- 19 Ekim 2015
- 161
- 262
- 103
- 28
- Konu Sahibi PureLove16
- #121
Mesajlar beni daha da cesaretlendiriyor hepinize çok teşekkür ederim.
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Bende öyle yapmaya karar verdim. Bi şey derlerse kararıma saygı duyun diyeceğim. Çok üstüme gelecekler vazgeçirmeye çalışacaklar biliyorum ama kulaklarımı şimdiden tıkadım.Bence hic konuşmayı. Direkt başınız açık gidin boyle karar aldık dersiniz madem Eşiniz arkanızda. Soyleyince karşı geldiklerinde ne yapacaksınız
Çünkü yaşadıkları hayattan, yaptıkları ibadetten mutlu değiller.Işte bundan dolayi kadinlar ilerleyemiyor. Birbirine düşman, hali ile kadin haklari daima rüya kalir.
Erkekler hiç birbirine diyormu? O mayo ne? Niye üstün çiplak? Niye dizlerini tamamen kapatmadin yada sakal birakmadin diye?
Yoo bu baskiyi sadece kadinlar birbirine uyguluyorlar. Ve sebebi asla din değil, tamamen ego tatmini. Karşindakinin giyim tarzina karişma, üzülme hakki size kim veriyor yahu? Yil olmuş 2022 ve millet halen giyinme şekli için açiklama yapmakta, kapali açik fark etmez. Insan kendi giyim hakkinda bile karar verme hakki yoksa, vay haline.
Bence hiç gidip açıklamasın siz istediğinizi yapın onlar o şekil de öğrensin. İki türlüde ilkinde tepki verecekler çünkü .Biliyorum dini konu yasak ama konum pek dini sayılmaz zaten. Ço muhafazakar bi ailede yetiştim. Daha 7-8 yaşlarında kafam kapatılmaya başlanmıştı. Çok kısıtlı büyüdüm. Kısa kollu veya pantolon bile giyince anne babam laf söylerdi. Bu baskılara 16 yaşına kadar direndim. Karşı geldim çok kavgalar ettik. Ama sonra nişanlandm ve artık iki aile baskısı olunca dayanamadım ve kapandım.
Su an 26 yaşındayım ama hala istemiyorum. Asla alışamadım. Alışabileceğimi de zannetmiyorum. Bu yüzden açılma kararı aldım. Önce eşime söyledim. Önceden asla böyle bi şeyi kabul etmezdi ama ne kadar üzgün olduğumu görünce kabul etti. Zaten izin istememiştim sadece bana destek ol dedim o da tamam dedi.
Anneme de aynı şekilde ben kafamı açıyorum artık deyince bi şey demedi çünkü daha önce de artık yapamıyorum demiştim. Sen bilirsin cocuk değilsin kendi kararın dedi. Önceden yaptıklarına da çok pişman.
Ama gelin görün ki ben eşimin ailesinin tepkilerini asla kestiremiyorum. Tesettür konusunda çok sıkı değiller. Makyajima yada pantolonumu bi şey demiyorlar. Ama biliyorum ki açıldığımi görünce büyük olay çıkacak.
Eşime sen söyle benim cesaretim yok dedim o söyleyecek ama ben çok sessiz bi insanım. Bi şey deseler cevap vermezsem diye içim içimi yiyor. Sizce çok tepki alir miyim? Anksiyetem var kriz geçirmekten de korkuyorum. Şua n düşünürken bile ellerim titriyor. Karşılarında zayıf görünmek istemiyorum. Bana tavsiye verin lütfen çok dominantlar hep dediğim dedik insanlar. Biliyorum beni vazgeçirmeye çalışacaklar. Ama benim kararım kesin. Eşimde arkamda bu yüzden içim rahat. Tavsiyelerinizi bekliyorum...
Eh o zaman doğru yoldasin kimseyi karıştırma işine bu senin kararın saygı duymak zorundalar...Açıldım çünkü manevi hiç bir duygum yok. Ben 2 gündür değil 10 yıldır kapalıydım. Yani of beceremiyorum şunu giydim yakışmadı değil olay. Kapalıykende gayet süslü bi insandım o zaman da bakılıyordu zaten. Son olarakta üstümde ki kıyafeti kendim istediğim için giymek istiyorum. Ya abazalar bakarsa ya söyle derlerse falan umurumda değil.evet ülkenin durumu belli ama zihniyeti bozuk olan çarşafliyada hallenir.
Yazdıklarınızı birebir kapalı bir arkadaşımdan duydum biliyor musunuz? Bana çok samimi bir şekilde kendisini güzel bulmadığını, açık ve özellikle bakımlı bir kadınla eşi de varken bir araya geldiklerinde kadını tersleme ihtiyacı duyduğunu, bakımlı kadınların yanında kendini yetersiz hissettiğini, aslında bu halinden hiç mutlu olmadığını söyledi. Kendisi eğitimli, işi gücü olan özgür bir kadın. Açılmak istese önünde kimse durmaz çünkü bu denli bağnaz bir çevresi yok. Ama yine de cesaret edemiyor çünkü iliklerine kadar işlemiş bir kere o baskı. İnsan gerçekten üzülüyor. Ben aynı desteği kapanmak isteyene de veririm hiç inanmasam da. Keşke tüm kadınlarımız özgür ve mutlu olsa.Çünkü yaşadıkları hayattan, yaptıkları ibadetten mutlu değiller.
Çünkü kendisiyle, kendi hayatıyla mutlu olanın başkasıyla derdi olmaz.
En fazla "güzel bir duygu bunu yaşamak, bu ibadeti yapmak. Allah herkese nasip etsin" der ve geçerler.
Ama yoook.
İlla ikna edicekler.. edemeyince de öfkelenip üstümüze gelecekler.
Bazen disarida dekolteli yurudugumde kapalı kadinlarin nefret dolu bakislarina denk geliyorum. Çünkü aslında mutlu değil, kocasi bana bakacak mi ve beni begenecek mi diye ödü kopuyor ve bi kocasina bi bana bakıp duruyor. Aslinda kendi de ozgur olmak icin hevesleniyor ama aile, eş, tabular gibi sebeplerle içinde bastırdıkca sonra ozgur olan bizlere patlıyor. Ama hayatlarindan da nefret etmemek icin sonunda bu sekilde kendilerini teskin ediyorlar.
Ne diyelim üzücü, bir kere geldigin dunyada mutlu olmadigin sekilde yasamak gercekten üzücü.
Bu sozlerim hayatindan mutlu olanlar icin degil tabi, digerleri icin..
Polemik icin yazmadim çunku mutlu olanlarin zaten hic boyle seyler yapmadigini ve kendisinden tatmin oldugu icin baskasiyla da derdi olmadigini en basta yazdim zaten. :)
Vallahi burada koyunu açınca iyi kötü her yorum gelir..Birisi geçen yazmış fikrini mi sordu sana diye bir üyeye ...Evet fikri soruldu ve yazıldı.Kufur edilmediği asagilama olmadığı sürece herkes yazacak..Pusuda bekler gibi nedir bu moda mi oldu millete yazamazsin demek.Konu açılıyorsa yorum gelir.
Bakın en nefret ettiğim şey birinin çıkıp bana ne yapmam gerektiğini burada soylemesidir..Konu sahibi konusunu yazar kişiler yorum yapar.Kimse dünkü çocuk değil böyle konuların nereye gideceği herkesin malumu..Orada şikayet et bölümü var konu sahibi şikayet eder.Ama tekrar edeyim başkası adına yargı dagitanlardan fenalık geldi.Her şeye duyar kasmayın artikben yazdım fikri sorulmuş mu diye. evet çünkü sorulmamıştı. konu sahibinin fikir almak istediği konu açılayım mı açılmayayım mı olsaydı ona göre yorum yapılırdı. kadın kararını vermiş eşinin ailesinden çekinmesiyle ilgili fikir istiyor. öyle konu açtı diye her kafamıza esen yorumu yapamayız kadını gücendirecek mi diye düşünmemiz gerekir.
zaten bu yüzden dini konu yasak bu forumda illa biri çıkıp alakasız bir yorum yapıyor.
Çok teşekkür ederim. Bu yorumlar sayesinde resmen cesaretim katlandı. Asla çekinmeden korkmadan çıkıyorum dışarı. İyi ki varsınız.kıyamıyorum böyle hikayelere. size sarılmak istedim..
üniversitede okurken bir arkadaşım açıldı. onun kapalı halini açıldığının haftasında unuttum.
benim annem kapandı açıldı şimdi tekrar kapandı. şu an böyle bone şapka vs takılıyor. kimse de garipsemiyor.
En guzeli. Doğru bir karar bu hayat sizin nasıl istiyorsanız öyle giyinir öyle dolaşırsiniz. Güçlü kalınBende öyle yapmaya karar verdim. Bi şey derlerse kararıma saygı duyun diyeceğim. Çok üstüme gelecekler vazgeçirmeye çalışacaklar biliyorum ama kulaklarımı şimdiden tıkadım.
En kötü ne olabilir. Onlar hakkında ne düşünürse düşünsün. Eşin ve ailen destekliyor sonuçta ( desteklemeseler de fark etmezdi ama bu iyi bir şey sonuçta.) Onlar sana laf ettiğinde karşılık veremesende bir şey olmaz. Onların lafının ne hükmü var. Sıkma canını bunun için. Önemli olan senin düşündüğün senin lafın.Biliyorum dini konu yasak ama konum pek dini sayılmaz zaten. Ço muhafazakar bi ailede yetiştim. Daha 7-8 yaşlarında kafam kapatılmaya başlanmıştı. Çok kısıtlı büyüdüm. Kısa kollu veya pantolon bile giyince anne babam laf söylerdi. Bu baskılara 16 yaşına kadar direndim. Karşı geldim çok kavgalar ettik. Ama sonra nişanlandm ve artık iki aile baskısı olunca dayanamadım ve kapandım.
Su an 26 yaşındayım ama hala istemiyorum. Asla alışamadım. Alışabileceğimi de zannetmiyorum. Bu yüzden açılma kararı aldım. Önce eşime söyledim. Önceden asla böyle bi şeyi kabul etmezdi ama ne kadar üzgün olduğumu görünce kabul etti. Zaten izin istememiştim sadece bana destek ol dedim o da tamam dedi.
Anneme de aynı şekilde ben kafamı açıyorum artık deyince bi şey demedi çünkü daha önce de artık yapamıyorum demiştim. Sen bilirsin cocuk değilsin kendi kararın dedi. Önceden yaptıklarına da çok pişman.
Ama gelin görün ki ben eşimin ailesinin tepkilerini asla kestiremiyorum. Tesettür konusunda çok sıkı değiller. Makyajima yada pantolonumu bi şey demiyorlar. Ama biliyorum ki açıldığımi görünce büyük olay çıkacak.
Eşime sen söyle benim cesaretim yok dedim o söyleyecek ama ben çok sessiz bi insanım. Bi şey deseler cevap vermezsem diye içim içimi yiyor. Sizce çok tepki alir miyim? Anksiyetem var kriz geçirmekten de korkuyorum. Şua n düşünürken bile ellerim titriyor. Karşılarında zayıf görünmek istemiyorum. Bana tavsiye verin lütfen çok dominantlar hep dediğim dedik insanlar. Biliyorum beni vazgeçirmeye çalışacaklar. Ama benim kararım kesin. Eşimde arkamda bu yüzden içim rahat. Tavsiyelerinizi bekliyorum...
İkna etmeye çalışan arkadaşlar ben zaten açıldım dışarı da böyle çıktım. Konu o değil. Ve evet çok çok mutluyum hemde hiç olmadığım kadar. Özgür hissediyorum. Günah mı sevap mı onu bilemem. Günahsasa bana günah bunu göze aldım. Zaten hiç dindar bi insan olmadım o yüzden hayir üzülmüyorum. Üzülenleri de anlamıyorum yani istemediğim halde basimi kapatmaya devam etmek daha mı iyi?
O kadar haklısınız ki. Bunu yasamayana belki basit gelebilir ama ben yıllarca bu baskılara kendimi hazırladım. Hala tam hazır mıyım bilmiyorum ama cesaretimi topladım ve bütün tepkileri göze aldım. Belki hakarete bile uğrayacağım hemde en alakasız insanlardan ama benim özgürlüğümden daha önemli değil. Ne derlerse desinler benim kararım bu.Aaaa olur mu bu skor meselesiülkenin %kaçı açılmış kapanmış bu o kadar önemli ki inananlara yazılıyor günah bireysel değil
.
Arkadaşlar benim fikrim bu gibi cevaplar bu tarz konularda uymuyor. Konu sahibi dese ki mavi mi kırmızı mı giyeyim? Bu kişisel fikirdir. Saçımı topuz mu yapayım salayım mı? Kişisel fikir. Ama bir dinin bir önerisinde vazgeçiyorum insanlara ne diyeyim sorusuna bence açılma, bir daha düşün, yok çok üzülüyorum demek kişisel fikirden çok BASKIDIR. Mahalle baskısı resmen. Aynen kürtaj gibi. Birisi başlık açıyor kürtaj yapacağım genel anestezi mi lokal mi yapayım diyor millet geliyor vay can çekişe çekişe bebek mi öldürteceksin. Bu kişisel fikir değil, baskıdır.
Şöyle düşünün siz başlık açsanız ve 2 elbise atsanız bunların hangisini giyeyim diye sorsanız. Ben de “ya canım o başını aç, bunlara çok üzülüyorum. Seni uçan spagetti canavarı kahreder” desem bana ne dersiniz?valla küfür etseniz hakkınız
değil mi? Çünkü size baskı yaptım. Sizin sorduğunuz soruyu es geçtim, sizin kendi hür iradenizle verdiğiniz kararı hadsizce eleştirdim. Oğlum ben kimim ki size kapanırsan çok üzülürüm diyeyim. Beter olayım
değil mi? Değil, senin hakkın bizim kararlarımızı (ki bu karar çok temel bir inanç kararı üstelik) böyle eleştir mutlu olurum diyen varsa buyursun ulema gibi yorumlara devam etsin.
Ramazanda oruç tutmam. Ki bunu da söylemem millete neama illa sorar bir münasebetsiz. Yok tutmuyorum deyince hemen karşı atak neden? Kurban kesmeyiz neden? Namaz kılmayız neden? Ben ateistim deyince yok darwine giren mi ararsın yok böyle mükemmel göz/kulak/ bacak/ sinek (artık hangisi o an gözüne en mükemmel geldiyse) nasıl oldu? Hadi atayistler bunu da açıklasın diyen mi ararsın
Arkadaşlar kimse kimseye tebliğ de yapmasın. İsteyen açar okur öğrenir. Yani ne kadar itici, baskıcı ve modern toplumda yeri olmayan bir durum anlatamam. Bana ne, sana ne. Bu kelimeler sihirli kelime. Her lafımızda “benim haddime mi?” diye düşünmek bizi böyle durumlardan kurtarır.
Konu sahibi arkadaşlara katılıyorum. Hiç haber vermeyin direk görsünler. Sorunca da ben öyle uygun gördüm dersiniz. Üstünüze gelirlerse hadsiz ve saygısız olan siz değil onlar olur ve böylece istediğinizi söyleme hakkınız olur :) umarım bir daha hayatınızda hiç baskı görmezsiniz.