çalışıp çalışmamakta kararsızım

Hem okuyup hem çalışan beraber yaşayan bir çiftiz. Çalışıyorum dediysem öyle sabah akşam saatli bir iş değil, haftada 2-3 gün yaptığım çizimleri teslim ediyorum iş yerine... Erkek arkadaşıma kalsa yorulmama gerek yok, o geçimimizi fazlasıyla sağlayabiliyor. Mutfağa, eve vs çok düşkünüm ama bi'şeylerle daha uğraşmak, sorumluluk almak ve başarmak apayrı bir haz.:34:

Okuduğum üniversiteyi bitirdikten sonra 1-2 bölüm daha okumak istiyorum, tamamen ilgi alanlarıma hitap eden bölümlerden :)

Kısaca ihtiyacın yoksa diplomanı koyarsın bi köşeye, zevkle yapabileceğin bi'şeylerle uğraşırsın hem eve de az-çok katkıda bulunursun ve en önemlisi ev dışında da bir hayatın olmuş olur, bunalmazsın :34:

Boşuna okuyorsun diyenlere de katılmıyorum, sen en iyi şekilde-elinden geldiğince oku bir meslek edin, dünyanın bin türlü hali var...

ben de tam böyle düşünüyorum. yani çalışmayıp evde bütün gün boş boş oturayım demiyorum. aynen daha okumak istediğim bölümler var hobi amaçlı:) belki doktoraya devam ederim diyorum. belki birkaç özel ders veririm. kafam rahat huzurum yerinde olur...
 
ben de tam böyle düşünüyorum. yani çalışmayıp evde bütün gün boş boş oturayım demiyorum. aynen daha okumak istediğim bölümler var hobi amaçlı:) belki doktoraya devam ederim diyorum. belki birkaç özel ders veririm. kafam rahat huzurum yerinde olur...

Aynen öyle canım, mesele körelmemekte :34:

Ben yazın ilkokul çocuklarına mat1, geometri, ingilizce ve resim dersleri de veriyorum.İnan hem kazançlı hem zevkli...Paranın çoğunu yine öğrencilere önceden hazırladığım pasta, börek, keklere versem de seviyorum :1::16::16::16:
 
hele bir hayata gertçekten atılın da karşınıza neler çıkaracak, o zaman karar verirsiniz...

ben çocukluğumdan beri çalışmak istemezdim, sizin tabirinizle biraz da tembeldim...

evlendim, ilk altı ay evdeydim... eşimin başının etini yiyordum, beni dışarı çıkar diye... sonra akşam(yorgun geliyor haliyle) uyuyor diye trip atardım...

sonra çalışmaya başladım... sıkıntıları yok mu, var tabi... ben yarım gün çalıştığım halde, bazen oldukça zorlanıyorum...

ama çalışmasam ne yapardım, hiç koca bir hiç... evde saçma sapan, programlarla saatlerimi heba ederdim, en azından şimdi, birilerine faydam dokunuyor, kendimi ifade ediyorum, mutlu oluyorum... eve gelince de iş, güç, yemek, çocuk... derken akşam oluyor... eşim bazen hadi çıkalım diyor da hiiiç halim olmuyor...

bir arkadaşım da çalışmayı düşünmezdi, sonra doktora sırasında ünv. kaldı, belki böyle bir şey yaşarsınız, yahut başka bir imkan çıkar...

hayırlısını isteyin rabbimden...

biz dışarı hayatına alışmış kadınlarız, yedi yaşından itibaren okul,25 den sonra birden sadece eve bağlanmak, üretmemek, kendini ifade edememek, beni çok sıkmıştı... çalışsanız da çalışmasanız da sıkıntılarınız olacak... hangi sıkıntıyı tercih ettiğiniz önemli....
 
ben de tam böyle düşünüyorum. yani çalışmayıp evde bütün gün boş boş oturayım demiyorum. aynen daha okumak istediğim bölümler var hobi amaçlı:) belki doktoraya devam ederim diyorum. belki birkaç özel ders veririm. kafam rahat huzurum yerinde olur...

başka bölümler okumak da para istiyor, hem ev geçimi hem okumak... nasıl zor yaşamayan bilmez...

belki kısa zamanlı, ama kesinlikle devamlı bir işiniz olmalı bence...
 
kusura bakmayın konu sahibi dışında kimseye cevap yazmak adetim değildir...
çok güzel derleyip toplamış, yazmışsınız ama bir şeyi merak ettim...
çocuğuna bakmak demek ne demek...
eşinizin başka bir kadından çocuğu mu var ona mı bakıyorsunuz, yoksa bahsettiğiniz sizin kendi çocuğunuz mu?
kendi çocuğunuz ise siz o çocuğun bakıcı mısınız? annesi misiniz?

yanlıs anlamıssınız, kadın acısından cocuguna bakmak demek ıstedım cumlede dusukluk olmus sanırım yoksa bunu soyleyecek en son kısılerdenımdır herhalde zıra kızımızı cok badıreler atlatarak kucagımıza aldık, diğer turlude olsaydı cocuguna demek cok vıcdansızca gelırdı bıyolojık annesı olmsamda bagrıma basardım...
 
oglum 3 yasinda esimde artik ikinci cocuk olsun istiyor yani bende istemiyor degilim ama ne zaman caliscamki ben cok karisik yani calissam cocugu ertelicem aralarinda cok yas olacak, cocuk yapsam ee en az 2-3 sene oyle gececek tecrube edinemeden. esim cocuk daha onemli isi herzaman bulursun diyor.

eşinle ortak kararınız neyse cnm onu uygula bence o çocuk istıyorsa sende istıyorsan yap çocuğu nasıl olsa okula başlama yaşıda erkene alındı onuda okula başlatınca çalışırsın geç olsun güç olmasın
 
bu düşünceye de karşıyım. ne demek ne koydum ev hanımları (hepsi değil) emeklerini koymuyolarmı ortaya. anneniz çalışıyomuydu muhtemelen hayır. benim annemde sözde çalışmıyordu ama bağ, bahçe, ev çocuk hepsi onun sorumluluğundaydı. emek az bir sermayemi . ne koydum ne itseyim demek herkezi kabuğuna çeken bir yaklaşım çok koydum çok isteyim bunun zıttı. bu sefer karşı tarafta aynısını düşünüyo ve ortaya çatışma çıkıyor. kadının elbette hazırcı olmamması evine detsek olması lazım ama bu kavramın içini son zamnlrda fazlaca boşalttık. aileler yuvadan çok şirketler dönüşmeye başladı.

bu söylediklerinizde haklısınız,benim kastettiğim tam olarak bu değil ama.

bir tane elbisem varsa dedim dikkat ederseniz,lüksü için harcayamam yani.

benim annem ev hanımı ama hiç kendi keyfine para harcayamaz,yetmez çünkü,hep çoluğum çocuğum der.

ben çalışıyorum,ihtiyacım varsa gider 250 liraya bir çizme alırım düşünmeden(bu üst sınırım herkesinki değişir tabi)

ama çalışmadığım zaman(ücretsiz izin kullandım bir süre) bunu yapamadım,bu kadarı çok fazla geldi bana.

sadece kendi adıma çok gerekli şeyleri alabildim.

elbetteki kadının emeği çok büyük,orası yadsınamaz ama burda erkeğin durumuna da bakmak lazım.

benim çalışmadığım dönemde eşim emek veriyordu hep maddi anlamda,ama gidip de kendine daha güzel kıyafetler de almıyordu.

ama ben çalışırsam bunları ikimiz de yapabiliriz,ben gönül rahatlığıyla alabilirim istediklerimi.
 
ne mi koydum?
her sabah a dan z ye kahvaltısını hazırlıyorum, tertemiz utulu kıyafetlerle gıdıyor ısıne, kapıdan hayırlı ısler dıyerek ugurluyorum, mutlu mesut baslıyor gune, o yokken bugun yarın hatta oburgun ne pısıreyım dıye dusunuyorum, evımı ocagımı temızlıyorum aksam tertemız sıcacık eve gelıyor yemegını yıyor, kızımızla oynarken cayını kahvesını hazırlıyorum bırlıkte ıcıyoruz guluyoruz mutlu oluyoruz, aılesıne aılem gıbı davranamasamda saygıda kusur etmıyorum, kısacası emegımı sevgımı saygımı omrumu hayatımı herseyımı en onemlısı aynı yastıga baskoyuyorum, onun calıstıgının karsılıgı var ve benm calıstıgımın maddı karsılıgı yok dıye ortaya ne koydum dersem kendıme cok haksızlık etmıs olurum, hele cocuguna bakmak ev sorumlulugunu ustlenmek hıc kolay bırsey degıl bırde cocuk 1 den fazlaysa emın olun kı koyduklarınızı hesaba doksenız arsı alaya direk olur :)

yanlış anlamışsınız,bunlar tabiki çok önemli şeyler ben de inkar etmiyorum.

ben kendi durumuma göre cevap verdim,herkes başka düşünebilir.

çalışan bir bayan olarak ben de yapıyorum bu saydıklarınızı,bugün hiç uyumadan işe gittim mesela,evim de temiz,yemeğim de var şu an.

ama çalışmadığım dönem de oldu doğum dolayısıyla,2 yıl kadar.

bu sürede eşim işten gelip çocuğumun bakımıyla da ilgilendi,gece ağladığında da kalktı,evimin işine,yemeğime de yardım etti.

bu açıdan bakınca şartlar çok değişmiyor mu sizce de?hem evde hem işte çalışıyor,o böyle yaparken ben ortaya koymadığım parayı şahsi zevklerime harcayamam.

tekrar söylüyorum,benim yaşam şartlarım için konuşuyorum.

herkesin işi de eşi de farklı sonuçta.
 
onun yerine az para harcasam, kafam rahat olsa... yani daha çok ayakkabı kıyafet alıyım daha lüks tatil yapayım diye kendimi yıpratmak istemiyorum.

İnsanlar sadece lüks tatil yapıp, kılık kıyafet almak için çalışmazlar...
Para kazanmanın yanında, en verimli zamanlarında "üretmek ve bir şeylere faydalı olmak" için de çalışırlar...Yani bir işe yaramak için....

Para kazanmasanız bile bir uğraşınız olsun...
En verimli yaşlarınızı, böyle boş boş oturarak geçirmeyin...
 
Güzelim evlendim, 2 çocuğum oldu kendim büyütmek istediğim için çalışmayı hep erteledim. Nihayet büyüdüler beş yıl çalıştım ve kendime niye şimdiye kadar çalışmadım diye kızdım ara ara. Şu an çalışmıyorum bir yıldır iş arıyorum. İnan sıkıntıdan patlıyorum çünkü çalışmak insanı yeniliyor, özgürleştiriyor, kendine güvenini artırıyor. Karar senin elbette ama genç kalmak istiyorsan çalış derim ;)). Sevgiler
 
yanlış anlamışsınız,bunlar tabiki çok önemli şeyler ben de inkar etmiyorum.

ben kendi durumuma göre cevap verdim,herkes başka düşünebilir.

çalışan bir bayan olarak ben de yapıyorum bu saydıklarınızı,bugün hiç uyumadan işe gittim mesela,evim de temiz,yemeğim de var şu an.

ama çalışmadığım dönem de oldu doğum dolayısıyla,2 yıl kadar.

bu sürede eşim işten gelip çocuğumun bakımıyla da ilgilendi,gece ağladığında da kalktı,evimin işine,yemeğime de yardım etti.

bu açıdan bakınca şartlar çok değişmiyor mu sizce de?hem evde hem işte çalışıyor,o böyle yaparken ben ortaya koymadığım parayı şahsi zevklerime harcayamam.

tekrar söylüyorum,benim yaşam şartlarım için konuşuyorum.

herkesin işi de eşi de farklı sonuçta.


yok ben sızın tezınızı cururtmek ıcın demedım gercekten, ayrıca hem calısan hemde evının duzenını saglayan hemde cocuguna bakan (bakıcı vs) annelerı cok takdır edıyorum, bır kadın calısmamalı demıyorum asla sadece evde olan bayanların hıcbırsey yapmıyor yıyıp ıcıp gezıyor gıbı gosterılmesı haksızlık, herkesın emegı degerlı kadın erkek farketmıyor, ne guzel esınız de yardımcı oluyormus, burada ne hayatlar okuyoruz hem evını gecındıren butun cıleyı ceken evde calısan ıste calısan mutsuz umutsuz bu hengamenın ıcınde bırde cocuguna yetısmeye calısan, Allah herkesın yardımcısı olsun...
 
eğer eşinizin maddi durumu yerindeyse çalışmayabilirsiniz

hele ki bebk olunca çalışan kadınlara üzülüyorum :5:
 
ya bir de bu problem var. kayınvalideler çalışan gelin istiyor demişsiniz. bu benim de kafama takılıyor. çalışmayınca bana karşı tavırları daha kötü olursa, saygı duymazsa vs vs. kk okuya okuya bende kaynana fobisi oluştu şimdiden :44:
saygı öncelikle kişilikle alakalıdır canım. sen çalışsan onları adam yerine koymasan sana niye saygı duysunlar (mesela) , sen çalımasan onlara saygıda kusur etmesen niye sana saygı duymasınlar. tersi durumlarda söz konusu . birinci durumda sırf sen çalıştığın için sana saygı duyuyorlar , yada sen sırf sen çaılmadığın için sana saygı duymuyolarsa o onların kişiliksizliğidi rallah öyle insanlardan uzak tutsun seni.:29:

bu söylediklerinizde haklısınız,benim kastettiğim tam olarak bu değil ama.

bir tane elbisem varsa dedim dikkat ederseniz,lüksü için harcayamam yani.

benim annem ev hanımı ama hiç kendi keyfine para harcayamaz,yetmez çünkü,hep çoluğum çocuğum der.

ben çalışıyorum,ihtiyacım varsa gider 250 liraya bir çizme alırım düşünmeden(bu üst sınırım herkesinki değişir tabi)

ama çalışmadığım zaman(ücretsiz izin kullandım bir süre) bunu yapamadım,bu kadarı çok fazla geldi bana.

sadece kendi adıma çok gerekli şeyleri alabildim.

elbetteki kadının emeği çok büyük,orası yadsınamaz ama burda erkeğin durumuna da bakmak lazım.

benim çalışmadığım dönemde eşim emek veriyordu hep maddi anlamda,ama gidip de kendine daha güzel kıyafetler de almıyordu.

ama ben çalışırsam bunları ikimiz de yapabiliriz,ben gönül rahatlığıyla alabilirim istediklerimi.
ben senin ne demek istediğini anladım canım ama konuya açıklık getirmek için yaptım bunu. yoksa yukarda söylediklerine katılıyorum. :31::31:
 
evet kayınvalidelerin genelde tercihi çalışan gelin, benimki lokal bi örnek ama kendi evliliğimde ben bunu bire bir yaşıyorum bana davranışlarıyla eltime davranışları aynı değil, beni sevmedikleri halde durum bu, memurum ve mutluyum hayatımdan orda burda sürünmüyorum yani, özlük haklarım belli, iznim, tatilim belli, çocuğum olsa 2 yıl ücretsiz izin alırım otururum evimde ama Esranın dediği gibi şimdiki kadar rahat harcayamam, çekinirim, hem masraf arttı hem ben çalışmıyorum şu ara diye düşünürüm, memur olsan ne kadar alıcaksın diyen arkadaşıda çok şımarık buldum, bu ülkede asgari ücretle yaşayanlar var keşke onlarda memur kadar alsa güvenceleri olsa, kendi kazandığın 1 liranın bile değeri büyüktür bence
 
çalışan kadınlardan kaçta kaçı sevdiği işi yapıyor oda ayrı mesele . çalışan kadınların genelde yorgunluk sebeplerinden biri sevmediği meslekleri yapıyor olmaları. şahsen kendi adıma konuşayım sevmediğim bir meslekteyim. işim çok rahat ama yinede eve gidince kendmi çok yorgun hissediyorum. sevdiğim bir meslekte olsaydım eminim durmum daha farklı olurdu. :ssz:
 
Size katılmıyorum..

Madem çalışmayacaksanız okumanıza gerek yok o zaman, diplomasız da ev hanımı olabilirsiniz

Bir mesleği olan kimse evli ya da bekar farketmez çalışmalı bence..

Bekar kimseler, ailesinin emeklerini bir nebze karşılamak adına en azından çalışmalı..

Hele ki evli kadınlar hem daha fazla söz sahibi olmak hemde ekonomik özgürlükleri adına mutlaka çalışmalı.. Yarın ne getirir bilinmiyor zaten..

Kendimi yıpratmam derken ev hanımları yıpranmıyor mu ? Allah huzur versin ama huzursuzluk olursa da yıpranılır ev işlerinde de yıpranılır zamanla

Ben çalışıyorum, evliyim.. Ev işlerini de eşimle beraber hallediyoruz çok şükür.. Faydalı olmak güzel şey, her anlamda..

Ben evde durunca sıkıntı basanlardanım.. :3:
 
Önceki sayfalarımda babamızın şehir dışında olduğunu söylemiştim, eşim izine geleceği zaman bende senelik izinlerimden alıyorum ailece vakit geçirmek için, hatta eşim gelmeden 1 önce izin alıp evimi dip köşe temizleyip 2 günlükte yemek yapıyorum ki eşim gelince iş güç düşünmeyim diye.

Geçen senede aynısı oldu, eşim gelmeden 1 gün önce izin aldım, kızım sabah saat 8 de okuluna gitti, 2-3 çeşit yemek koydum ocağa, sonra camlar, kapılar, nevresim takımları, wc, banyo, balkon, mutfak dolapları vestiyerler vs. vs. her yeri yaladım yuttum, yemeklerimde pişti, birde üstüne duşumu aldım baktım saat 12. Sıkıldım evde sağa bakıyorum sola bakıyorum yapacak temizlikte kalmamış, tv yi açtım saçma sapan programlar vs. derken sıkıntıdan patladım ev bana dar geldi, hemen kızımın öğretmenini aradım, hocam eğer çok önemli bir programınız yoksa ben gelip kızımı alabilirmiyim diye.

Demem o ki ben kendi adıma evde yapamazdım, çok sıkılırdım, hatta kafayı yerdim heralde. Düşünsene saat 12 de ( benim gibi seriysen biraz:) ) bütün işlerin bitiyor, yemeğinde hazırsa akşam eşinin yada çocuğunun 6 da geleceğini varsayalım 6 saat ne yapacaksın.
 
her kadının ekonomik özgürlüğü olmalı bence. Elbette kocalarımız bıze bakabılır ev hanımı da olabılırız ama ınsanın kendı parasını kazanması gıbı olamaz
Soyle bır ornek vereyım benım halam unıversıte mezunu ama evlılık coluk cocuk derken ıs hayatını tercıh etmedı. 20 yıldan sonra bosanma asamasına geldı. Tek dusundugu ısım gucum yok ben cocuklarıma nasıl bakacagım. yanı calısmadıgı ıcın kendıne guvenı de yoktu bosanırsam naparım dıye. Ama cocukları ıcın unıversıte mezunuyum demeyıp temızlık ısınde calısmaya basladı onca yıldan sonra.
yanı solemek ıstedıgım yıllar ıcerısınde sartlar degısebılır.
 
bende çalışmaktan yana olanlardanım ve yıpranıyorum yoruluyorum hem gündüz hemde evde çalışıyorum eşim yan gelip yatıyor ama ben yinede çalışmaktan yanayım eşimin durumu çok iyi olsada çalışırdım geleceğin ne getireceğini bilemezsin çalışmak en başta insana güven veriyor kendi ayakların üzerinde durabilmek kimseye muhtaç olmadan bambaşka birşey.

belki de 17 yaşımdan beri 10 yıldır çalıştığım için alışkanlık bilemiyorum. Birde birkaç hafta çalışmamıştım bir ara hayattan hiçbir gayem yokmuş gibi mutsuzdum gece uyuduğum saat belirsiz sabah uyandığım saat belirsiz gün içinde acaba nereye gezmeye gitsem derdinden başka hiçbir problemim yoktu, kendimi amaçsız ruhsuz hissediyordum kendime bakasım bile gelmiyordu,çalışmak çok önemli bence
 
Back
X