bilmiyorum nerden baslayacagimi ne yazacagimi beynim duruyor sanki hiçbir şey düşünemiyorum beni bilen bilir bilmeyenler icin kisaca anlatiyim kendimi evliyim iki bucuk yaşında kızım var zamanında şiddet tam aldatma olmasa da sözleriyle gururumu inciten cok sey yasadim sonra herseyden vazgectim sadece benim icin evlilik sabah kalk temizlik yemek icmek aksam uyu hicbir seyden zevk alamiyordum eşim anladi yaptığı hatayı. düzeltmeye calisti hala da öyle eskisi gibi degil ama artik benim icimden hicbirsey yapmak gelmiyor sevgi bitmiş icimde sirf burda bosanamadigim icin yemek yapıyorum iste icimden gelmese de birlikte uyuyoruz iste anlayacaginiz gereken seyleri yapıyorum artik bunlar beni.yoruyor zorla birsey yaptiriyorlar mis gibi vücudum ruhum yoruluyor gece ölü gibi uyuyorum annem surekli ikinci cocuk olsun düzelir diyor bide onun psikolojisini düşünemiyorum kalbim sıkışıyor düşündükçe aslında istemiyorum ikinci çocuğu ama bir yandan kizima haksızlık yapmış gibi olacam onu kardessiz birakacam bende istiyorum bir yandan çünkü bu hayata oyle böyle Devam edecem en azindan birtane daha olsun diyorum bir yandan cekip gitmek istiyorum kimseye haber vermeden bir yandan ilerde hic istemedigim hayata devam edecegim için kendime zarar verecem diye düşünceler çekiyor aklimdan ne yapacagimi bilmiyorum simdiden cevaplar icin teşekkür ederim iyi akşamlar