Canım babam seni çok seviyorum

O.........Mavi.........O .!.:

Gözlerim dolu dolu okudum :gitme:

ıçim acıdı çok mafoldumben

Ben babacığımı 49 yaşındayken kaybettim kanser hastalığı yüzünden hayat aldı benim ellerimden onu...

O vefat ettiğinde finallerimden birine girmek üzereydim.

Hastanede kemoterapi gören babamı doktorlar ümitlerini kestikleri için eve çıkarmamız gerektiğini söylediler.

Ben Ankara da okuyordum .Babam ise ızmir de idi orda dedemin doktorlarına götürdük .Aslında Kayseri de oturuyorduk.Babam Erciyes Üniversitesinde ınglizce Okutmanı idi.

Sınavın başlamasına yarım saat vardı son tekrarlarımı yapıyordum birden kuzenim aradı 'başın sağolsun 'dedi .Telefonu yüzüne kapatıp dedemleri aradım dedem açtı telefonu ' dede ' dememle 'oğluuuuum gitti ' demesi bir oldu.

Telefonu duvara atıp kırdım.Sınıftaki sandalyeleri yerle bir ettim inanmadım inanamadım öfkeliydim ama kime ?

Kantinci ablamız geldi beni sakinleştirmeye çalıştı.Ben sinir krizi geçirdim sınıfta.Derken hocalarım geldi beni odalarına götürdüler.

Mahvolmuştum resmen hayatım durmuştu canım kıymetlim hayatım herşeyim biranda çekip gitmişti.

Şuan bile ağlıyorum hıçkıra hıçkıra şuan yaşıyormuşum gibi ellerim titriyor.Çok ama çok acı bir olaydı babamın vefatı.

Bir kez intihar girişiminde bulundum.Yurttan balkondan kendimi atmaya çalıştım.

Kayserideki evimize ilk gittiğimde babamın tüm eşyalarını darmadağın yapmıştım kızgındım ona beni bıraktığı için çok kızgındım .

Bir süre tedavi gördüm şuan iyiyim .Toparladım kendimi.

Daha fazla devam edemeyeceğim kötü oldum yazarken bile

Genişletmek için tıkla...

efetubi .!.:

ayyyy allah sabır wersin wallla kafam bile ürperdi tuylarım diken diken ben yasamadım böyle bir acı hemde hiç ailemde kimse ellerimden yitip gitmedi hiç ölümle :sm_confused: yüz yüze gelmedim paylasıyorum acınızı allah sabır wersin arkadaslar allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun

Genişletmek için tıkla...

hipatia .!.:

yazmıyorum uzun zamandır aslında yazmak istiyor ama durduruyorum yüreğimi
korkuyorum çünkü hani yazarsam
hani dökersem içimi tüm korkularımın gerçekleşmesinden korkuyorum
seni kaybetmekten
sensizlikten evet sensizlikten çok kokuyorum babam

öyle ki düşünmek bile korkutuyor beni hani düşünürsem o an gerçek olacakmış ve her şey geçmişte bir anı olarak her daim acı verecekmiş gibi geliyor bana acısını geçtim seni bir daha görememek korkusu büsbütün susturuyor düşüncelerimi canım babam

ne çok kızmışımdır sana kim bilir ve belki ne çok kızdırmışımdır seni
ama yine de her şeye rağmen ve tabii ki herkese rağmen sevmekten vazgeçmem vazgecemez senin ela gözlün
ve biliyorum ki sen de beni çok seviyorsun ilk göz ağrını

aslında hiçbir gün gecenin bir yarısı seni kaybetme korkusuyla ter içinde uyanacağımı düşünmedim ben hiç aklıma gelmiyor bir gün gidebilme ihtimalin hastalığın boyunca yaptığım o iğneler nasılda canın yanıyor babam dr olup bildiğin halde hani o serumları takıpta yüzünü buruşturduğunda kıyamam ben sana babam

hani söz vermiştin ya bir kere bana sarılıp sımsıkı asla gitmeyeceğim ve gitmene izin vermeyeceğim diyerek alnıma sıcacık bir öpücük kondurmuştun güvenle de ben kocaman bir gülümseme ile cevap vermiştim ya sana babam seni kaybetmek istemiyorum bütün sevdiklerim gitti bu ela gözlünü kimlere bırakıp gidiceksin ben o zaman yapayalnız kalıcağım babam ölümü düşündükçe

işte o zaman çok korkuyorum hiçbir şeyden korkmayıp seni kaybetmekten o hastalığını öğrendikten sonra

ve o günden beri hiç bu korkuyla baş başa kalacağımı düşünmedi bu yüreğim

belki de şimdiki çaresizliğimin ana nedeni bu kim bilir belki de hep var olacağın düşüncesi ile tüm güçsüzlüğümü attım kenara da sırtımı dayayıp sana hep arkamda olduğunu bilmek huzurla doldurdu içimi

sen kendimi hep iyi hissetmemi sağladın varlığınla sen hep biraz daha ileriye gitmem için neler gerekli öğrettin en önemlisi de her ne olursa olsun vazgeçmemeyi gösterdin azmi insanları sevmeyi yaradamın yarattığını ibadetimi korkmamamı hep sen öğrettin babam

off…babacığım offfffffff

yazamıyorum hala bak ne kadar da uzak kelimelerim aslında düşüncelerim ne kadar da basit söylemek istediklerim o kadar yalın ki aslında sana söyleyemediğim sırlar bilipte bilmediklerin hep benimle mezara gidicek babam
aslında içimden geçenleri söylemek gelsede
içimden geçenler küçücük bir kız çocuğunun çığlıkları ile gözyaşı olup akıyor yanaklarımdan artık
öyle ki yırtıyor benliğimin tüm zerrelerini ve ben yine de susuyorum
yazmıyorum… söylüyemiyorum babam
uzun zamandır yazmıyorum
senin gidebilme ihtimalini öğrendiğimden beri hiçbir şey yazamıyorum

ve her gece bir çocuk dikilip karşıma ağlıyor deli gibi ağlıyor yüreğimde
çığlık çığlığa sesleniyor sana babacığım

babam seni çok seviyorum ne olur gitme hastalığını bilipte bize belli etmezsende

ben kulaklarımı tıkıyorum çünkü senin gidebilme ihtimalini hiç sevmiyorum babam biliyorum taktir rabbul alamin allahımın
sen de sevme ne olur hani gitmemeye söz vermiştin ya bu küçük kızına büyüse de verdiğin sözü unutma ve gitme babacığım
çünkü başa çıkamaz sensizliğin acısıyla başa çıkamaz babasını bir daha görememe ihtimaliyle beni iki evladımla bırakıp

bu yüzden gitme.
Sakın bizi terk etme

küçük bir kız çocuğu bağırıyor içimde feryat figan baba gitme sakın gitme bizi terk etme daha büyümedim ben 48 yaşında olsamda hem bak gitmezsen söz seni çok çok daha çok seviceğim bu sefer dinleyeceğim seni bu kızın hep dinledi seni hiç üzmedi üzememde babam ben istediğim mesleği yapamadım bu senide benide ne kadar üzmüştü
gitme gitme babam
bırakma beni benimle hep gurur duy hepte gurur duydunya sağlayayım sana hani hiçbir işe yaramadığımı düşünüyorum da sen varlığımın ne kadar önemli olduğunu anlatıyorsun ya bana
gitme gitme ve gör senin de ne kadar önemli olduğunu bizler için

hem bana takıldığında kızmayacağım da sana artık sinirlendirmek için ne yaparsan yap kızmayacağım hatta istediğin kadar kızdır beni tek kelime etmeyeceğim sana şakada bana yapsan içimden kızamamki sana
sen böyle yetiştirmedinki bu kızını kızamam özümde var benim canım babam sen kızdığımı zannedip ağladığımda aslında kızmıyorum sizleri üzdüğüm için kendime kızıyorum

yeter ki gitme babacığım
gitme yeter ki sakın bizi bırakma burada sensiz babam

yada boş ver her şeyi bir neden sunmam gerekmez ki sana

sen babamsın sen güç verensin yüreğime sen varlığınla kendimi hep güvende hissettirensin bazen kızsam da sana yada kızdırsam da hep sevdiğim ve sevmekten asla vazgeçmeyeceğim tek adamsın dünyada
aşığımsın hani hz reti osmana aşkım gibi aşıkım sana

seni seviyorum ben çok seviyorum ve gitmeni istemiyorum anla
hatta hani dersin ya hep sen
izin vermiyorum…
evet yanlış duymadın beni izin vermiyorum gitmene.
Hakkın yok çünkü beni sensiz bırakmaya, hiçbirimizi çaresiz bırakıp gitmeye hakkın yok hastaysan iyileşmeyi bilmelisin…
sen babasın güçlü olansın adam gibi adamsın babasın
hastalansa bile vazgeçmeyen güçlü olmaktan
kızlarını asla bırakmayan
bu yüzden izin vermiyorum ben gitmene

büyüdüğüme bakma baba hala küçücük bir kız çocuğuyum ben. Hala sana ihtiyacı olan hala döndüğünde arkasını babasını görmek isteyen

bu yüzden gitme.
Ne olur gitme güçlü ol ve yen bu içine düştüğün durumu

hani horlamandan dolayı uyuyamazdım ya eskiden şimdi horlamadığın anda kalkıyorum yatağımdan. Kan ter içinde koşuyorum yanına sen duymuyorsun beni belki ama nefes alışını dinliyorum usulca içimdeki korku öyle belirginleşiyor ki yatağıma döndüğümde kulağım hep sende. Kızdığım horlaman bu sefer rahat nefes aldırıyor bana

elimde değil istemiyorum gitmeni ben hiç sensiz kalmadım çünkü sensiz nasıl yaşanır bilmem nasıl durulur ayakta. Sen olmadan nasıldır dünya bilmem ve bilmekte istemem bu yüzden hani diyorsun ya kalbini tutup aslanlar gibi ’ın huzuruna çıkacağım diye dediğin gibi yap olur mu aslanlar gibi yaradanımın karşısına çünkü ibadetlerini hiç aksatmadın kimseyi kırmadın özünde hep yufka yüreklik vardır bu kızında sana benzemedimi babam

korkularım bak yine çıktılar gün yüzüne
susuyorum bu yüzden çünkü gerçek olmalarını istemiyorum
susuyorum çünkü biliyorum sen kızın üzülse hissedersin içimdeki küçük çocuğun çığlıkları duyarsın mutlaka ve terk etmezsin onu
ama o söylemekten korkar düşünmekten hatta bu nedenle kelimelerini atar çöpe
bu yüzden yazmaz uzun zamandır sana
bu yüzden yazamaz bu yüzden hani sana bahsettim cennet yolcularımı çok bazen üzen ağlayarak onlarıda çok üzüyorum

sırf sen gitme diye yada gitme ihtimalini düşünmek bile yorduğu için onu çok üzdüğü için susar kızın

anla işte yazmıyorum uzun zamandır aslında yazmak istiyor ama durduruyorum yüreğimi korkuyorum çünkü hani yazarsam
hani dökersem içimi tüm korkularımın gerçekleşmesinden korkuyorum
seni kaybetmekten…
sensizlikten evet sensizlikten çok kokuyorum yalnız kalmaktan korkuyorum babam

lütfen bırakma beni sensiz ne olur bu yüzden gitme
sakın yatacağın o masada bizi terk etme

ve sakın unutma sen dünyada sevmekten vazgeçmeyeceğim tek adamsın…aşığımsın canımsın kanımsın
çünkü sen babamsın…

ve kızın sensizlikten çok korkuyor baba.........

Bu bir alıntıdır arkadaşlar bende babamı kaybettim yakın biir zamanda ve çok hoşuma gitti bu bir evladın babasını kaybedecek olmanın çaresizliğini o kadar güzel dile getiriyorki ....

Babacığım, ben senin “özlem’indim”. şimdi sen benim “özlemim” oldun. “özlemin” seni nasıl özledi bilemezsin. Zaman hiç geçmeseydi tarih hep aynı kalsaydı keşke.... Her geçen gün içimdeki sen daha da büyüyor, çaresizce özlem içinde fotoğraflarda ve anılarda seni yaşamaya çalışmak ne kadar zor…..bırakıp gittin beni. Ben hiç böyle düşünmemiştim. N’olur gör beni. Hep yanımda ol. Seni ne kadar özlediğimi bil. Senin için ettiğim duaları hisset...seni çok seviyorum. çünkü sen gerçek bir baba oldun. Her zaman her şeyinle yanımdaydın. Bana hayatı öğrettin. Ayakta durmayı, insan olmayı öğrettin. Bize her şeyin en iyisini vermek için çabaladın. Senin sayende buradayım. Belki bu çok anlamsız olacak ama “teşekkür ederim baba”...keşke şimdi sesini duyabilseydim, yanaklarından öpüp sana sarılabilseydim. Keşke geceleri seni rüyamda değil de gerçekte görebilseydim...ben özlemeyi seninle öğrendim.

Seni çok seviyorum “baba”. Rahat uyu

Genişletmek için tıkla...

marul .!.:

[sıze="2"][ı]ben de babamı 23 haziran 2007 de bursa dan istanbul a otobüse bindirdim,
son bir kez göremeden 28 haziran sabahı haberi geldi,
hala bekliyorum geri dönecek diye...
şarkı var ya her dinlediğimde ağlarım bağıra bağıra,

dertlerimi zincir yaptım,
birbirine ekliyorum,
geleceksin diye birgün seni hala bekliyorum...

Beklemenin faydasız olduğunu biliyorum,
aklım fikrim yerinde,ilk günlerdeki gibi kalsaydım sonum hastaneydi,
kızım 2.5 aylıktı,mecburdum tutunmaya ,tutundum tutunabildiğim kadar,
ama aklıma her geldiğinde gerçek,ayaklarımdan saçlarımın her teline kadar,
elektrik çarpmış gibi hissediyorum.
Ben de onun küçük kızıydım hala 32 yaşında küçük bir kız,
o gitti büyüdüm,hatta yaşlandım..[/ı][/sıze]

Genişletmek için tıkla...

burcu_01 .!.:

hayatım boyunca babalarına düşkün kızlara imrenmişimdir.. ne mutlu size ki böyle bi babaya sahip olmuşsunuz.. ben baba sevgisinden mahrum binlerce sevgi acı'ndan biriyim.. bu öyle dolmaz bi açlık ki.. şu yaşıma geldim saçımı her okşayana baba diyesim gelir.. en büyük eksikliğim.. en büyük hasretim.. en büyük açlığım.. eğer bi babanız varsa lütfen sevginizi doya doya hissettirin.. ve saçlarınızı okşamasına izin verin...

Genişletmek için tıkla...