Ben de ilk işe başladığımda böyle düşünüyordum. Üstelik eşim ne gerek var istiyorsan çalışma diyordu ama ben baya sabrettim. Allaha şükür iyi insanlar karşıma çıktı bunu kısa sürede atlattım. Çalışma arkadaşların nasıl eğer onlardan yana bir sıkıntınız yoksa zamanla alışırsınız.
tatlım kendini ne diye zorluyosun? hem mutlu değilsin, hem ihtiyacın yok orada kalmaya.. ee?
bak babanın yanında çalışma şansın var ne güzel, geç babanın yanına, hem daha rahat edersin, hem babacığına katkın olur..
Canım ilk zamanlar olur böyle,hemen kendini bırakma.Ben de ilk başladığım zaman herkes herşeyi biliyormuş,ben hiçbir şey bilmiyormuşum ve asla öğrenemeyecekmişim gibi hissetmiştim.Bir de herkes arkadaştı,beni aralarına almazlar gibi düşüncelere kapılmıştım.Azıcık sabredersen bu duygundan kurtulursun.
Babanın yanında çalışmayı tavsiye etmem.Babamın yanında acemiliğimi atayım,alışınca başka işe girerim diyorsan sen bilirsin.Ama o zaman da baban bırakmayabilir.Ne sıkıntın var,burası da iş neden başka yere gidiyosun der yani.Alışacak kızının dizinin dibinde olmasına,bırakmaz bence.
Canim sorunlardan bahsediyorsunda sikintin tam olarak nedir,yorumu ona göre yapalim.
Is arkadaslarindan yanami mutlu degilsin yoksa kendini o is icin yetersizmi görüyorsun?
eeee yani gözün protez insanlarla muhatap oluyosun dıye mı işten cıkıcaksın aaaaaaa çıldırmışsın sen arkadasım otur oturdugun yerde
bu iş için yetersizim ve bu nasıl bi illettir bilmiyorum ama burda durmak ıstemıyorum.
hersey ustume gellıyor sanki babamın yanında kendımı daha guvende hıssdıcem belki de bılmıyorum ama kafayı yicem
bu iş için yetersizim ve bu nasıl bi illettir bilmiyorum ama burda durmak ıstemıyorum.
hersey ustume gellıyor sanki babamın yanında kendımı daha guvende hıssdıcem belki de bılmıyorum ama kafayı yicem
Arkadaşlar merhaba.
ben 23 yaşındaym lise mezunuyum. dışardan üni okuyorum.
3 hafta once bi işe girdim ama çok mutsuzum calısmak ıstemıyorum.maddi durumumuzda gayet iyi calısmamı gerektırıcek bısey yok calısmak tabikii sadece para değil ama burda cok mutsuzum hergunum aglamakla gecıyor yemek yıyemez,uyku uyuyamaz hale geldim.
babam istemiyorsan calısma gel benım yanımda calıs dıyor annem oldugun yerde devam et cabala sabret dıyor.(su anda calıstıgım yer kzenımın ıs yerı ama mutlu deılım)
ama sabredebılecegım bı duru değil sosyal fobi diye bi rahatsızlık varmıs duyduysanız o hastalıktan bende de var sanırım.
bide soyle bı durumum var benım sol gozum protez ve buludgum ıste sureklı ınsanlarla muhattap olmak zorunda kalıyorum babamın yanında calısırsam belkı bunu dha ıyı yenebılırım.
sizce oldugum ıste devammı etmelıyım,
yoksa babamın yanındamı calısmalıyım?
nolur bi fikir söyleyin akıl vern dusunmekten yoruldum
durumu benım gıbı olanlar varsa paylaşssın lütfen.
damlaarı.:2:
Canım ben senin yerinde olsam hemen işten ayrılırdım.Biraz evde vakit geçir gez dolaş kafanı topla sonra nerde çalışacağına karar ver
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?