- 31 Temmuz 2020
- 254
- 744
- 18
- 33
- Konu Sahibi Sevimlikedi
-
- #1
Allah yardımcınız olsun. Çocuğunuz kaç yaşındaArkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
Çok zor bi karar cidden. 2 hafta sormayan baba bence de görmeyi haketmiyor ama işte ne de olsa çocuğun için o bir baba ki 6 yaşında demişsin bence çocuğun seni anlar onunla konuş ve çocuğun görmek istiyorsa engel olma, bu süreç en çok ona zor travma oluşturmamak önemli . Babasıyla ayrılığınızın onda bir kayıp yaşamış psikolojisi oluşturmamasına dikkat etmeniz lazım.Arkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
Arkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
Arkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
Yaşadıklarımız çok zor şeyler ben üç tane babasız çocuk yetiştirmeye çalışıyorum ki babaları boşanmadan önce olan diğer çocuğunun yanında olmasına rağmen hep aramalarını onunla vakit geçirmelerini isterim.. Sokakta babasıyla markete giden bi çocuk görünce oğlum o gün bütün gün susup oturuyor.. Bizler iyi bi anne olarak elimizden ne gelirse yapalım Onlar bilmezse Allah bilir.. evlatlarımız görür..Arkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
Hem aramıyor diye şikayet etmişsin arayınca da gönüştürmemişsin.Çok tutarlıymışsın.Arkadaşlar eski konumdan bildiğiniz üzere boşanma aşamasındayım. Eş bile demeye tiksindiğim adam evden gittiği gibi başka şehre tatile gitmişti. Geçen abisi beni aradı sormak için ve bende abisine o ne biçim Bi insan iki haftadır insan cocugunu sormaz mı diye söylendim... Herhalde abisi uyarı vermiş ki bugün cocukla konusmak istedigini söyledi. Bende izin vermedim. Çünkü baskalarının lafıyla hareket etti hep. Burda bazen okuyordum annelere kızıyordum sebep ne olursa olsun görüştürmeli çocuk etkilenmemeli diye. Şuan aynısını ben yapıyorum. Ama işin ilginç tarafı hiç vicdan azabı çekmiyorum. Zaten çocugu ben tek basıma büyüttüm. Babalık duygusu gelişmedi onda sanırım hala. Bilmiyorum o kadar yorgunum ki. Diğer konuma bakarsanız belki biraz anlarsınız. Ne yapayım nasıl Bi yol izliyim bilmiyorum. Çocuk zor sakinleşti alıştı görüp görüp hayal kırıklığı yaşasın istemiyorum ve çocugu hak ettiğini düşünmüyorum. Tek yaptıgı şey onun için o gece birlikte olmamızdı sanırım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?