Bende boşanma arifesindeyim. Bir çocuk ve genç psikiyatri uzmanıyla görüşmüştük, Rahmetliyle beraber ( ben eskilere böyle diyorum). Benim de 10 yaşında kızım ve 6 yaşında oğlum var. Uzman şöyle demişti: kızınız küçük değil anlıyor ama gerçekle yüzleşmemek için dile getirmiyor olabilir. Ki o yaşta fark etmemesi pek mümkün değil. Bizim babasıyla yaşadığımız sorunlardan ötürü bi 3 ay geciktirdik söyleme işini. Uzman boşanmadan önce söyleyin demişti ve birlikte çocuğun rahat ettiği bir ortamda şöyle yaklaşın diye devam etmişti; ‘Biz annenizle- babanızla ayrılmaya karar verdik. (problemlerden bahsetmeyin, birbirinizi kötülemeyin, çelişkili ifade vermeyin) Birlikte artık mutlu değiliz. Bu şekilde birbirimize zarar veriyoruz. Boşanıyoruz ama anne ve babalık vazifelerimizden boşanmıyoruz. Senin aileniz bu değişmeyecek.’ Sonrasında çocuğa nerede nasıl kiminle yaşayacak? İhtşyaçlarını kim görüp karşılayacak? Bu konulara da açıklık getirin. Duyduktan sonra ağlayabilir, öfkelenebilir, sessizce tamam diyip odasına gidebilir, oynadığı oyuna geri dönebilir. Siz kararlı olup her zaman onu dinlemeye hazır olduğunuzu vurgulayın diye de altını çizmişti. Birkaç hafta önce anlattık çocuklara ama yine bi arada olmadı maalesef önce ben bi giriş yaptım bir süredir ayrı yaşıyoruz mutlu değiliz sizi çok seviyorum diye. Rahmetli de benim söylediklerimi kendi aldığı bir akşam anlattı. Çok şükür üzüldüler ama beklediğimden daha iyi idare ediyorlar. Gerçi bizim yaşadığımız ev değişmedi. Bir tek babaları gitti evden. Onu da sık sık görüyorlar. Bazı haftasonları kalıyorlar. Alışıyoruz hepbirlikte. Kendimden çok bahsettim ama size bir fikir vermek adına örnek teşkil ettiğimi düşündüm. Çok zor süreçler. Yüksek motivasyon gerektiriyor. Allah yardımcınız olsun.
Not: Asla babasını kötülemeyin o kötülese bile asla yapmayın. Psikiyatrist bu tip kötülemelerin ilerde mutlaka çocukta kötüleyen ebeveyne nefret olarak dönebileceğini söyledi. Babasının konuşurken annen sebep oldu, beni affetmedi, rahat battı annene, huysuz-geçimsiz olduğundan böyle oldu demesi çocukta iz bırakabilir. Anne baba tutarlı davranmalı. Eşinizle konuşup çocuğun psikolojisi için tutarlı davranmasını isteyin diyorum ben. Aksini yaparsa da kendi kaybeder. Kendi çocuğuna zarar vermek istemeyeceğini düşünüyorum. Yine sizde bir uzmana danışıp kendi hikayenize göre anlatma işini programlayabilirsiniz. Ama geçiktirip yalan söylemenin ciddi güven kayıplarına neden olduğunu belirttiğini de ekleyeyim.