- 2 Aralık 2012
- 839
- 1.151
- 333
Normalde onda kaldığım zamanlarda kavga ettiğimizde direk eve gidiyorum derim ben o da ikna etmeye çalışır gitme diye. Ama sanmayın ki basit sebeplerden gidiyorum diyorum. Canımı sıkacak bişey olmuştur öyle demişimdir. O da her defasında gidicem diyorsun vs diyordu. Bu sefer kal falan demedi kendince bıktı heralde giderse gitsin dedi. Gitmek istememin sebebi de burası benim evim değil ve üzüldüğümde kırıldığımda doğal olarak kendimi fazlalık gibi hissedip gitme ihtiyacı duyuyorum. Tıpkı dün olduğu gibi. Beni yanına çağırmaya tenezzül etmeyen hiçbirşey olmamış gibi uyuyan bir adam var gitmeyim de ne yapayım. Zaten gelip sürekli burada kalmam kabahat benim evli gibi herşeyi yapmam kabahat. Kendimi bu konuma ben düşürdüm. Paşa gönlü bilir. Madem öyle bir daha zor bulur. Tek başına otursun evinde yatsın yatağında. Adam yarın istemiyorum dese burada geçirdiğim zamanla, yaptıklarımla kalıcam. Boşu boşuna. Ne olacağı da belli değil zaten gerçekten çok sinirliyim. Ben kendimden yeterince taviz verdiğimi düşünüyorum bulsun bakalım benim gibi.