3 yıldir evliyim 1 yıldır ayrı yaşıyoruz.O,bu,şu nedenlerle bir türlü dava açamadım.Zaten kendisi beraberken kıymet bilmiyor,ayriyken kıymetli oluyorum çocuğa bunu yapmaya hakkımız yok,ciddi bir sorunumuz yok diyor hep 2-3 kez tekrar denedik olmadı,şimdi de araya korona girdi dava açma işi askıda kaldı,neyse.
Oğlumuz 1.5 yaşında.Cocugu görmesine hiç karismadim, babasını bilsin,ona da ihtiyacı var diye.. Kendisi kronik hasta olduğu için idari izinli,çıkma yasağı olmadığı sürece her gün bisikletiyle geliyor çocukla oynuyor akşam üzeri gidiyor.Oglum da ona benden daha düşkün gibi.Bazen bir yeri acısa baba diye agliyor,ara ara baba baba diyor,babası gelemediğinde kamera açıyor ,babası ona "öp babayı "dediğinde telefondan defalarca öpüyor,evdeyken "hadi beni de op "dediğimde beni değil gidip babayı öpüyor.Acaba görüşmelerine sinir mi koysam ? Bunlara normalde sevinmem mi gerekir bilmiyorum, kıskanıyorum gibi
Geçenlerde aşıya götürdüm hemşiremiz ayrı olduğumuzu biliyor.Siddet aldatma olayları yoksa dönün derim dedi,çünkü iki yaşından sonra bu çocuk için artık siz bir hiç olacaksınız babayi ister,oyun arkadaşı , beraber bisiklete binebilecegi , arkadaşlarına göstereceği bir bava ister dedi durmaz dedi.Daha çok canım sıkıldı.
Öyle mi oluyor ? Çocuklar babaya mi yöneliyorlar bir zaman sonra ve benim bu kıskançlığım geçici mi ,nasıl yenerim bunu
