- 8 Mart 2019
- 2.997
- 4.169
- 133
- 38
Size katılıyorum.Cenaze evleri aş evi gibi.Herkes acısını kendi kendine yaşasın.Kimsenin acı falan paylaştığı yok cenazeye gelerek.Ben taziyelerin direkt kaldırılması gerektiğini düşünüyorum. Zaten çok yakınlar paylaşacak acını.kardeştir, evlattir, eştir.... gerisi çok gereksiz.boşa masraftan ve sinir bozukluğundan başka hiçbir işe yaramıyor.çok isteyen 2 dakika telefon etsin.şimdi ben insanlara da kızmıyorum aslında.insanoğlu olarak ancak çok yakınımız olan birkaç kişi için üzülebiliyoruz.ee suçlu muyuz? Hayır.böyle yaratılmayı biz istemedik.diyeceksiniz ki rol yapılsın saygı duymak için.eee o zaman da bir anlamı kalmıyor zaten.kimse alınmasın gücenmesin.en mantıklısı tümden kaldırmak bence.
Başınız sağ olsun, Allah rahmet eylesin,.sizlere de sabir versin, ölum acısı cook zor, dayanması cook zor...Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Başınız sağ olsun, nur içinde yatsın anneciğiniz, çok iyi yapmışsınız, neden bunları düşünmek zorundayız hiç bilmiyorum.Başınız sağ olsun, Allah rahmet eylesin,.sizlere de sabir versin, ölum acısı cook zor, dayanması cook zor...
Ben de annemi kaybettim, haberi aldık iki üç saat sonra babam" pide yaptırayım gelenlere "dedi izin vermedim. Annem gitmiş, eşini kaybettin milletin bogazini mi düşüneceğiz demistim.
Biz bağıra bağıra ağlarken milletin kıymalı yemem peynirli olsun saçmalıklarını çekemeyecek kadar canımız yanmıştı.Iyi yaptım pişman da değilim.
Eskiden cenaze evine komsular yemek gotururmus, acilari var, yemek düşünecek, yapacak halleri olmaz derlermiş. Evler de tv açılmaz, kahkaha atılmazmış.Evinde ne yaparsan yap ama yas evinde de biraz düşünceli olmanın kimseye bir zararı olmaz.Başınız sağ olsun, nur içinde yatsın anneciğiniz, çok iyi yapmışsınız, neden bunları düşünmek zorundayız hiç bilmiyorum.
Tüm gün taziye evinde otur, sohbet et, yemek ye, cidden anlamsız, oturulsun bir iki saat, taziye dileklerini iletilsin, yani ben mi anlamıyorum çünki öyle yıpratıcı ki acısı olan için.Taziyeye yemeye icmeye gelenler gercekten zikkim yesin diyesim var bassagligini dile 2 guzel soz soyle git evine bu yemek verme adeti kalkmali
Dedeciğiniz nur içinde yatsın, inanın aynı şeyleri yaşadım, uzun süredir kimse birbirini görmemişti, bazıları öyle eğleniyordu ve mutluydu ki, bilmem kim hanımın muhabbeti güzel olur onun yanına oturayım lafını bile duydum.benim annem de cenazede bardagi begenmemisti, kucuk agizli bardak istemisti
malesef suc bu kişilerde ama ayni zamanda böylelerini bozmayanda , ayip olur diye susanda. cenaze sahibi ya da cay getiren kisi bir laf etmedigi icin annem o cumleyi kurdugunu hatirlamiyor bile, "sacmalama olmadi oyle birsey" diyor.
bu gulene da bes saat sonra bu sabah evde neden güldün de "sacmalama gülmedim" derler.
o yüzden ananenizin bir sonraki mevlüdünde tetikte olun, saygısızlik yapanı rencide edin herkesin icinde, en azindan iciniz rahatlar.
*benim dedem de cok sevilen biriydi. cenazesine sehir disindan arabalar geldi. insanlar 30 yildir görmediği eski is arkadaşlarını falan gorunce cook mutlu oldular. evin bahçesinde adeta şenlik vardi, sarilanlar hasret giderenler, esiyle dostuyla arkadasini tanıştiranlar, gülüşme sesleri, siyasi tartismalar. hava da güzeldi event oldu resmen millete
cenazeden sonra ablamin esinin ilk (ve muhtemelen son) gelisi oldugi icin babamla onu bizim oraya cok yakin bir doga harikasi var oraya götürdük baktik bütün teras bizim cenazeden gelen neseli insanlarla doluydu.
boyledir yani. ates düştüğü yeri yakiyor. diger insanlar icin orada bulunmasi - bir fatiha okumasi gorevini yapmak demek.
Ne oldu da cenaze evine yemek götürme kültürünü kaybettik bilmiyorum, siz ne güzel yapmışsınız, keşke biz de bir şeyler deseydik, nasıl sustum kaldım hala anlayamıyorum kendimi, en azından söyleyebilirdim kibarca etrafa hizmet etmek yerine, basiretim bağlandı.Öncelikle başınız sağolsun, sabırlar diliyorum.
Taziyeye yemeye içmeye gelen eksik kalsa da gelmese keşke.Hayır ne faydaları oluyor ki sinir bozmaktan başka.
Önceden cenaze evine tencere tencere yemek götürürlermiş.Acılı insanlar bir de yemek derdine düşmesin diye.
Kim icat ettiyse taziye yemeğini,çayını, çorbasını.
Yakın zamanda arkadaşımın benim de çok sevdiğim babası vefat etti.Tabağını alıp balkonda sohbet edenler,ikinci üçüncü tabak yemek isteyenler,kendi aralarinda alakasız konularda sohbet eden terbiyesizler...
Arkadaşımın yerine hem söylendim hem kınadım,ayıpladım.Pişman da değilim.Eksik kalsın onların taziye ziyaretleri.
çok eskilerde bir köyde cenaze olunca etrafta 7 köyden tüm mezralardan yaylalardan gelirlermiş taziyeye - benim dayım çok genç ölmüş mesela kazada, tüm ilçe gelmiş taziyesine. binlerce kişi.Eskiden cenaze evine komsular yemek gotururmus, acilari var, yemek düşünecek, yapacak halleri olmaz derlermiş. Evler de tv açılmaz, kahkaha atılmazmış.Evinde ne yaparsan yap ama yas evinde de biraz düşünceli olmanın kimseye bir zararı olmaz.
Biraz empati, biraz düşünce bu kadar mı yozlaştı bu toplum.
İnanın ben de o cenazeyi görünce bunu düşündüm, herkes çok saygılıydı, giyimleri, davranışları, hiç saygısız bir ortam oluşmadı, biz taziyede yükselen kahkaha sesini durduramadık, ay düşündükçe, çok üzücü.saçma değil son derece normal.
ayrıca belli ki sizin belli bir görgünüz var ve de siz cenaze sahibisiniz, yapamazdınız yani -mesela dışarıdan birisi, yüksek sesle sohbetlere kahkahalara başlanınca deseydi "biraz cenaze evine münasip davranın" diye ya da bir din görevlisi filan uyarsaydı...o başka siz cenaze sahibi olarak iyice uç şeyler olmadıkça (miras kavgası gibi mesela) ses edemezsiniz. edemeyiz.
maalesef toplumumuz iyice zıvanadan çıktı. saygı filan kalmadı, çok haklısınız da durum bu.
geçen ozzy osbourne öldü, bilen bilir adamın kullandığı madde ile cenazenize gelen herkesin kafası güzel olur öyle marjinal deli bir adamdı
neyse bakın cenaze törenine, herkesin giyimi ne kadar edepli, klas duruşu ne kadar vakur. güya bizimkiler anadolu insanı güya anadolu irfanı....ünlü cenazesinde de selfi derdine düşüyor inanımız.
23 yaşında gencecik bir evlat vefat etmiş, bazen insana dair hiç umudum kalmıyor.Böyle insanlardan nefret ediyorum. Bir yakınımı kaybetmedim, yani hiç cenaze sahibi ben olmadım ama empati yapabiliyorum. Gittiğim hiçbir cenazede gülmedim, yiyecek aramadım, her zaman siyah veya koyu renkler giymeye dikkat ettim, saçma sapan konuşmadım. Bunu tüm insanların yaptığını düşünüyordum sonra lise arkadaşımın abisi vefat etti henüz 23 yaşındaydı ve o cenazede işlere yardım ediyordum insanlar çaya limon istediler, helvanın en dibi yanmış diye dedikodu yaptılar, pidenin yanına ayran istediler o kadar çok şey yaptılar ki hayret ettim. Bence bu durumu tüm cenaze sahipleri yaşıyor ve o an acısından dönüp insanlara laf edemiyor.
Bu saçma adetler,ölümün sıradanlaşması çok sarsıcı aslında.Babam vefat ettiğinde çok perişandım olaylar bende şu an bile kopuk kopuk,kendimi kanepede ağlarken hatırlıyorum sonrasında elimde kaşık misafirlere pilav koyuyordum.Kim yemek aldı kim almadı muhabbeti içinde bulmuştum kendimi O kadar beynim uyuşmuşki içinde bulunduğum durumu bile tam anlamıyla idrak edememiştimMerhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Başınız sağ olsun, nur içinde yatsın kardeşçiğiniz, evet çocukluğumuzda saygı daha güçlüydü ama anlamadığım şey annanemin taziyesinde yaşı büyük olanların oturup gün yapar gibi sohbet etmesiydi, bu durum sanırım toplumun ciddi anlamda değiştiğini gösteriyor.çok eskilerde bir köyde cenaze olunca etrafta 7 köyden tüm mezralardan yaylalardan gelirlermiş taziyeye - benim dayım çok genç ölmüş mesela kazada, tüm ilçe gelmiş taziyesine. binlerce kişi.
yol için araç yok belki yayan geliyor, yolda restaurant yok. bizim oralarda çeşme bile yok öyle bir zahmetle
şimdi zaten kim kime şehir dışından geliyor, hadi gelsin her tarafta yemek yiyecek bi sürü yer var. şu devirde bu yapılan görgüsüzlük saygısızlık başka bişey değil. sinir oluyorum.
ben çocukken bizim mahalle bakkalımızın oğlu g.doğuda şehit düşmüştü
ben bakkala sadece ekmek almaya giderdim başka şey alamazdık hem babam izin vermezdi, hem zaten harçlığım yoktu
ama o bakkal amcayı hala hatırlıyorum (ondan başka hiçbir esnafı hatırlamıyorum mesela)
biz o sokakta oyun oynamadık (lojman olduğu için bahçeli müstakil evler olduğu için hep sokaklardaydık normalde)
ses yapmadık
kimse o sokakta düğün yapmadı
o adama dedemiz amcamız gibi saygı duyduk
tüm mahalle ihtimam gösterdi, bakkal dükkanına bir camiye bir kütüphaneye filan girer gibi efendilikle girerdik.
bilmiyorum yaşlı teyzeler gibi ahhh biz gençken saygı vardı demek de istemiyorum ama gerçekten düşünüyorum saçma sapan şekillerde gencecik çocuklar can veriyor, tık yok... cenazelerde millet tıkınma derdinde. ünlü cenazesinde zaten selfie derdinde aşırı tetikleniyoum ben.
ben kardeş kaybettim. annem de kardeş kaybetmiş genç yaşta. üstüne evlat kaybetti.
bizi böyle bir yakıyor hele ki genç cenazeleri, belki biraz da ondan.
Başınız sağ olsun, nur içinde yatsın babacığınız, evet insan neyin içinde olduğunu anlamıyor, suda sürükleniyor gibi hissediyor, ha tamam yapılması gereken bu mu, yapayım oluyorsun, düşünmeden.Bu saçma adetler,ölümün sıradanlaşması çok sarsıcı aslında.Babam vefat ettiğinde çok perişandım olaylar bende şu an bile kopuk kopuk,kendimi kanepede ağlarken hatırlıyorum sonrasında elimde kaşık misafirlere pilav koyuyordum.Kim yemek aldı kim almadı muhabbeti içinde bulmuştum kendimi O kadar beynim uyuşmuşki içinde bulunduğum durumu bile tam anlamıyla idrak edememiştim
Allah sabır versin başınız sağ olsun, anneaneciğinizin mekanı cennet olsun inşallahBaşınız sağ olsun, nur içinde yatsın anneciğiniz, çok iyi yapmışsınız, neden bunları düşünmek zorundayız hiç bilmiyorum.
Mesajınızı okurken tüylerim diken diken oldu.çok eskilerde bir köyde cenaze olunca etrafta 7 köyden tüm mezralardan yaylalardan gelirlermiş taziyeye - benim dayım çok genç ölmüş mesela kazada, tüm ilçe gelmiş taziyesine. binlerce kişi.
yol için araç yok belki yayan geliyor, yolda restaurant yok. bizim oralarda çeşme bile yok öyle bir zahmetle
şimdi zaten kim kime şehir dışından geliyor, hadi gelsin her tarafta yemek yiyecek bi sürü yer var. şu devirde bu yapılan görgüsüzlük saygısızlık başka bişey değil. sinir oluyorum.
ben çocukken bizim mahalle bakkalımızın oğlu g.doğuda şehit düşmüştü
ben bakkala sadece ekmek almaya giderdim başka şey alamazdık hem babam izin vermezdi, hem zaten harçlığım yoktu
ama o bakkal amcayı hala hatırlıyorum (ondan başka hiçbir esnafı hatırlamıyorum mesela)
biz o sokakta oyun oynamadık (lojman olduğu için bahçeli müstakil evler olduğu için hep sokaklardaydık normalde)
ses yapmadık
kimse o sokakta düğün yapmadı
o adama dedemiz amcamız gibi saygı duyduk
tüm mahalle ihtimam gösterdi, bakkal dükkanına bir camiye bir kütüphaneye filan girer gibi efendilikle girerdik.
bilmiyorum yaşlı teyzeler gibi ahhh biz gençken saygı vardı demek de istemiyorum ama gerçekten düşünüyorum saçma sapan şekillerde gencecik çocuklar can veriyor, tık yok... cenazelerde millet tıkınma derdinde. ünlü cenazesinde zaten selfie derdinde aşırı tetikleniyoum ben.
ben kardeş kaybettim. annem de kardeş kaybetmiş genç yaşta. üstüne evlat kaybetti.
bizi böyle bir yakıyor hele ki genç cenazeleri, belki biraz da ondan.
Yazdıklarınızı okurken tüylerim diken diken oldu.çok eskilerde bir köyde cenaze olunca etrafta 7 köyden tüm mezralardan yaylalardan gelirlermiş taziyeye - benim dayım çok genç ölmüş mesela kazada, tüm ilçe gelmiş taziyesine. binlerce kişi.
yol için araç yok belki yayan geliyor, yolda restaurant yok. bizim oralarda çeşme bile yok öyle bir zahmetle
şimdi zaten kim kime şehir dışından geliyor, hadi gelsin her tarafta yemek yiyecek bi sürü yer var. şu devirde bu yapılan görgüsüzlük saygısızlık başka bişey değil. sinir oluyorum.
ben çocukken bizim mahalle bakkalımızın oğlu g.doğuda şehit düşmüştü
ben bakkala sadece ekmek almaya giderdim başka şey alamazdık hem babam izin vermezdi, hem zaten harçlığım yoktu
ama o bakkal amcayı hala hatırlıyorum (ondan başka hiçbir esnafı hatırlamıyorum mesela)
biz o sokakta oyun oynamadık (lojman olduğu için bahçeli müstakil evler olduğu için hep sokaklardaydık normalde)
ses yapmadık
kimse o sokakta düğün yapmadı
o adama dedemiz amcamız gibi saygı duyduk
tüm mahalle ihtimam gösterdi, bakkal dükkanına bir camiye bir kütüphaneye filan girer gibi efendilikle girerdik.
bilmiyorum yaşlı teyzeler gibi ahhh biz gençken saygı vardı demek de istemiyorum ama gerçekten düşünüyorum saçma sapan şekillerde gencecik çocuklar can veriyor, tık yok... cenazelerde millet tıkınma derdinde. ünlü cenazesinde zaten selfie derdinde aşırı tetikleniyoum ben.
ben kardeş kaybettim. annem de kardeş kaybetmiş genç yaşta. üstüne evlat kaybetti.
bizi böyle bir yakıyor hele ki genç cenazeleri, belki biraz da ondan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?