tam 10 sene yaşadım bunları, ve o her çay veya kahve yapma durumunda eşimin de annesinin de sehpalarla önlerine bıraktım, aynı evde misafir gibi olmaması gerekırken ben böyle başlamış ve böyle devam etmiştim, şu anki ruh halinizi çok iyi anlıyorum, en kötüsü de nerdeyse 3 yıl olacak evleri ayıralı ama resmen hala tam olarak iyileşemedim, atamadım, şimdi sizin bütün ama bütün cevaplarınızı okudum satır satır, karakter olarakta kendıme cok benzettım, inanın gercekten o anlara döndüm ve kendimi yine yeniden çok kötü hissettim, insanın evinde istediği gibi yaşayamaması anlatılmayacak kadar kötü birşey, diliyorum ki olmaz dediğiniz herşeeyyyy allahın yardımıyla olsun, bi kapı açılsın ve sizin kalbinizde ki herşey bi şekilde gerçekleşsin, lütfen kendinizi yıpratmayın arkadaşım, ayrıca eşiniz konusuna gelince mutlaka ama mutlakaa tavrınızı belli edin bu konuda da sakın geri adım atmayın.......