Merhaba kızlar, karşınıza şimdiye kadar hep farklı sorunlarımla çıktım ama şimdi öyle bir acı yaşıyorumki tarifi imkansız...
Ben 2 sene öncesine kadar hep büyük şehirde yaşadım şartlar dahilinde hiç evcil hayvanım olmamıştı uzaktan sever geçerdim elimi bile süremezdim..
Şimdi küçük bir yerde yaşıyorum ve burası evcil hayvan bakımı açısından cok musait bir yer ben de içimdeki hayvan sevgisini bu sayede pekiştirdim.. Tam 9 kediye bakıyordum baktıkça her birinin ayrı karakteri olduğunu insanlar gibi duygular taşıdıklarını keşfettim her birine ayrı ayrı çok bağlandım..
Ama biri vardı ki bende yeri çok ayrıydı evladım gibiydi onu yolun kenarında avazı çıktığı kadar viyaklarken buldum küçücüktü belli ki annesini arıyordu ve açtı annesi olabilir belki ayırmayayım diye elimi sürmedim ama ertesi günü aynı yerde aynı şekilde görünce yanıma almaya karar verdim gözüm gibi baktım yavruma biberonla da besliyordum kucağıma yatıp emişini görmeliydiniz..
Eşimle boşanma kararı aldım bileniniz vardır belki, annemle yaşıyorum artık yaşadığımız evin bahçesinde normalde heryerde serbest olmasına rağmen evcil hayvan bakmak yasak ama ben ayrılırken boncuğumu da yanıma aldım cünkü son zamanlarda iştahsızdı halsizdi onu öylece bırakamazdım
Hergün normal bakımını yapmaya devam ettim ancak gün geçtikçe daha kötüleşti yemek yemiyor su içmiyordu ölmesinden korktuğum için şırıngayla ağzından mamasını suyunu zorla veriyordum iki gün önce yediğini kusunca veterinere götürdüm iğnelerini yaptı gönderdi ben düzelecek umuduyla beklerken kedim bu sabah vefat etmiş
Ben 2 sene öncesine kadar hep büyük şehirde yaşadım şartlar dahilinde hiç evcil hayvanım olmamıştı uzaktan sever geçerdim elimi bile süremezdim..
Şimdi küçük bir yerde yaşıyorum ve burası evcil hayvan bakımı açısından cok musait bir yer ben de içimdeki hayvan sevgisini bu sayede pekiştirdim.. Tam 9 kediye bakıyordum baktıkça her birinin ayrı karakteri olduğunu insanlar gibi duygular taşıdıklarını keşfettim her birine ayrı ayrı çok bağlandım..
Ama biri vardı ki bende yeri çok ayrıydı evladım gibiydi onu yolun kenarında avazı çıktığı kadar viyaklarken buldum küçücüktü belli ki annesini arıyordu ve açtı annesi olabilir belki ayırmayayım diye elimi sürmedim ama ertesi günü aynı yerde aynı şekilde görünce yanıma almaya karar verdim gözüm gibi baktım yavruma biberonla da besliyordum kucağıma yatıp emişini görmeliydiniz..
Eşimle boşanma kararı aldım bileniniz vardır belki, annemle yaşıyorum artık yaşadığımız evin bahçesinde normalde heryerde serbest olmasına rağmen evcil hayvan bakmak yasak ama ben ayrılırken boncuğumu da yanıma aldım cünkü son zamanlarda iştahsızdı halsizdi onu öylece bırakamazdım
Hergün normal bakımını yapmaya devam ettim ancak gün geçtikçe daha kötüleşti yemek yemiyor su içmiyordu ölmesinden korktuğum için şırıngayla ağzından mamasını suyunu zorla veriyordum iki gün önce yediğini kusunca veterinere götürdüm iğnelerini yaptı gönderdi ben düzelecek umuduyla beklerken kedim bu sabah vefat etmiş