Çıkış yolu bulamıyorum

autumn7

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Ekim 2020
151
78
28
Daha yeni evliydik. 2 buçuk ay olmuştu henüz. 5 senelik beraberliğimiz vardı. Öyle de çok seviyorduk ki birbirimizi. Aslında ben hiçbir zaman layık olamadım kocama. Sevgiliyken de hep kavga sorun çıkarırdım. Neyse bir kaç gün önce eşimle tartıştık. Görümceler şuraya buraya gidiyor kaynana ile birlikte, bana bir kere gelmediler, beni sosyal medya hesaplarından silmişler gibi konulardı tartışma sebebimiz. Ne b*k yerlerse yesinler gibi bi laf ettim sinirlendi ki kendisi bana hak verip ne halleri varsa görsünler diyen insandı. Zorla haklıyken haksız duruma düşmeyi başardım. Bilmiyorum belki de baştan beri haksızdım. Belki de gereksiz şeyleri takıp evliliğini mahvetme aşamasına sürükleyen takıntılı bi aptalım. Özür dilememi bekliyormuş o gün ettiğim laftan dolayı. Dilemem hakettiler dedim. Sonra tartışmaya başladık bildiğiniz tekme tokat kavga ettik ilk defa. Annemi aradı ben artık bıktım dedi bunu da götürün giderken boşanacak mıyız ne olursa olsun artık dedi. Ne söylediyse annem hepsinde ona hak verdi . . Oysa ki ben seviyordum eşimi. Ayrı kaldığımız şu 10 günde bile benden soğumuş gibi geldi canım yandı. Ben sütten çıkmış ak kaşık değilim biliyorum. Hatta kendimi şuan dünyanın en berbat insanı gibi hissediyorum . Keşke bütün bunlar bi rüya olsaydı. Herşeyi kendi ellerimle mahvettim . Kimsenin yüzüne bakacak yüzüm kalmadı. Ölmek istiyorum gerçekten . Hiç kimse böyle birini kaybettiği için üzülür mü?
 
Son düzenleme:
Kocanla kavga ettin diye ölmeyi mi düşünüyorsun 😑
Kendi aileme onun ailesine rezil olduk üstelik daha önce de yaşandı benzer şeyler artık çok utanıyorum en son apartmana duyuldu insan içine çıkacak yüzüm kalmadı bu ölmekten beter değil mi sizce keşke yerin dibine girip orda kalabilsem :KK43:
 
Daha yeni evliydik. 2 ay olmuştu henüz. 5 senelik beraberliğimiz vardı. Öyle de çok seviyorduk ki birbirimizi. Aslında ben hiçbir zaman layık olamadım kocama. Sevgiliyken de hep kavga sorun çıkarırdım. Az önce annemin yüzüme haykırdığı herşeyin özetiydi. Aynı babam gibiyim ben. Geçimsiz, aksi, küfürbaz, kötü bir insanım kısacası. Aslında 1 buçuk aydır çok iyiydik. Annemlerin çok uzaklarda oluşunu kabullenmiştim yokluklarına alışmıştım . Evimi benimsemiştim. 10 gün önce annemler yaşadığım yere geldi yurtdışından. Eşim istersen annenlerde kal onlar gidene kadar hasret giderirsiniz dedi. Çokta iyi oldu aslında bana çok iyi geldi moral olarak . Fakat bir kaç gün önce eşimle tartıştık. Görümceler şuraya buraya gidiyor kaynana ile birlikte, bana bir kere gelmediler, beni sosyal medya hesaplarından silmişler gibi konulardı tartışma sebebimiz. Ne b*k yerlerse yesinler gibi bi laf ettim sinirlendi ki kendisi bana hak verip ne halleri varsa görsünler diyen insandı. Zorla haklıyken haksız duruma düşmeyi başardım. Bilmiyorum belki de baştan beri haksızdım. Belki de gereksiz şeyleri takıp evliliğini mahvetme aşamasına sürükleyen takıntılı bi aptalım. Evden bişey alacaktım eşimi aradım küs olduğumuz halde. Annem de evine git bugün orda kal yarın gelirsin dedi. Eşim de kendi annesinin evinde kalıyordu bu süreçte. Geldik eve direkt yatmaya gitti. Ne bu tavır dedim ne bekliyorsun dedi . Özür dilememi bekliyormuş o gün ettiğim laftan dolayı. Dilemem hakettiler dedim. Sonra tartışmaya başladık bildiğiniz tekme tokat kavga ettik ilk defa. Annemi aradı ben artık bıktım dedi bunu da götürün giderken boşanacak mıyız ne olursa olsun artık dedi. Ne söylediyse annem hepsinde ona hak verdi . Annemler eve geldiler gecenin bi vakti. Bağırışlarımız sokakta duyuluyormuş. Eşimi annesinin evine yolladı annemler . O gittikten sonra polis geldi apartmandakiler haber verdi sanırım. Bişey yok iyiyim dedim benden kaynaklı bi sorundu kusura bakmayın dedim gittiler . Annem bitti buraya kadar en kısa zamanda boşanıp benimle geliyorsun dedi ağladı. Oysa ki ben seviyordum eşimi. Ailesi canımı o kadar yaktığı halde daha önce de yaptıkları bi takım şeyler olduğu halde kına gecemi düğünümü mahvettikleri halde ettiğim bi söz için onları savunması zoruma gitti . Ayrı kaldığımız şu 10 günde bile benden soğumuş gibi geldi canım yandı. Ben sütten çıkmış ak kaşık değilim biliyorum. Hatta kendimi şuan dünyanın en berbat insanı gibi hissediyorum . Keşke bütün bunlar bi rüya olsaydı. Herşeyi kendi ellerimle mahvettim . Kimsenin yüzüne bakacak yüzüm kalmadı. Yüzünü çizmişim o halde eve gitti annesi babası kim bilir neler dedi arkamdan. Kavga ederken kız kardeşleri için “iki sürtük yüzünden bu haldeyiz” dedim boğazıma sarıldı. Yolun sonuna gelmek böyle bişey mi? Dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ölmek istiyorum gerçekten . Hiç kimse böyle birini kaybettiği için üzülür mü? Ben bu dünyaya ne verdim ki? Ne iyi bi evlat olabildim, ne iyi bir eş, ne de iyi bir anne olabileceğim . Herkesi üzdüm. İnsanların başına bela olmaktan öteye geçemedim. Maalesef ki o nefret ettiğim babamdan hiç bir farkım yok . Şu camdan atlayıp canımdan olmanın elimdekileri kaybetmekten ne farkı var ki? Hayatım öyle de son bulacak böyle de.

öfke halinde insan diline geleni söylemeyi marifet sayar sonrada sinirliydim bir anda oldu deyip özür diler, siz o özürü çok görmüşsünüz eşinize..
kardeşlerine sürtük demişsiniz bu durumda eşiniz hangi konuma düşer bi düşünün!
öfke kontrolünüz yok ise, babanız gibi olmak istemiyorsanız çekinmeden bu konuda destek alabilirsiniz.
bir kadına argo konuşmak yakişmaz iken siz kufurbazliktan bahsediyorsunuz.
çok geç kalmadınız belkide herşeyi unutup tüm aileden af dileyin eşinizi ikna edin ama önce kendiniz ikna olun.
 
Kendi aileme onun ailesine rezil olduk üstelik daha önce de yaşandı benzer şeyler artık çok utanıyorum en son apartmana duyuldu insan içine çıkacak yüzüm kalmadı bu ölmekten beter değil mi sizce keşke yerin dibine girip orda kalabilsem :KK43:
Sen ölmeyi bayilmak mi saniyorsun diye bir laf var ya tam yeri. Tek suçlu sen misin sence de
 
Evliliğin ilk zamanlari zaten zor Geçer adapte olma çabaları aynı evde iki karakter ve hiç tanımadığınız aileler de karışınca.. normal yani ilk zamanlarda tartışmak.. ama saygı çerçevesinde.. siz biraz abartmışsınız..eşinize msj atın özür dileyin. Madem bu kadar pişmansınız..
Hem değişim için ilk adımı atmış olursunuz..
Eş kişisine ailesi hakkında bişey söylenmez zaten genelde ailelerini tutarlar...
 
adamı tahrik etmek için söyleyebileceğiniz tüm lafları söylemişsiniz..

neyinize güvenip de adamın ailesine bu hakaretleri ediyorsunuz? Haklısın canım ablamlar s..tük mü diyecekti?

insanın kendine ettiği kötülüğü kimse edemiyor bu hayatta..

burada bir üye vardı sizin gibi. sudan sebeplerle kv sine saldırıyordu yemeği yağlı yaptı diye. çok uyardık. kaç konu açtı.. en son boşanıyordu. Allah sizin sonunuzu hayretsin. İyiki çocuk yapmamış adam sizden.

Çıkış yolu söylüyorum; çok içten şekilde pişmanlığınızı hissettirin ve özür dileyin. yardım alacağım psikologdan diye de söz verin. Ve yaşadıklarınızdan da ders çıkarın..
 
Yaptığınız hatanın zaten farkındasınız.. Ama şuan ölmek istiyorum kendimi oradan buradan atsam ne farkeder ki gibi cümleleri kullanmanız bile hala sağlıklı düşünmediğinizin bir göstergesi.. Eşinize söylememeniz gereken herşeyi söylemişsiniz.. Daha çok yeni bir evlilikte tekme tokat kavga etmek, küfürlerin havada uçuşması falan ne demek oluyor?? İnanın ağızım açık okudum.. Üstelik 5 yıldır birlikteliğin ardından yaptığınız bir evlilikmiş.. Nasıl oldu, ne oldu da bu hale geldiniz?? Tek sorun kızkardeşleri ve kayınvalideniz mi? Hem eşinizi hem onun ailesini hem de kendi ailenizi bu denli üzmüşsünüz.. Ölmek istiyorum ben kötü biriyim falan gibi sağlıksız düşünmeyi bırakıp eşinizle konuşun.. Hatalarınızı üstlenin çok utandığınızı söyleyin pskiyatırdan destek almak istediğinizi, (ki buna gerçekten ihtiyacınız var gibi görünüyor) bu süreçte yanınızda olmasını istediğinizi herşeyi düzeltmek istediğinizi söyleyin.. Eşinize çok gördüğünüz o özrü eşiniz ve ailesinden dileyin.. Çok zor gibi görünüyor ama belki tek kullanımlık bir şansınız kalmıştır denemeden bilinmez..
 
Adam ve ailesi muhakkak hatalıdır.
Inanirim.
Ama ailem hatalı diyebilen erkek bile zor bulunuyorken kardeşlerine sürtük dedirtecek kaç adam vardır soruyorum.

Aklınızı başınıza toplayın.

Sonra boşanır mısınız barışır mısınız bilmem muhakkak öfke kontrolü için yardım alın.

Ben neler yaşadım biliyor musunuz demeyin.
Muhtemelen sizin yasadiklarınızın fazlasını yaşadım. Pek çok kadın da benzerlerini yaşıyor ama eş ailesi diye saymak zorunda hissediyor.
 
Yanlış üslup, Doğru sözün celladidir.

İnsanın kendine yaptığı kötülüğü kimse yapmıyor...

Başkasından önce daima once kendinize saygınız olsun. Kendinize yakistirmadiginiz ( ki anlıyorum yazdiklarinizdan ) hic hir şeyi yapmayın.

Babaniz yaptı diye sizde yapmak zorunda değilsiniz bazen dolaylı yoldan hatalardan ders çıkarmayı öğrenir insanlar sizde bunu yapabilirsiniz.

Eşinizle birbirinize şiddet uygulamissiniz.
Burda ikiniz da büyük hatalisiniz. Bu hic bir şeyi çözmez . Daha da problemi büyütür.

Kadının sahip olduğu en güzel şeydir tatlı dili.

Bir cift terapistine gitmenizi gitmenizi öneririm belki hala bir umut vardır.
 
Son düzenleme:
Eş ailesinin düğününde yaptıkları, seni içlerine almamaları, sosyal medyadan engellemeleri vs sende bir.üzüntü ve kin oluşturmuş..
Bu öfkenin sebebi de eşinin bunları bildiği halde arkanda durmaması...
Sanırım en başta eş ailesinin istemediği bir gelin adayı idin, e böyle sorunlar kaçınılmaz.
Ama uslup onemli
Gorumce ve kv hiç gelmedi diosun boşver daha iyi değil mi? Gelip te huzur bozarlardı, uzak durmak, politik olmak gerek..ama sizde olaylar haddini aşmış şimdi özür dilesen eşin daha çok ezer mi, annemden dileyeceksin bundan sonra soyle yapacaksın diye davranır mı? Senin kaybetme korkunu anlarsa bence yapar...bilemedim
 
Ne b*k yerlerse yesinler

iki sürtük yüzünden bu haldeyiz
Siz kim oluyorsunuz da insanlara hakaret ediyorsunuz? Sizin düğününüzü mahfetmiş olmaları onlara hakaret etmenizi mi gerektiriyor? Küfürsüz kendinizi ifade edemeyen insanlara bende tahammül edemem. Dayak konusunda kocanız haksız, size vurmamalıydı ama sizde ailesine küfür etmemeliydiniz. Umarım boşanırsınız, eşinize çok üzüldüm.
 
Konunda haklı mısın haksız mısın bilemiyorum fakat anlatmana göre karşı taraftan sürekli pohpohlanmayı bekleyen asla alttan almayan bir yapın var gibi yani sen hemen bazı şeyleri yakabiliyorsun.
Çevremde böyle insanlar çok var kendine güvenmek ve bu saydığım huyların alakası yoktur.
İlk başta bunu bilmeni isterim.
Ben arkadaş olarak çevremde böyle insanlarla iletişimimi kestim arkadaş olarak bile katlanılmıyor çünkü.
Seni üzmek için yazmıyorum kendine gel diye yazıyorum hayat senin yada bir başkasının etrafında dönmüyor kadın dediğin dik olur ayakları üstünde durur ama yeri geldi mi olayları toparlamasını bilir sen bunu başaramamışsın.
Ve olay darplara kadar gelmiş buraya kadar gelmiş evliliği uzatmayın derim çünkü birbirinize saygı sıfıra inmiş ama hayatında mutlu olmak istersen biraz kendine çeki düzen vermelisin.
 
Daha yeni evliydik. 2 buçuk ay olmuştu henüz. 5 senelik beraberliğimiz vardı. Öyle de çok seviyorduk ki birbirimizi. Aslında ben hiçbir zaman layık olamadım kocama. Sevgiliyken de hep kavga sorun çıkarırdım. Az önce annemin yüzüme haykırdığı herşeyin özetiydi. Aynı babam gibiyim ben. Geçimsiz, aksi, küfürbaz, kötü bir insanım kısacası. Aslında 1 buçuk aydır çok iyiydik. Annemlerin çok uzaklarda oluşunu kabullenmiştim yokluklarına alışmıştım . Evimi benimsemiştim. 10 gün önce annemler yaşadığım yere geldi yurtdışından. Eşim istersen annenlerde kal onlar gidene kadar hasret giderirsiniz dedi. Çokta iyi oldu aslında bana çok iyi geldi moral olarak . Fakat bir kaç gün önce eşimle tartıştık. Görümceler şuraya buraya gidiyor kaynana ile birlikte, bana bir kere gelmediler, beni sosyal medya hesaplarından silmişler gibi konulardı tartışma sebebimiz. Ne b*k yerlerse yesinler gibi bi laf ettim sinirlendi ki kendisi bana hak verip ne halleri varsa görsünler diyen insandı. Zorla haklıyken haksız duruma düşmeyi başardım. Bilmiyorum belki de baştan beri haksızdım. Belki de gereksiz şeyleri takıp evliliğini mahvetme aşamasına sürükleyen takıntılı bi aptalım. Evden bişey alacaktım eşimi aradım küs olduğumuz halde. Annem de evine git bugün orda kal yarın gelirsin dedi. Eşim de kendi annesinin evinde kalıyordu bu süreçte. Geldik eve direkt yatmaya gitti. Ne bu tavır dedim ne bekliyorsun dedi . Özür dilememi bekliyormuş o gün ettiğim laftan dolayı. Dilemem hakettiler dedim. Sonra tartışmaya başladık bildiğiniz tekme tokat kavga ettik ilk defa. Annemi aradı ben artık bıktım dedi bunu da götürün giderken boşanacak mıyız ne olursa olsun artık dedi. Ne söylediyse annem hepsinde ona hak verdi . Annemler eve geldiler gecenin bi vakti. Bağırışlarımız sokakta duyuluyormuş. Eşimi annesinin evine yolladı annemler . O gittikten sonra polis geldi apartmandakiler haber verdi sanırım. Bişey yok iyiyim dedim benden kaynaklı bi sorundu kusura bakmayın dedim gittiler . Annem bitti buraya kadar en kısa zamanda boşanıp benimle geliyorsun dedi ağladı. Oysa ki ben seviyordum eşimi. Ailesi canımı o kadar yaktığı halde daha önce de yaptıkları bi takım şeyler olduğu halde kına gecemi düğünümü mahvettikleri halde ettiğim bi söz için onları savunması zoruma gitti . Ayrı kaldığımız şu 10 günde bile benden soğumuş gibi geldi canım yandı. Ben sütten çıkmış ak kaşık değilim biliyorum. Hatta kendimi şuan dünyanın en berbat insanı gibi hissediyorum . Keşke bütün bunlar bi rüya olsaydı. Herşeyi kendi ellerimle mahvettim . Kimsenin yüzüne bakacak yüzüm kalmadı. Yüzünü çizmişim o halde eve gitti annesi babası kim bilir neler dedi arkamdan. Kavga ederken kız kardeşleri için “iki sürtük yüzünden bu haldeyiz” dedim boğazıma sarıldı. Yolun sonuna gelmek böyle bişey mi? Dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ölmek istiyorum gerçekten . Hiç kimse böyle birini kaybettiği için üzülür mü? Ben bu dünyaya ne verdim ki? Ne iyi bi evlat olabildim, ne iyi bir eş, ne de iyi bir anne olabileceğim . Herkesi üzdüm. İnsanların başına bela olmaktan öteye geçemedim. Maalesef ki o nefret ettiğim babamdan hiç bir farkım yok . Şu camdan atlayıp canımdan olmanın elimdekileri kaybetmekten ne farkı var ki? Hayatım öyle de son bulacak böyle de.
Aile mevzuları gerçekten ,evlilikleri bitirebiliyor .O yüzden evlenilecek adamın ,ailesini de çok iyi tanımak lazım .Kötü olaylar yaşamışsınız ,ancak hiç bir yaşanan ,insanın kendi canına kıymasını ,düşündürecek kadar büyük değildir .Yaşadıklarımız ,birer ders ,tecrübe ve bizi büyüten olgunlaştıran şeylerdir .Kendinizi bu kadar suçlamayın ,etki olmadan ,tepki olmuyor bunu düşünün .Psikolojik destek alın gerekiyorsa ,belliki tek başına atlatamayacaksınız bu durumu .
 
Eşinizi seviyorsanız ve pismansaniz çağırın güzelce bagirmadan konuşun. Zaten hatanizin farkındasınız. Özür dileyin çünkü kesinlikle bu konuda haksız olan sizsiniz.
Biride benim annem ve kardeşlerim hakkında b.k yesinler, sürtükler derse kıyameti koparirim ve asla adım atmam.
Adımı atacak olan sizsiniz, eşinizin anlayışsız biri olduğunu düşünmüyorum.
Ailesiyle gorusmezsiniz olur biter. Allah yardım etsin insallah
 
Kv görümce elti kp kim varsa eş ailesine dair onlar yüzünden kavga edilip ayrılmış olsaydık kimse evlenmesin o zaman.
Düğün nişan zamanı herkes arıza çıkarmaya bayılır zaten.
Önemli olan görmemek.
Ama siz kin tutup resmen adama yüklenmişsiniz.
Ayrıca kız kardeşine sürtük demişsiniz.
Eşiniz aynı şeyi size yapsa ne olurdu ?
Gidip sarılıp öpüp haklısınız kocacığım mı derdiniz?
Dışardan bir gözle yazdıklarınızı okuyun.
Haklı bile olsanız şu son durum sizi haksız duruma düşürür.
Eşiniz boşanırsa da haklı olur.
Tez vakitte kendinizi toparlayın yoksa evliliğiniz uzun sürmez.
 
X