Sağ olun, amin inşallah, gelenek diye yapılanların ne kadar derinliği var bilemiyorum, garip bir duruma dönüşmüş, vakur bir şekilde taziye iletmek bu hale gelmemeliydi.Allah sabır versin başınız sağ olsun, anneaneciğinizin mekanı cennet olsun inşallah
Aslında zorunda değiliz ama sanki mecburmuşuz gibi gelenek olmayan bir şeyi dayatmaya başladılar cenaze sahiplerine, oysa sizin acınız var ve anneniz için gözyaşı dökerken milletin yemesi içmesi düşüneceğiniz son şey bile olmamalı.
Başınız sağolsun. Maalesef bizde büyükbabamı kaybettiğimiz de böyle birşey yaşadık. Mezarlıkta defin yapılırken bi akrabamız pide bol kıymalı olsun demişti bize şok olmuştum. Gelip gidip pideyi yaptırdın mı yok şöyle olsun yok böyle bol olsun derdine düşmüştü. Eve gelince ayran niye yok diyeni mi ararsın ben kıyma yiyemiyorum peynirli yok mu diyen gerçekten evden kovmamak için zor durmuştum. Canım insanlar resmen deccal olmuş o kadar kötüler ki özellikle belli bi yaş grubunun üstüne anlam vermek mümkün değil öyle insanlarla akraba diye görüşme üzülme de maalesef o an hiç birşey yapılmıyor bizde yapamadıkMerhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Olması gereken vefat edenin ailesine yemek götürmektir, eskiden böyleydi ama zaman içinde taziye evi yemek götürülen değil yemek beklenen yer haline dönüştü, af buyurun taziye evi için kiralama servisi yapan ağlama grupları bile var, hiç tanımadığı biri için kurulan taziye çadırlarına sırf yemek yemek için gidenler de var.Sağ olun, amin inşallah, gelenek diye yapılanların ne kadar derinliği var bilemiyorum, garip bir duruma dönüşmüş, vakur bir şekilde taziye iletmek bu hale gelmemeliydi.
Ben sizi çok iyi anlıyorum. Benim de babama aynısı yapıldı. Herkes geldi yedi içti sohbet etti güldü gitti. Hatta sonraki günlerde hem hayır olsun hem de kuran okunsun diye insanları davet ettik. Geldiler yemek yiyip gittiler sadece 2 kişi okudu. İnsanlar böyle konularda çok saygısız. Başlarına gelmeden anlamıyorlar maalesef. Ben de çok üzülüyorum tepki vermedim diye içim içimi yiyor 1 senedir. Ama olan oldu yeri gelince elbet konusu açılır Ben de lafımı söylerim. Siz de söyleyin bence sizin içinizde kalacağına onlara dert olsun.Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Esimin arkadasinin babasi vefat etmisti taziyeye gittim yiyecek ikram etmek istediler kabul etmedim ben sizi gormeye geldim dedim bu sefer insanlar ayip olur diye hacdan getirdikleri hurma ile su ikram etmek istediler kirmamak icin sadece sudan bir yudum aldim icim almadi orada bir seyler yemek insanlarin acisiyla karin doyurmak bana kotu geliyor konu sahibi arkadasim seninde basin sagolsun mekani cennet olsunBen taziyelerin direkt kaldırılması gerektiğini düşünüyorum. Zaten çok yakınlar paylaşacak acını.kardeştir, evlattir, eştir.... gerisi çok gereksiz.boşa masraftan ve sinir bozukluğundan başka hiçbir işe yaramıyor.çok isteyen 2 dakika telefon etsin.şimdi ben insanlara da kızmıyorum aslında.insanoğlu olarak ancak çok yakınımız olan birkaç kişi için üzülebiliyoruz.ee suçlu muyuz? Hayır.böyle yaratılmayı biz istemedik.diyeceksiniz ki rol yapılsın saygı duymak için.eee o zaman da bir anlamı kalmıyor zaten.kimse alınmasın gücenmesin.en mantıklısı tümden kaldırmak bence.
Cocukken hatirliyorum mahallede biri vefat edince konu komsu kendi evinde yemek pisirip gotururdu yesinler diye anca mevlut okutulunca hayrina yemek verilirdi insanlar simdi mezarliktan gelip millete cay demlemek pide almak zorunda kaliyorAllah gani gani rahmet eylesin nineciğinize.
Her şey kötüye gidiyor. Önceden komşu evde cenaze varsa 3 gün televizyon açılmazmış kişilerin yaslarına olan saygıda. Şimdi insanlar cenazelere güne gelir gibi geliyorlar. Yeme içme, dedikodu, gırgır, şamata.
Çok saolunBaşınız sağ olsun, anneciğiniz nur içinde yatsın, başkasının acısını anlayamayacak kadar zalimleştik sanırım.
Sağ olun, nur içinde yatsın babacığınız, evet günlerdir o kahkaha atıp gülenlerin yüz ifadesi aklımda, gözümün önünden gitmiyor, çok ayıp ettiler sadece sessiz dursalardı yeterdi.Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin anneannenizi. Cenazelerin bir çoğu öyle maalesef, yeme içme muhabbet. Babamın çok acılı ölümü olmuştu, komşulardan biri resmen kahkaha attı aralarında gülerek muhabbet ettiler. O kadar zoruma gitmişti ki, sizi anlıyorum. Kimseden cenaze sahibi gibi ağlayıp üzülmesini bekleyemeyiz ama en azından ölümün o eve uğrasığını idrak etseler
Başınız sağolsun , bazı öğretiler sonucu belki de sustunuz, büyük ihtimalle siz bir şey deseydiniz vay efendim isyana giriyorsun, elden ayaktan düşmeden temiz öldü, allah hepimize böyle ölüm versin diye susturulacaktınız. Sizinbir hatanız kusurunuz yok vah gidene.Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Malesef ki öyle. Çünkü hayat devam ediyorAllah rahmet eylesin, evet sohbet muhabbet tuhaf gelebilir ama bir yandan da çok derine dalmamış kendinizi sürekli bir şekilde ağlamaya vermemiş oluyorsunuz yalnız olsanız daha kötü oluyor bence ve bu da hayatın geride kalan için devam ettiğini gösteriyor. Çok ağladıktan sonra bile bir bakıyosun tebessüm ederken buluyosun kendini tabi bu ne yaşadığını anlamamaktan, her şey rüya gibi geliyor falan tuhaf bir gün oluyor
Biz de aynısını yaşadık, üzerinde emeği olan insanlar da sohbetlerinden geri kalmadılar, oraya gelip saygı duyup eğlenmemek çok zor olmamalıydı.Benim babaannem zamanında bir köydeki bir cok insanı tanıdığın varsa getir döneminde memur olarak işe sokmuş, şehirde yaşayan nadir kişilerden olduğu için hastanede isi olan bizde kaldı, çocuğu okumaya gelen bizde kaldı vs. öyle şimdiki gibi kocaman doğalgazlı evde değildi tabi yatağımızı döşegimizi verip kendimiz 3 kişi yattigimiz dönemler.
Babannem öldüğünde üzerinde emeğinin olduğu kim var ise düğüne gelir gibi geldi, yemeğini yedi gitti.
İnanın babannemken benim üzerimde onlar kadar emeği yoktur.
Cenaze senin evinden çıkmadığı sürece hayat sana devam ediyor işte insanlar anlamıyor o an yaptıklarının ne kadar çırkin olduğunu.
Bizde biliyoruz hayat devam ediyor da 2 saat kahkahanızı, sohbetinizi yemenizi içmenizi kesin bir zahmet.
Basınız saolsun mekanı cennet olsun.Merhabalar, annaneciğimi kaybettik, ne yazık ki, nur içinde yatsın, taziyedeki insanların tavırları yüreğime oturdu, çok üzgünüm, o an herkese kızmadığım için de çok üzgünüm, taziyeden beri kendimle kavga edip duruyorum neden söylemedim diye, oturup sohbet edenler, sigara yakanlar, gülenler, evet yaşı büyük olabilir, hasta olabilir ama benim bütün anılarım gitti, çocukluğum, gençliğim, bir daha asla bulamayacağım sıcaklığı, insanlar zalim, yemek derdine düştük, gelenlere hizmet derdine, limonatası, yemeği, çayı, kahvesi, oturduğumuz an göze battı, sohbete başladı herkes, birbirini göremeyenler hasret giderdi, kahkaha atanı duydum, ikinci gün dayanamadım artık ağlamaktan helak oldum, annaneme cenazede insanların haline ağladım oturup, bunu hak etmemişti ve benim gibi kimseye bir şey demeyip sadece üzülen torunu, herkesin yüzüne söylemediğim için öyle pişmanım ki, içimden atamıyorum bu duyguyu, hayatım boyunca yaşayacağım bir pişmanlığın daha içine düştüm, herkesle kavgam bitti, kendimle bitmedi, öyle güzel bir insandı ki her şeyiyle, yattığı yer incitmesin.
Hele 7 snde falan insanlsr daha bi rahatlasıyır,yiyip yanına isteyenler,benimki paket olsun diyenler neler gördük gercektenAllah rahmet eylesin
Bu taziyeler ne ara bu hale geldi ben de anlamıyorum, önceden başkaları taziye evine yemek götürürlermiş, acıları var yemekle uğraşamazlar diye şimdi millet yemek yemeye geliyor.
Siz o insanlara istediğinizi söyleseniz bile anlamazlar emin olun, zaten azıcık insanlıkları olsa öyle davranmazlardı.
Benim de babaannem öldüğünde taziye bizim evde yapıldı, maalesef biz de yemek dağıttık amcamın kızı da gelmiş bu yetmedi bi tabak daha var mı diyor.
Şimdi buna ne denir ki? Aç köpek işte, benim babaannem onun da babaannesi ama uzaktan gelenler bile onun gibi yemek peşine düşmemişti.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?