Merhaba artık yilmis durumdayım bitigim yani , 3.5 yaşında çocuğum var baş edemiyorum resmen. 2 yaşından sonra böyle oldu. çocuğum evde daha iyi ama dışarı çıktığında, bir ortama girdiğinde, ya da yanımıza / evimize biri geldiğinde çıldırıyor. Çığlık çığlığa ağlamalar gözleri kıpkırmızı oluyor burun akıyor resmen katılıyor çocuk.
Alışsın istiyoruz mesela örnek oyun parkini çok seviyor diye arkadaşlarla oyun parkina gidelim dedik onların da yaşıt çocuğu var. Bizimki onları görür görmez ciyaklamaya başladı ama nasıl ağlıyor ikna edemiyoruz telefon falan verip baya 1 saat konuşuyoruz öyle duruyor ama o da kucağımda yani asla kimseye gitmiyor onlar baktığında bile bağırıyor. Oyun parkina gittik o kadar bayılır aslında (çok kişinin olmadığı zamanlarda seviyor) insanlar var diye girmek bile istemedi yine katıla katıla ağladı herkes gelip nesi var falan diye soruyor yani. Telefon verdik son çare onu bile istemiyor ata ata agliyor.
Not: herkes otizm olabilir yazmış ama otizm olduğunu düşünmüyorum göz teması var , ismine bakar, komut alır, yuksek sesten rahatsız olmaz vb gibi.
Travmatik bir şey falan da geçirmedi , psikiyatriye başlıyoruz ona bile girmediği için biraz ara verdik en baştan çünkü kendini paraliyor doktor tam olarak daha muayene bile edemedi az az getirin bir bakalım dedi. Her yerde yüzümü her yerimi yoluyor evden cikmayalim desem e hiç mi ortama girmeyecek kreşe başlatmayı düşünüyorum evden çıkalım desem gerçekten dayanılarak gibi değil artık ben stresten panik atak oldum.
Duyusal problemleri var diye düşünüyorum terapi alacağız ama ya fayda etmezse diye çok korkuyorum çünkü çevremde o kadar çocuk var ilk kez böyle bir şey gördüm. Çocuğu böyle olan var miydi inat, çığlık çığlığa ağlayan vs kendi kendine büyüyünce düzeldi mi hani terapi etki etmese bile büyüdükçe geçer mi onu bilmek istiyorum
Alışsın istiyoruz mesela örnek oyun parkini çok seviyor diye arkadaşlarla oyun parkina gidelim dedik onların da yaşıt çocuğu var. Bizimki onları görür görmez ciyaklamaya başladı ama nasıl ağlıyor ikna edemiyoruz telefon falan verip baya 1 saat konuşuyoruz öyle duruyor ama o da kucağımda yani asla kimseye gitmiyor onlar baktığında bile bağırıyor. Oyun parkina gittik o kadar bayılır aslında (çok kişinin olmadığı zamanlarda seviyor) insanlar var diye girmek bile istemedi yine katıla katıla ağladı herkes gelip nesi var falan diye soruyor yani. Telefon verdik son çare onu bile istemiyor ata ata agliyor.
Not: herkes otizm olabilir yazmış ama otizm olduğunu düşünmüyorum göz teması var , ismine bakar, komut alır, yuksek sesten rahatsız olmaz vb gibi.
Travmatik bir şey falan da geçirmedi , psikiyatriye başlıyoruz ona bile girmediği için biraz ara verdik en baştan çünkü kendini paraliyor doktor tam olarak daha muayene bile edemedi az az getirin bir bakalım dedi. Her yerde yüzümü her yerimi yoluyor evden cikmayalim desem e hiç mi ortama girmeyecek kreşe başlatmayı düşünüyorum evden çıkalım desem gerçekten dayanılarak gibi değil artık ben stresten panik atak oldum.
Duyusal problemleri var diye düşünüyorum terapi alacağız ama ya fayda etmezse diye çok korkuyorum çünkü çevremde o kadar çocuk var ilk kez böyle bir şey gördüm. Çocuğu böyle olan var miydi inat, çığlık çığlığa ağlayan vs kendi kendine büyüyünce düzeldi mi hani terapi etki etmese bile büyüdükçe geçer mi onu bilmek istiyorum
Son düzenleme:
