşleri de iyi yaşar.
Bu hep böyleydi.

Geçmişte okuyan kesim orta üstü yaşardı. Şu an bu değişti. Artik okuyan kesimde sürünüyor. Öğretmenler asgari ücret alıyor. Hemşireler 3000 tlye çalışıyor. Ben 2800e çalışan avukat duydum.
Yanı o eskidendi okuyup iyi para kazanmak.
Is kadını veya dükkan sahibi olursan iyi kazanırsın.
Maaşlı çalışan hicbir zaman çok lüks yaşayamaz. Eğer genel müdür değilse..
Herkes doktor demiş de devlette cerrah değilsen ayda 10 bin alırsın. Bir işlek cafesi olan biri günde 10 bin tl para kazanabilir. Risk almadan ciddi paralar kazanma olmaz..

Sizin aklınız eski sevgilinizin imkânlarında kalmış.
Boşverin...
Artık zamanı geri ceviremezsiniz.
Seçim yaptınız artik geçmişe dönmeyin..
Bu arada sosyal kıyasın sonu yok. Her zaman sizden iyi yaşayan olacak.
Hayırlısı buymuş deyin geçin..

Sevdigim iste calisiyorum. Ki bence insanin sevdigi iste calismasi cok cok onemli. Ve oglumla yalniz yasiyorum. Tek basima cocuk buyutuyorum bir de ama yalnizligi sorun etmiyorum. Evim olup olmamasi onemli degil benim icin ki, yeni ev aldim ben de kredi oduyorum. Daha dune kadar kiradaydim. Ben mutlu huzurlu muyum ona bakarim. Parasi olup huzuru olmayanlar da var. Ya da annesi babasi ev alip ev verdik diye herseyine karisip hayati zindan edenler de var. Ev, esya, tatil gibi seyler kıstas degil bence. Onemli olan hayatin size sunduklari sizi mutlu ediyor mu? Ben de kredi oduyorum. Ama bunu sorun etmiyorum. Eger bunu dusunursem her seyi sorun edersem kendi hayatimi cehenneme cevirmid olurum. Sukrediyorum hep her gunume. Ac degilim acikta degilim, sagligim yerinde ve bir işim var diye. Onemli olan hayata hangi pencereden baktiginiz.

Allah herkese kalbine göre versin cümlesinin örneğisiniz.

Sosyal medyada fazla takılmayın. Yanıltıcı oluyor.

İnsan ne tuhaf bir varlık....Yıllar geçse de bazı pişmanlıklar yaşıyor...Ama o senin seçimindi...Ex sevgilinle evlenseydin su an bosanmış olmayacagını veya keşke mesleğim olsaydı demeyeceğini nerden biliyorsun? Bence hayatta en mutsuz insanlar geçmişine hayıflanmaktan kurtulamayanlar çünkü bunlar şimdiyi de yaşayamazlar...Seni anlıyorum ama hayatta bazı seyler vardır ki geri getiremezsin, bir karar noktasına geldiğinde bir yolu seçersin ve emin ol o yol senin.için hayırlı olandır

Bence bir insan sevdiği mesleği yapınca mutlu olur.
Evlendim ilk 3 yıl ev hanımıydım.
Bi yandan kpss ye hazırlandım.
Sonra bur iş teklifi geldi.
Çalışma bakanlığına bağlı bir projede görev aldım.
Öğretmen maası kadar iyiydi.
Fakat sabah işe gitmek işkenceydi benim için.
İnsanlar bana imreniyor ben ise içimde kalan mesleğime kavuşamamanın üzüntüsü ile yaşıyordum.
Gün sayıyordum resmen proje bitsin istifa edicen diye.
Şükür proje bitmeden 2 ay evvel atandım.
Tüm hayatım yaşadıgım şehir çevrem değişti.
Atandığında kızıma hamileydim üstelik.
Şimdi 3.senem mesleğimde.
Hayatımdan memnunum.
kendimi iyi hissediyorum..
Hiç zoraki gitmedim işe.
Ögrencilerin hayatına dokunmak müthiş bir haz.
Varsın evimde avangard takımlar olmasın.
Eşimle yediğim patlamış mısırın tadi bambaşka..
hiç ben sizin gibi başka hayatlara imrenmem.
bu benim hayatım,benim seçimlerim ve mutluyum

Kirlangiic_cigligii .!.:

Evde durmak bana hep tembellik gibi gelmiştir. İşimi çok seviyorum. ( Memurum bu arada.)
Son zamanlarda aklımda tuhaf düşünceler var. Sakın yanlış anlaşılmasın küçümseme için söylemiyorum. Ama etrafımda benim çektiğim zorlukları çekmemiş (yani sınavlar, ağır tempo, üniversite vs..) kadınlar var ve hayatları mükemmel görünüyor. Onun çocuğu da aynı çalışanın da aynı. Hatta bakıyorum evleri eşyaları daha iyi biz iki kişi çalışıyoruz acaba bunu yesek mi diye düşünüyoruz masraf olmasın diye. Üzülüyorum boşuna mı okudum her sabah kalkıyorum evimden ayrılıyorum diyorum. Ben çalışmasam ne yaparız bilmiyorum.
Bu aksam iyice moralim bozuldu sebebi şu,

Üniyi kazandığımda 2 senelik ilişkim vardı. Erkek arkadaşım beni çok severdi ailelerimiz birbirini tanırdı. Ben üniyi kazanınca sevgilim komplekse girdi açıkçası ben de çok yorulmuştum o ilişkiden. Yıllarca beni unutmadığını duydum bana bakacağını söyledi defalarca okumasan da olur dedi durumları da çok iyiydi zaten.
ama işim ondan önemliydi ve elin oğlunun eline bakamadım.
Yıllar geçti ben evlendim ve hayalini kurduğum bir yerde ev almak için 20 25 yıl borç ödiycez. Bu aksam duydum ki o çocuk da evleniyormuş ve daha evlenmeden o semtte ev almış çocuğa ailesi. Evlendiği kız ev hanımı. Zoruma gitti. Eşimi çok seviyorum. Ailesinin tek erkek çocuğu ve isteseler daire alacak güçteler ama bırakın ev almayı bizden kırpmaya bakıyorlar. Biz onlara yollayacakmışız sonra bize yardım edeceklermiş. Ben de kalsın dedim 50 bin verip sonra size ev aldık dedirtmemek için. O kadar para verdikten sonra 50 de veririm. Kısacası soruyorum bazen niye?
Ne için çocuğumu kreşlerde süründürücem, ne içindi her şey?
Zoruma gidiyor. Evlenip hemen anne olanlar, düşünmeden etmeden.
Ben sürekli hesap yapiyorum hangi ay çocuğum doğarsa daha rahat olur borçlar bitmiş olur diye. Bunun için miydi emeklerim?

Genişletmek için tıkla...

Başkasının size ev almasını tercih mi ederdiniz? Mutluysa inşallah daha mutlu olurlar. Kıyaslamak çok yanlış . Süründurmek ne demek? Bütçenize göre yaşamak sürünmek mi oluyor? Buradaki hanımların ne şartlarda yaşadığını görseniz hergun ağlardiniz herhalde

Yazar burada keşke zengin koca bulup evde dursaydım mı demek istiyor?

cikolataveturkkahvesi .!.:

Ben sizi anlıyorum. Empati yapabiliyorum.
Ama dünyada da bu böyledir. Kapitalist sistemdeyiz.
Eğer riski çok alırsan iş tutarsa çok kazanırsın.
Her zaman patronlar çok kazanır. Ve haliyle eşleri de iyi yaşar.
Bu hep böyleydi.

Geçmişte okuyan kesim orta üstü yaşardı. Şu an bu değişti. Artik okuyan kesimde sürünüyor. Öğretmenler asgari ücret alıyor. Hemşireler 3000 tlye çalışıyor. Ben 2800e çalışan avukat duydum.
Yanı o eskidendi okuyup iyi para kazanmak.
Is kadını veya dükkan sahibi olursan iyi kazanırsın.
Maaşlı çalışan hicbir zaman çok lüks yaşayamaz. Eğer genel müdür değilse..
Herkes doktor demiş de devlette cerrah değilsen ayda 10 bin alırsın. Bir işlek cafesi olan biri günde 10 bin tl para kazanabilir. Risk almadan ciddi paralar kazanma olmaz..

Sizin aklınız eski sevgilinizin imkânlarında kalmış.
Boşverin...
Artık zamanı geri ceviremezsiniz.
Seçim yaptınız artik geçmişe dönmeyin..
Bu arada sosyal kıyasın sonu yok. Her zaman sizden iyi yaşayan olacak.
Hayırlısı buymuş deyin geçin..

Genişletmek için tıkla...

Cerrahlar cok kazanir algisi eskidendi .
Suan devlette 6500 aliyor acilde çalışan arkadaşım. 10 bin alanda var . Uzman olunca artiyor maaslar ama cerrahlar uzmanlikta bile ortalama kazanan grup diyebilirz . Sanirim en iyi psikiyatristler kazanıyor suan . Ozellikle cocuk psikiyatristleri

Üff ne saçma sapan düşünceleriniz var evde oturan kadınlar sanki çok rahat... Mümkünse iş yerinde sürüneyim ama kimse bana ev işiymiş temizlikmiş ütüymüş yaptırmasın. Bu söylediklerimi de temizlikçi abla yapıyor zaten aksi halde hem bunları yapıp hem çalışmazdım.
Tek maaşla geçinenlere de özenemiyorum hepsi benden lüks yaşıyor ama borç harç içindeler neylerine özeneyi. O kadar borç çevirsem her ay, gözüme uyku girmez.

Eeeeeeeee ablacım sen de zengin koca bulsaydın ya da daha iyi bir meslek edinseydin ? memurluktan tabi ki zengin olamazsin.

Finansal beklentilerini elindekiler karşılamıyor belli ki. Ben kazançlı bir meslektenim, ara sıra freelance de yapıyorum kazancım gayet iyi ne istersem giyiyorum, geziyorum, alıyorum öyle 25 yıl falan da borç ödemem.

Yukarda Milana22 nin dedigi gibi doktor olcaktin ya da zengin koca bulcaktin yani o kadar.

Konuya gelirsek, universite okudunuz da ne oldu yani kafan kezban abla bu kafayla okusan ne meslegin olsa ne. Okudum ama kendi kazanci olmayan insanlara ozeniyorum diyorsun, eee o zaman sen de bulsaydin zengin bir herif evde otursaydin.

Benim kendi meslegim var, mesleki alanimda adim var, kendi mesleki blogum var, kendi basilmis makalem var adim sanim var havam var keyfim yerinde degmeyin keyfime .... sende de ne para/kariyer var ne de zengin herif var cok uzucu bir hayat gercekten senin yerinde olsam ben de catlar patlardim

Memleketin sosyo ekonomik durumu eşit şartta olmayınca fikirler sizin gibi olan çok
İnsanlar var, kıskançlık kötü hissettiriyor
Kendi hayatınıza odaklanın
Bizde sabancıya özenmiyerek yaşıyoruz

Davulun sesi uzaktan hoş gelir kimin ne yaşadığını iç yüzünü bilemeyiz. Siz halinize şükredin çünkü bunun sonu gelmez keşke şöyle yapsaydım böyle yapsaydım demekle olmuyor çünkü bazı şeyler elimizde değil .Bir bakarsın o dediğin kişi yerlerde olur e o zaman iyi yapmışım diyeceksin falan filan işte anladın sen onu

Yanlış anlamayın küçümsemek içim söylemiyorum ama düz memuriyet de çok lüks hayat standardı beklemek hayal anca olur. 25 senede ödeyeceğiniz evi değilde 10 senede borcu biteni tercih edebilirdiniz mesela.
Ben bir süre kamu kurumunda görev yaptım, memur değildim, evet çok yoğun zamanlarımızda oluyor ama genel olarak rahat çalışma ortamı vardı. Boş kaldığımız günler olurdu. Ona göre maaşı vardı.
Sizin ömür boyu maaş garantiniz var, ama belkide herzaman hesap yapmak zorunda kalacaksınız.
Ben çalışıyorum ama sizin gibi düşünmüyorum. Çok çalışıyorum, kendi işim olduğu için zatende çok çalışmak zorundayım. Sorumluluklarım ve risklerm çok falza. Saat 5e 10var bilgisayarı kapatayım artık diyemiyorum mesela işimi bitmediyse. Bazen geç saatte işim bitmiyor evde devam etmek zorunda kalıyorum. Sizin öyle bir derdiniz yok mesela. Ha benimde rahat günlerim var elbet, kahve keyfi eşliğinde KK da takıldığım zamanlarda oluyor ama bu genel durum değil.
Sizin hayatınız da başkaları için çok lüks gözükebilir, kıyas bu konuda saçma ve gereksiz. Hayatdan beklentinizle orantılı.
Ama ben başka birşeye takıldım. Eşinizi sevdiğinize gerçekten eminmisiniz. Eski erkek arkadaşınızın aldığı ev, evleneceği kişiyi niye düşünüyorsunuz. Bence sizin sorununuz aslında o. Eskiyi unutamamışsınız belkide pişmansınız. İş, ev meselesi bahane.

4 sene eğitim okudum. Saçlarıma ak düştü. Bana okumak zor geliyordu. Ama başla çarem de yoktu. Zorla güç bela üniversite okudum.

Buyuksehirdeydim. Tek başımaydım. Kulağa güzel mi geliyor.??? Bilemem.

Ama bez gardrobum vardı. Sökersem bi daha takamam diye onu sırtlanıp sokaklarda eşya taşırdım.

Her işimi tek yapmayı severim. Yalnızlığı severim. Ama birgün acil servisin müşahade odasında tek olanın sadece ben olduğumu fark ettim..birdenbire aydınlandım. Kafama balyozla indi sanki. O ana kadar orda tek olduğumu fark etmemiştim.

Sonra 3 sene çalıştım. Yine yalnızdım. Deliler gibi çalıştım.ha evet kazandım. Yalan yok. Para kazandım . harcadım.

Ama mutluluğu orda da bulamadım. Bigun müdür beye istifa dilekçesi verdim. Adam şok..severdi beni. Iyi adamdı. Gitmeyin hocam,yeni biri ile başlamak bana zor gelecek, seneler sonra evinize dönmek size zor gelecek. Oturun konuşup anlaşalım dedi".

Yok . Ben kararımı vermiştim.

Ailemin yanına döndüm.

26 yaşında issiz bir kız olarak ailemin yanında sultanlar gibi yaşadım .

Hayatımda tecrübe etmedigim tek şey parasizliktir. Babamin durumu iyiydi. Param vardı. Nerdesin . Nereye gidiyorsun diyen yoktu .

Babama baba izmire gideceğim,istanbula gideceğim diyordum. Valla bence de git diyordu. Geniş geniş paramı da veriyordu.

Kpss ile uğraştım. Yalan yok. Kitapları yedim yuttum. Deliler gibi çalıştım.

O kadar çalıştım ki
... hep aynı pozisyonda durmaktan Boynum, belim, omuzlarim ve sırtım bir bütün olarak kaldi. Hareket etmem ya da yatmam mümkün degildi. Ayakta durmak kolaydı ama...
.ben de ayakta ders çalışıyordum. Kapıyı kilitliyordum
Çünkü annem ders calismanin ayarını bilmediğim icin öfkeleniyordu.

Sinava kadar o pozisyondaydım. 15 temmuz gecesi olayi olunca sinav ertelendi. Ben o şekilde çalışmaya devam ettim.

Halen daha şaşkınım. O kadar çalışmayı ilkokul öğrencine yaptirsak o atanirdi. Ama ben atanamiyordum.

Son olarak 2017 senesinde sinava girdim.
Olmadi.

Özel sektörde iş aramaya başladım. Kac kapıdan kovuldum... bilemiyorum. Bir is verenin karşısında ağlamaktan kriz geçirdim. Adam şok oldu.

Az paraya çok çalışırım diye yalvardım birisine...

Ha is yok derken şunu anlatmaya çalışıyorum. Çalışmak isteyene bulaşık yikamak da bir meslektir. Fakat ben kalifiye eleman olarak işimi yapmak istiyordum


Bi is veren , okulun kutuphanesine bekçi ariyordu. Kütüphanede olma fikri hosuma gitmişti . Koşa koşa oraya gittim. Ama komşusunun kızı varmış. Onu alacakmış.

Bir tanesi acikca dediki :

"hocam sizi kim gönderdi".

Ben de saf saf :" kimse göndermedi ben kendim geldim" dedim.

Okulun müdürüydü bu şahıs
Sahibi değildi . Gençten bir adam. Dedi ki:

"ben de sizin gibiydim. Çok cok çabaladım. Ama is yok.. en azından size yok. Bizler sizinle neden çalışalım. Siz bize arkanizdaki güçlü birinden selam getirmedikçe sizinle nasıl çalışalım .kirilmayın. ama burasi küçük bi yer. Size sıra gelmez hocam yorulmayın. Zira bana da gelmemişti . Sans eseri burdayım"

Çıktım yollarda hem ağladım hem eve geldim

Şimdi el isi yapip instagramda satıyorum. Sinif arkadaşım ile evliyim.

Sabahlara kadar ince ince ciceklere kelebeklere göz nuru akıtıyorum .

Evimde kütüphanem var. Övünmek için demiyorum ama boş bir insan değilim. Çok okuyorum çünkü. Ve burdaki arkadaslar da yorumlarimdan bilirler beni.

Ve bu kadar emek caba gözyaşlarından sonra "asla küçümsemek amacıyla söylenmeyen ve fakat daima küçümsenen" işsiz Ev hanımı bir insan oldum.

Benim okuduğum kitap kadar kelime haznesi olmayan birçok insan çok müthiş hayatlar yaşıyor. Ama bu bugün olmadi. Bu her zaman böyleydi.

Adalet aramaktan vazgeçin.

Olaya yanlış yerden bakıyorsunuz.

Siz çocuklarınız kreşte diye üzülürken dünyanın birçok yerinde çocuklarım ac diye üzülen insanlar var.

Coğrafya kaderdir. Eğer Ortadoğuda, senelerdir gelişmekte olan ve fakat asla gelişemeyen, toplumunun yüzde 95i okur yazar olan ama okuyan oranın yüzde 5i geçmeyen bir ülkede doğduysam.... bunun ceremesini çekeceğim.

Hayatim boyunca :asla küçümsemek amaci ile kurulmayan cümlelere konu olacağım.

Yani hepimiz... herkes bi şekilde bedel ödüyor . Çünkü adalet bu gezegene hic uğramamış.

Fakat ben sağlıklı olduğum sürece bunlara üzülmeyeceğim.

Bence siz de sağlığınızı hedefe koyun.

Ben sizden kötü durumdayım. Ama burda birisi çıkıp "ben daha da kötü durumdayım: diyerek beni çürütebilir .