- 11 Kasım 2011
- 88
- 40
-
- Konu Sahibi aradabirtakilan
- #41
Ailemden beklemiyorumkendim alabilirim.Daha önce değiştirmeyi teklif ettim. Onun nesi var iyi o deyip atmak yada birine vermek istemiyorlar. Bu anlayışsızlığa sinirleniyorum zaten
Ailemden beklemiyorumkendim alabilirim.Daha önce değiştirmeyi teklif ettim. Onun nesi var iyi o deyip atmak yada birine vermek istemiyorlar. Bu anlayışsızlığa sinirleniyorum zatenAilenizden beklemek yerine siz alsanız kendinize çekyat olmaz mi? Aslinda keşke geçtiğimiz 2 ayı ailenizle geçirseydiniz belki birbirinizi daha iyi anlardınız. Ayrica dolabinızın olmamasıda tuhaf gelmedi nedense, artik orda yasamıyorsunuz evde belki küçükse artik dolabı tamamen kardeşimiz sahiplenmiş olabilir. Ben evden ayrıldığımda da böyle olmuştu ama üstünde durup hic düşünmedim artik orada yasamiyorum cunku
Evlenmeyı düşünüyor musunuz kac yasındasınızAilemden beklemiyorumkendim alabilirim.Daha önce değiştirmeyi teklif ettim. Onun nesi var iyi o deyip atmak yada birine vermek istemiyorlar. Bu anlayışsızlığa sinirleniyorum zaten
Düşünüyorum, 32 yaşındayımEvlenmeyı düşünüyor musunuz kac yasındasınız
İnşallah en kısa zamanda o zamanDüşünüyorum, 32 yaşındayım
30u geçmiş biri olarak sizi çok iyi anlıyorum ,Merhaba ,ben görevimden dolayı yıllardır ailemden ayrı yalnız yaşıyorum.Etrafımda 1 arkadaş bile olsa çok zorlanmadan günlerimi geçiriyordum ama bu pandemi sürecinde 2,5 aydır yapayalnız kaldım.Zaten çok değil 1-2 arkadaşım vardı onlar da memleketine gitti.Ben virüsün Türkiye’de ilk görüldüğü tarihlerde hastaydım soğuk algınlığıymış ama korktum ailemin yanına gitmedim.açıkçası gidesim de gelmemişti.Ailem de gelmem yönünde bir istekte bulunmadı zaten. Aile bağlarımız onlara göre iyi gibi gözükse de aslında değil.Bir donukluk var.Keyif aldıkları tek şey yemek yemek.ailem de asosyal ben de..neyse.. Gitmek istememe sebeplerimden biri de ,oraya gidince sığınmacı gibi kalıyorum.Eşyalarım valizin içinde duruyor, kardeşimle küçük bir odada, eskiden kalmış yamuk bir çekyatta yatıyorum.erkek kardeşim bu şartlarda degil. Ev zaten küçük, bütün eşyalarım valizde duruyor.yattıgım çekyatta heryerim ağrıyor. Tüm bunlar belki göze alınabilir ama aramızda doğru düzgün bir muhabbet de yok.Yani çile çekmeye gitmiş gibi oluyorum.memlekette de hiç arkadaşım yok.Burda da yalnızım orda da bir nevi yalnızım.Bu şartlar senelerdir böyle.Hiçbir zaman çok çevresi olan biri olmadım.Küçükken 2 kardeşim övülürdü ben beğenilmedim kötü sözlere de maruz kaldım girişken olamıyorum.Beğenilmeme korkusu taşıyorum galiba ve özgüvenim çok düşük şu an. Ancak biri bana yaklaşırsa arkadaş olabiliyorum.Çok uzattım ama istiyorum ki bu gidişata bir son vereyim. Çünkü artık öyle mutsuzum ki yaşama dair bir istek kalmıyor içimde. Ne burda yalnız başıma yapabiliyorum ne de ailemin evinde. Belki de sorun bendedir , annem bana çok lüks istiyorsun diyor. Aslında gidince eşyamı koyabileceğim ve rahat uyuyacak bir yer(çekyat olsun) istiyorum lüks mü bilmiyorum.ordan oraya sürüklenmekten de bıktım artık bir yere tayin olup yerleşmek istiyorum. Bu yaz burdan ailemin olduğu şehire tayin isteme şansım var tabi gidersem ayrı ev tutacagım.ama bu yalnızlığım hiç değişmeyecek 32 senedir bu böyle.Bu gidişata bir son vermem lazım artık. Benim değişmem lazım ki bu durum değişsin. bana ne önerirsiniz? Bu süreçte yalnız kalıp kendimle konuşmaktan ve düşünmekten anksiyete bozukluğu başladı biri sanki boğazımı sıkıyor gibi. Yarın doktora da gideceğim.lütfen fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ben nasıl bir yol izlemeliyim?Şimdiden teşekkürler
İnşallah. Bu konuda da artık daha mantıklı davranıcam hayal dünyasından çıkmam gerektiğini geç farkettimİnşallah en kısa zamanda o zaman
Gönlüne göre biri olur inşallah..İnşallah. Bu konuda da artık daha mantıklı davranıcam hayal dünyasından çıkmam gerektiğini geç farkettim
Kesinle katılıyorum.küçük yerlerde aktivite adına bişey bulamadım. Yaşıtlarım hatta küçüklerim bile evli. Bekar arkadaş gibi olamıyorlar. Büyükşehirde(sosyalleşme imkanı çok olur umuduyla Büyükşehir diyorum) kendime hayat kurayım derken herseye burun sokulmasından tedirginim ben de.Yoksa gitmek istediğim şehir belli. Arada görüşürüm evime dönerim en hayırlısı bu oluyor. Bi adım atacağım bakalımBence aile evinin duzenini degistirmektense oraya tayin isteyip ayri bir ev duzmek dsha mantikli. Ben de su an karar esigindeyim. Ailenin yanindan cikip bi hisimla baska sehire geldim. Yalnizlik degil de yasim ilerliyor ve pahali sehir burasi. Tekrar oraya donmeyi dusunuyprum. Sonucta kökler orada. Aile yani olmayacak ayri eve cikacagim. Bir eve bir kadin oluyor. Erkekler cok umursamiyor ama kadin kendi bulundugu yeri kendine gore yerlestirmek istiyor. O sekilde yaparsaniz orada hem yalnizlik hissetmezsiniz hem de sosyallesme imkani daha artar belki. Tabii ben su an hala dusunceliyim. Daha kucuk sehirde bunalir miyim aile akraba tarafim cok gamli baykus ve toksik etki olusturmada zirveler her seyde bi karamsar taraf bulurlar filan. Kendimi koruyabilir miyim bilmiyorum.
Mesela sosyal hayatı güzel olan şehir olarak nereyi tavsiye edersiniz? İstanbul dışındaBence ailenizin yanina tasinmayin, o kadar firsatin icinde neden kendinizi yine ayni duruma sokasiniz ki.
Bir cekyat bi dolap degil ki derdiniz, bunlar bir simge. Insan sehir disindan kizi yatiya gelince bir rahat yatak hazirlamaz mi, esyalarini koyacagi bir cekmece bosaltmaz mi.
Yerinizde olsam sosyal hayati guzel bir sehre atanmaya calisirim. Is arkadasladimdan vs de cevre edinmeye cabalarim.
O kitabı ilk gördüğümde tam benlik demiştim. Alıp okumaya bile korktum geçmişle yüzleşmekten korktum çünküRahat bir yatak ve eşyalarını koyacak yer talebin bence son derece makul. Seni anlıyorum . Suçlama kendini . Yalnızlığı yenmek için öncelikle kalabalık ortamlara gitmelisin. Spor yap, taş gibi vücut yap. Spor salonunda yap üstelik. Kendini sev. Kendine özel davran. Veeee “çocuklukta ihmalin izi: boşluk hissi” Adlı kitabı mutlaka oku.
Mesela sosyal hayatı güzel olan şehir olarak nereyi tavsiye edersiniz? İstanbul dışında
Tayininizi isteyin ailenizin şehrine ama ayrı ev tutun rahat edersnz...birde evlenmeyi düsünmüyomusunuz evlenip coluk cocuga karısmak yalnızlığınıza son vermekMerhaba ,ben görevimden dolayı yıllardır ailemden ayrı yalnız yaşıyorum.Etrafımda 1 arkadaş bile olsa çok zorlanmadan günlerimi geçiriyordum ama bu pandemi sürecinde 2,5 aydır yapayalnız kaldım.Zaten çok değil 1-2 arkadaşım vardı onlar da memleketine gitti.Virüsün Türkiye’de ilk görüldüğü tarihlerde hastaydım soğuk algınlığıymış ama korktum ailemin yanına gitmedim.Açıkçası gidesim de gelmemişti.Ailem de gelmem yönünde bir istekte bulunmadı zaten. Aile bağlarımız onlara göre iyi gibi gözükse de aslında değil.Bir donukluk var.Keyif aldıkları tek şey yemek yemek.Ailem de asosyal ben de..neyse.. Gitmek istememe sebeplerimden biri de ,oraya gidince sığınmacı gibi kalıyorum.Eşyalarım valizin içinde duruyor, kardeşimle küçük bir odada, eskiden kalmış yamuk bir çekyatta yatıyorum.Erkek kardeşim bu şartlarda degil. Ev zaten küçük, bütün eşyalarım valizde duruyor.yattıgım çekyatta heryerim ağrıyor. Tüm bunlar belki göze alınabilir ama aramızda doğru düzgün bir muhabbet de yok.Yani çile çekmeye gitmiş gibi oluyorum.Memlekette de hiç arkadaşım yok.Burda da yalnızım orda da bir nevi yalnızım.Bu şartlar senelerdir böyle.Hiçbir zaman çok çevresi olan biri olmadım.Küçükken 2 kardeşim övülürdü ben beğenilmedim kötü sözlere de maruz kaldım girişken olamıyorum.Beğenilmeme korkusu taşıyorum galiba ve özgüvenim çok düşük şu an.Depresyonda olmam da bunda etkili.Ancak biri bana yaklaşırsa arkadaş olabiliyorum.Yaklaşan kişi erkekse sanki benim zayıflığımı görmüş gibi zaten amacı belli şekilde yaklaşıyor.Amaç yatmak takılmak oluyor.
Çok uzattım ama istiyorum ki bu gidişata bir son vereyim. Çünkü artık öyle mutsuzum ki yaşama dair bir istek kalmıyor içimde. Ne burda yalnız başıma yapabiliyorum ne de ailemin evinde. Belki de sorun bendedir , annem bana çok lüks istiyorsun diyor. Aslında gidince eşyamı koyabileceğim ve rahat uyuyacak bir yer(çekyat olsun) istiyorum lüks mü bilmiyorum.Ordan oraya sürüklenmekten de bıktım artık bir yere tayin olup yerleşmek istiyorum. Bu yaz burdan ailemin olduğu şehire tayin isteme şansım var tabi gidersem ayrı ev tutacagım.Ama bu yalnızlığım hiç değişmeyecek 32 senedir bu böyle.Bu gidişata bir son vermem lazım artık. Benim değişmem lazım ki bu durum değişsin. bana ne önerirsiniz? Bu süreçte yalnız kalıp kendimle konuşmaktan ve düşünmekten anksiyete bozukluğu başladı biri sanki boğazımı sıkıyor gibi. Yarın doktora da gideceğim.lütfen fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ben nasıl bir yol izlemeliyim?Şimdiden teşekkürler
Düşünüyorum ama karşıma nadiren birisi çıkıyor.Görüntü olarak beğenilmeyen birisi değilim aslında. Bunda da acaba benim fazla evcil olmam mı etkili yoksa kader kısmet mi bilemiyorumTayininizi isteyin ailenizin şehrine ama ayrı ev tutun rahat edersnz...birde evlenmeyi düsünmüyomusunuz evlenip coluk cocuga karısmak yalnızlığınıza son vermek
Evcil olmanız etkili çünkü bir ortam olmalı ki tanısma firsatnz olsun...sosyal medya kullanıyomusunuz etrafmda sosyal medyadan arkadasının profilinden görüpte birbirini ekleyen evlenen cok insan varDüşünüyorum ama karşıma nadiren birisi çıkıyor.Görüntü olarak beğenilmeyen birisi değilim aslında. Bunda da acaba benim fazla evcil olmam mı etkili yoksa kader kısmet mi bilemiyorum
Sosyal medya kullanıyorum , öyle ekleyenler de oluyor.o insanlar şanslıymış ben sanal ortamda yaklaşımın hep cinsel amaçlı olanıyla karşılaştım.Artık ekleyeni de kabul etmez oldum insan bir süre sonra yoruluyor bu tiplerden. Gönül ister ki dışarda tanışayım.iş yerimde de bekar olanlar benden çok küçük. Tek şansım sosyalleşmekEvcil olmanız etkili çünkü bir ortam olmalı ki tanısma firsatnz olsun...sosyal medya kullanıyomusunuz etrafmda sosyal medyadan arkadasının profilinden görüpte birbirini ekleyen evlenen cok insan var
Oku oku tatlı kitap. Çözümleri de süper. ÖperimO kitabı ilk gördüğümde tam benlik demiştim. Alıp okumaya bile korktum geçmişle yüzleşmekten korktum çünkü