Çaresiz hissetmek

Plutonn0508 .!.:

Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum. Çaresizliği, kimsesizligi. Annem babam yasiyorlar. Ama 10 saat uzaktalar. 1,5 yıldır uzak bir sehirde çalışıyorum. İsyerinde sürekli sorunlarim bitmedi. Her calisma ortamindan kacmak istedim. 2 kez calisma ortami degistirdim sadece 1,5 yılda ve bu 3. çalisma yerim. Nedenleri işimi yapamadığım için dislandigim ve istenmedim içindi. Şimdiki ortamimda da üstüste hatalar yaptigim için istenmiyorum. Beni görmek istemediklerini ama mecbur kaldiklarini hissediyorum çünkü iyi insan olduklari için. Ama ben hissediyorum. Iki kez istifa ettim olmadi.sonuncusunda babam gitmis yönetime dilekcemi kabul etmemelerini istemiş. Bu sehre ilk geldigimde biriyle evde kaliyordum. 4 ay kaldım sonra ordan çıktım anlasamadigim ve surekli aşagilandigimi hissettiğim icin. Sonra iki kez de yurt degistirdim. En son eve çıktım tek başıma ailemin yardimiyla. 5 aydir tek kaliyorum kocaman bi evde. Ailem yanima geldi kalmak için 40 gün kalabildiler sadece. Acı bir olay yaşadım çünkü. Ikinci kez istifa etmemin nedeni de büyük etken buydu. Suçluluk hissetmem. Nedenini burda belki beni taniyan biri okur da kim olduğumu anlar diye soyleyemiyorum.

Ne kitap okuyabiliyorum, ne namaz kilabiliyorum. Ne gezi turlarina ne kurslara katilabiliyorum. Nedenleri de calisma gunlerimle çalıştığı için tur gunleri ve kurs günleri. Zaten isteğim de yok gezmek için. Evlenip bu yalnızlıktan kurtulmak istiyorum ama o da olmuyor. Konustugum biri var. Evlenmek istiyor ama belli bi tarih verdi o tarihi bekliyorum. Ama onla da evlenecegimi sanmiyorum. Bu yüzden de soğuk davraniyorum. Yani ailem var. O da var. Ama hepsi uzak şehirde. Ben artık her günümün birbiriyle aynı olmasindan bıktım. Namaz kilmak istiyorum onu bile yapamıyorum. Kitap okumak istiyorum okuyamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Buraya neden yazıyorum onu da bilmiyorum. Biliyorum caresi olmadığını. Sadece içimi dökmek istedim belki de. Hayırlı ramazanlar.

Genişletmek için tıkla...

Gulenay4040 .!.:

Kendini çok güzel anlatmışsın hep hata yaptığını itiraf etmişsin insanın kendi kendini de eleştirmesi erdemli olduğunu gösterir herşeyin farkındaysan neden hatalarını düzeltmeye çalışmıyorsun bunalımdasındır belki bi destek alsan senin için iyi olur seni mutlu eden şeylerle ilgilensen.. yanlızım diyorsun ailenn var sevgilin işin var yanlız olduğunu söylemek doğru değil yurtta kaldığını söylüyorsun öğrenci olduğunu düşünüyorum arkadaş okul iş derken günün dolu dolu geçiyor bunlara rağmen halen mutsuz ve yanlız hissediyorsan ruhen sorunların olabilir önce bi psikologa git inan çok faydası olur boş zamanlarında mutlu olabileceğin aktivite bul yapamıyorum okuyamıyorum demek çözüm değil

Genişletmek için tıkla...

Plutonn0508 .!.:

Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum. Çaresizliği, kimsesizligi. Annem babam yasiyorlar. Ama 10 saat uzaktalar. 1,5 yıldır uzak bir sehirde çalışıyorum. İsyerinde sürekli sorunlarim bitmedi. Her calisma ortamindan kacmak istedim. 2 kez calisma ortami degistirdim sadece 1,5 yılda ve bu 3. çalisma yerim. Nedenleri işimi yapamadığım için dislandigim ve istenmedim içindi. Şimdiki ortamimda da üstüste hatalar yaptigim için istenmiyorum. Beni görmek istemediklerini ama mecbur kaldiklarini hissediyorum çünkü iyi insan olduklari için. Ama ben hissediyorum. Iki kez istifa ettim olmadi.sonuncusunda babam gitmis yönetime dilekcemi kabul etmemelerini istemiş. Bu sehre ilk geldigimde biriyle evde kaliyordum. 4 ay kaldım sonra ordan çıktım anlasamadigim ve surekli aşagilandigimi hissettiğim icin. Sonra iki kez de yurt degistirdim. En son eve çıktım tek başıma ailemin yardimiyla. 5 aydir tek kaliyorum kocaman bi evde. Ailem yanima geldi kalmak için 40 gün kalabildiler sadece. Acı bir olay yaşadım çünkü. Ikinci kez istifa etmemin nedeni de büyük etken buydu. Suçluluk hissetmem. Nedenini burda belki beni taniyan biri okur da kim olduğumu anlar diye soyleyemiyorum.

Ne kitap okuyabiliyorum, ne namaz kilabiliyorum. Ne gezi turlarina ne kurslara katilabiliyorum. Nedenleri de calisma gunlerimle çalıştığı için tur gunleri ve kurs günleri. Zaten isteğim de yok gezmek için. Evlenip bu yalnızlıktan kurtulmak istiyorum ama o da olmuyor. Konustugum biri var. Evlenmek istiyor ama belli bi tarih verdi o tarihi bekliyorum. Ama onla da evlenecegimi sanmiyorum. Bu yüzden de soğuk davraniyorum. Yani ailem var. O da var. Ama hepsi uzak şehirde. Ben artık her günümün birbiriyle aynı olmasindan bıktım. Namaz kilmak istiyorum onu bile yapamıyorum. Kitap okumak istiyorum okuyamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Buraya neden yazıyorum onu da bilmiyorum. Biliyorum caresi olmadığını. Sadece içimi dökmek istedim belki de. Hayırlı ramazanlar.

Genişletmek için tıkla...

Plutonn0508 .!.:

Öğrenci değilim çalışıyorum. Arkadas ortamim yok. Yurtta kalmiyorum 5 aydir tek basima evde kaliyorum. Ailem var sevdigim biri var. Ama yoklar. Varlar mi yoklar mi anlamiyorum. Ortada arada kalmış gibi hissediyorum. Hatalar yapiyorum işi beceremedigimden çabalıyorum ama yine de hata yapıyorum bu da isyerindekilere sıkıntı yaşatıyor. Beni gormek istemediklerini hissediyorum artık. 3 kez çalışma yerimi degistirdim.

Genişletmek için tıkla...

Hazal .!.:

Bu dedikleriniz hakıında biz yardımcı olamayiz çünkü bunların hepsi sizin elinizde kitap okumak isteyip de okumamaniz ve yahut namaz duâ sesine iyi gelecek aktiviteler neyse.bi silkelenip Kendine gelmeniz lazım bu da sizin iradenizle olabilecek bişey böyle nereye kadar gidecek değil mi ?

Bazen işimiz on numara olur ama ailemiz bizimle olmaz bazen aile arkadaş olur ama yqlnizligimizi paylasacak sevgili masasında biri olmaz yani hersey dört dörtlük olmuyor

Genişletmek için tıkla...

Gulenay4040 .!.:

3 tane iş değiştirip hata yapıyorum beceremiyorum ailem var sevgilim var uzak diyorsun bu kadar kötü durumdaysan gitsene kendi memleketine 3 tane iş değiştirdiğine göre memur fln da değilsin orda kalma zorunluluğun ne ki

Genişletmek için tıkla...

girlinred .!.:

Sebatsız bir insan olduğunu düşündüm okuyunca. Gayret eksik sende. Sabır da YÖK anladığım kadarıyla. Öylece yaşıyorsun sadece.Bir karar verip o doğrultuda hareket etme bilinci oluşmamış. Tura katılamıyorum, namaz da kalamıyorum, kitap da okuyamıyorum demek yerine bir hedef seç ona odaklan, onu oturtunca diğerlerine geçersin.

Genişletmek için tıkla...

Seron_bitti .!.:

profosyonel bir destek almanızı tavsiye ederim ben.dibe vurmuşsunuz gibime geldi.zaman zaman hepimiz kendimiz yetersiz,yalnız hissederiz ama mutlaka tutunacak bir dal buluruz.örneğin ben çok mutsuz hissediyorsam açarım bir komedi filmi hiç gülmesem bile oturur,izlerim.sizi mutlu edecek birşeyler mutlaka vardır,iyi bir destekle yolunuz aydınlanacaktır eminim.

Genişletmek için tıkla...

Plutonn0508 .!.:

Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum. Çaresizliği, kimsesizligi. Annem babam yasiyorlar. Ama 10 saat uzaktalar. 1,5 yıldır uzak bir sehirde çalışıyorum. İsyerinde sürekli sorunlarim bitmedi. Her calisma ortamindan kacmak istedim. 2 kez calisma ortami degistirdim sadece 1,5 yılda ve bu 3. çalisma yerim. Nedenleri işimi yapamadığım için dislandigim ve istenmedim içindi. Şimdiki ortamimda da üstüste hatalar yaptigim için istenmiyorum. Beni görmek istemediklerini ama mecbur kaldiklarini hissediyorum çünkü iyi insan olduklari için. Ama ben hissediyorum. Iki kez istifa ettim olmadi.sonuncusunda babam gitmis yönetime dilekcemi kabul etmemelerini istemiş. Bu sehre ilk geldigimde biriyle evde kaliyordum. 4 ay kaldım sonra ordan çıktım anlasamadigim ve surekli aşagilandigimi hissettiğim icin. Sonra iki kez de yurt degistirdim. En son eve çıktım tek başıma ailemin yardimiyla. 5 aydir tek kaliyorum kocaman bi evde. Ailem yanima geldi kalmak için 40 gün kalabildiler sadece. Acı bir olay yaşadım çünkü. Ikinci kez istifa etmemin nedeni de büyük etken buydu. Suçluluk hissetmem. Nedenini burda belki beni taniyan biri okur da kim olduğumu anlar diye soyleyemiyorum.

Ne kitap okuyabiliyorum, ne namaz kilabiliyorum. Ne gezi turlarina ne kurslara katilabiliyorum. Nedenleri de calisma gunlerimle çalıştığı için tur gunleri ve kurs günleri. Zaten isteğim de yok gezmek için. Evlenip bu yalnızlıktan kurtulmak istiyorum ama o da olmuyor. Konustugum biri var. Evlenmek istiyor ama belli bi tarih verdi o tarihi bekliyorum. Ama onla da evlenecegimi sanmiyorum. Bu yüzden de soğuk davraniyorum. Yani ailem var. O da var. Ama hepsi uzak şehirde. Ben artık her günümün birbiriyle aynı olmasindan bıktım. Namaz kilmak istiyorum onu bile yapamıyorum. Kitap okumak istiyorum okuyamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Buraya neden yazıyorum onu da bilmiyorum. Biliyorum caresi olmadığını. Sadece içimi dökmek istedim belki de. Hayırlı ramazanlar.

Genişletmek için tıkla...

Ylnzmlk .!.:

İçinde bulunduğunuz durum tamamen bunalıma girmissiniz bence bir destek alın dicemde insanın hicmi arkadaşı olmaz çalıştığınız halde arkadaşınızın olmaması tuhaf niye herkesten kaciyosunuz arkadaş çevresi edinin arkadaşlarınız size gelsin siz onlara gidin dışarı çıkıp eglenin . Ne güzel çalışabileceğiniz bir işiniz var. Kafa dağıtacak şeyler yapın herşey kitap okumak değil dışarısı ne güzel çıkın hava alin yürüyüş yapın valla ben olsaydım hayat bana güzeldi asla sıkılmazdim heleki arkadaş edinmeyi. Çok severim.. herşeyi gözünüzde karartmissiniz pisikolojikmen kendinizi eve kapatiyosunuz yapmayın biraz sosyallesin

Genişletmek için tıkla...

Plutonn0508 .!.:

Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum. Çaresizliği, kimsesizligi. Annem babam yasiyorlar. Ama 10 saat uzaktalar. 1,5 yıldır uzak bir sehirde çalışıyorum. İsyerinde sürekli sorunlarim bitmedi. Her calisma ortamindan kacmak istedim. 2 kez calisma ortami degistirdim sadece 1,5 yılda ve bu 3. çalisma yerim. Nedenleri işimi yapamadığım için dislandigim ve istenmedim içindi. Şimdiki ortamimda da üstüste hatalar yaptigim için istenmiyorum. Beni görmek istemediklerini ama mecbur kaldiklarini hissediyorum çünkü iyi insan olduklari için. Ama ben hissediyorum. Iki kez istifa ettim olmadi.sonuncusunda babam gitmis yönetime dilekcemi kabul etmemelerini istemiş. Bu sehre ilk geldigimde biriyle evde kaliyordum. 4 ay kaldım sonra ordan çıktım anlasamadigim ve surekli aşagilandigimi hissettiğim icin. Sonra iki kez de yurt degistirdim. En son eve çıktım tek başıma ailemin yardimiyla. 5 aydir tek kaliyorum kocaman bi evde. Ailem yanima geldi kalmak için 40 gün kalabildiler sadece. Acı bir olay yaşadım çünkü. Ikinci kez istifa etmemin nedeni de büyük etken buydu. Suçluluk hissetmem. Nedenini burda belki beni taniyan biri okur da kim olduğumu anlar diye soyleyemiyorum.

Ne kitap okuyabiliyorum, ne namaz kilabiliyorum. Ne gezi turlarina ne kurslara katilabiliyorum. Nedenleri de calisma gunlerimle çalıştığı için tur gunleri ve kurs günleri. Zaten isteğim de yok gezmek için. Evlenip bu yalnızlıktan kurtulmak istiyorum ama o da olmuyor. Konustugum biri var. Evlenmek istiyor ama belli bi tarih verdi o tarihi bekliyorum. Ama onla da evlenecegimi sanmiyorum. Bu yüzden de soğuk davraniyorum. Yani ailem var. O da var. Ama hepsi uzak şehirde. Ben artık her günümün birbiriyle aynı olmasindan bıktım. Namaz kilmak istiyorum onu bile yapamıyorum. Kitap okumak istiyorum okuyamiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Buraya neden yazıyorum onu da bilmiyorum. Biliyorum caresi olmadığını. Sadece içimi dökmek istedim belki de. Hayırlı ramazanlar.

Genişletmek için tıkla...

girlinred .!.:

Ailede sizin gibi başka biri var mı, özellikle büyüklerden?

Genişletmek için tıkla...