Yazdıklarım uzun olacak öncelikle çok özür dilerim. Bu konuyu hayattan kopmama ramak kalmışken yazıyorum. 25 yaşındayım. 18 yaşında ilk erkek arkadaşımla tanıştım. Daha kendimi duygularımı vücudumu tanımadan onun baskı ve ısrarları sonucu bekaretimi kaybettim. Sonra şiddet hakaret ve aldatmalar başladı. Bende ne olursa olsun ilişkiyi bitirdim. Şehir dışında üniversiteyi kazandım oraya gidince ilk 3 sene hiç kimseyle arkadaşlık yapmadım. Yurttan okula bi hayat yaşadım. 3.senenin sonunda sınıfta bi çocuk sevgili olmak istedi. Beni çok beğenip hanımefendi buluyomus. Kimseyle muhatap olmamam hoşuna gidiyormuş. Ne kadar yok desem de bende kapıldım. 7.ayında bana daha çok bağlanıp günahına girmemek adına durumumu kendisiyle paylaştım. Ben seni kabul ediyorum. Ne kadar düzgün olduğunu biliyorum çocukluk hatası dedi ve konu kapandı. Bi kaç ay sonra araba kiraladım pikniğe gidelim dedi. Gittiğimiz yer göl kenarı bana yakınlasmak istedi. Karşı koyup hazır değilim dediğimde çok namuslusun ya naz yapıyorsun dedi. Başkasınin altından çıkmazsin bi bize mi yok deyip şiddet uyguladı. Sonra ben ayrılıp şikayetçi olacağımi söylediğimde okula yayarım diye tehditler etti. Ne o konuştu ne ben okul bitti memlekete geldim. Hayatım da uzun süredir kimse yoktu. Tekrar birine güveniyorum derken 1 yıl sonra aynı şeyler. Bu sefer daha ciddi kelimelerle yargılandım. S.k.k köpek, patlak, verip verip gezdin mi gibi onlarca hakaret hep öyle mi devam edecek benim hayatım. O kadar korkuyorum ki. O kadar yaraliyim ki. Ben bu kırılmışliklarla nasıl devam edecem ?