Canım konunu okuyunca kendimi buldum ve yazmadan geçemedim....
Sanırım yaşdaşız akıl vermek değil haşa ama dediklerimi iyi oku....
Benim de 5 yaşında bir kızım var ,benimde görümcem ve kızımdan 1 yaş büyük bir kızı var...
Benimde sorumsuz,kızına ve diğer torununa düşkün bir kaynanam var....
Ne yaptıysam baş edemediğim ,24 saatimin 14 saatini kesintisiz onları ve sorunlarını düşündüğüm bir yaşamım vardı...
Ama artık yok çünkü beni istemeyeni istemem,beni düşünmeyen çok da umrumda diye düşünüyorum artık..
Ben değer verdikçe ,değer görmedim
Ben aradıkça,aranmadım
kızımı götürmedim mi ,özlenmedi,
bu böyle uzar gider......ama artık dur dedim,ister gel,ister gelme...ister sevin ister svmeyin,benim onların sevgisine ilgisine muhtaç fazlalık çocuğum yok...Benim ve babasının sevgisi ona çoook gelir ,o bir aşk çocuğu ve bizim kızımız sevgimizden zaten boğuluyor,Allaha şükür herşeyi var ...babanesi halası,dededi görmek isterse arar,sorar,gelir....
mesela yeğeni alır yazlığa götürür,10 gün kalır,benimkini almaz,ona hediyeler alır,gezdirir,benimkine yapmaz....onlara gider sabah akşam arar sorar ,evimiz 1 sokak arası olmasına rağmen bana gelmez...Onun (görümcem)telefonunu meşgule atar kendi arar,beni çaldırır ben ararım...falan falan falan....
Tatlım önemli olan şu ki;ne kendi aile huzurunu,nede kendi annenlerin huzurunu sırf onların ilgisizliği yüzünden bozmaya değmez,yaş gidiyor,yıllar üzüntüyle ,elemle geçiyor,geride ne kalıyor koca bir hiç.Sen kendi düzenine bak,hı hı de geç git...Çağırırsa git,gelirse kapını aç,ararsa konuç ama daha fazlasınını bekleme çünkü bulamazsın ve üzülürsün,yazık olur hayatına,eşinle aran bozulur,psikolojin bozulur,annen üzülür,kızın üzülür....Yani değmez güzelim sakın takma kafana