İki oğlum var, Allah uzun ömürler versin, tansiyon hastası olmam yakındırBen de ilk oğlandan sonra 8 sene düşünmedim. düşünmeyi de düşünmezdim de Allah verdi.
Erkek çocukları kapatılsın.
İşte evlenmek isteyen olmuştur da sana göre değildir. Her önüne çıkanla evlenecek değilsin. Düzgün birini bulsan yapışırsın totosuna kimi kandırıyorsun. Sırf düzenli cinsellik için bile evlenirsin sen.Yok ya. Benimle de evlenmek isteyen kişiler oldu.baktılar onlar işi ciddileştirmeye çalıştıkça benden en ufak bir adım yok.vazgeçtiler artık.eskiden ben de kıskançlık nedeniyledir belki demiştim.sonra teorim çürüdü.
Allah bağışlasın. Sevgileri olmasa bakamaz insan zaten. O sevgi baktırıyor.İki oğlum var, Allah uzun ömürler versin, tansiyon hastası olmam yakındırkizlar gibi, bebeklerini yedirip icirmiyor ki bunlar, bir köşede evcilik vs oynamiyorlar ki, biraz nefes alalım.
Varsa yoksa koşturma, yükseklerden hoplama, zıplama, masa üstüne cikar mi bir çocuk, benimkiler masalarda, koltuk ustlerinde, yakında duvarlara gelecek sıra of of. Erkek annesi olmak zor, iki erkek annesi olmak çok daha zormus ama çok sevimliler keratalar orası ayrı
E madem bu kadar kötü ortalık,sizin mantığınızla yaşamaya da gerek yok.Bence direkt bu rezil ülkeye çocuk yapmak hastalıklı bir düşünce.ne adam gibi âşık olabilecek, ne adam gibi bir ilişki yaşayabilecek, ne kaliteli insanlarla muhattap olabilecek. ne adam gibi imkanlara sahip bir hayat yaşayabilecek.siz ne sanıyorsunuz burayı? Bir tane koca buldum, ailem var diye güllik gülistanlık mı sanki herşey.bir de bizim gibi hayattan beklentisi daha farklı olan insanları anlamaya çalışın.sizin beklentiniz karşılandı diye herkesin beklentisi karşılanmak zorunda değil.30 sene aynı kocayla ömür tületmek istemiyorum mesela ben.farklı farklı ortamlarda,farklı farklı erkeklerle güzel deneyimler yaşamak istiyorum.ama maalesef ne maddiyatımız yetiyor ne de güzide ülkemin erkek kalitesi.insan sefaleti içinde kıvarnıyoruz resmen.resmen hayalimdeki gerçekler ve asıl gerçekler arasında işkence çekiyorum.asıl sizin gibiler hiç acımıyor o insanlara.birileri anneyim diye heveslenecek, evcilik oyununa birini katacak diye ben burada 70,80 sene saçma sapan bir mücadele vermek zorunda kalayım.
Benimkilerin arası 4 yaş, biri 3 biri 7 sınıf cumartesi günleri 6 pazar günleri 4 defa çarşıya gidip geliyoruz, birini kurstan al diğerini kursa bırak. Allahtan hafta içi kursları okulda ve okullar yürüme mesafesi, yoksa perişandık. Toplantısıydı etkinliğiydi canımız çıkıyor. Her şeylerine yetişmek için çırpınıyoruz. Kolay değil onları iyi yetiştirmek. Ama çok şükür sağlıklı ve sevgi dolu çocuklarım var. Yaşadıklarımız tatlı yorgunluklar hanesine yazılıyor.İki oğlum var. Araları dört yaş. Çalışmıyorum, maddi sıkıntım şu anlik yok denebilir, ikinci çocuğu da bile isteye, oğluma arkadaş olsun diye dünyaya getirdim ama inanın hayatım bitti. Kendime ayirdigim vakit artık uyuduklari anlarla, eşimin ilgilendiği anlarla kısıtlı kaldı. Biri acikiyor, biri susuyor, biri tuvalete, biri banyoya, şimdi yaz okuluna başladı büyüğü derken, götürüp getirme vs hiç vakit kalmıyor. Kimi zaman gözlüğümü kafamda unutup, gözlük arıyorum her yerde. O kadar kendime yabancilasiyorum bazen. Unutkan oluyor insan. Dün yoğurt almaya gidip, markette yoğurdu bırakmış gelmişim, tekrar çocuklarla gittim o kadar yolu. Anne baba yok, destek olacak kimse zaten yok ki olsa bile kendimden baskasina çok zor güvenmek.
Tek çocuğunuz varken ve hazir daha küçükken hayatın tadını cikartsaniza birkaç yıl. Ben dört sene ara verdim ona rağmen keşke daha cok bekleseydim diyorum çünkü çocuklardan sıra gelmiyor bana. Başkaları nasıldır bilemem ama benim iki çocuklu hayatım çok ama çok zor.
Herkes kaliteli adam bulup evlenince de size arada değiştirmeye kaliteli erkek mi kalmıyor kıyamamO kaliteli olsa bile çevresi kaliteli olacak mı ? Kendisi gibi kaliteli kişilerle yaşayabilecek mi onu diyorum aslında.baksana kadıncağızlar eğitimliyim, güzelim, kültürlüyüm erkek bulamıyorum diye ağlaşıp duruyor.
İşte ondan bazılarımız yatakta iyi olan kaliteli adam bulunca evleniyoruz. Böyle sinirli ne dediğini bilmeyen bir insan olmuyoruzBir evliliğin yüzde 80'i cinsellik deyip duruyorsunuz ama.vee evet freud gibi herşey cinselliğe bağlı bence.yetişkin bir insanı bu kadar mutlu ve motive eden başka bir şey daha olduğunu düşünmüyorum.hayatın kaynağı.hepimizin oluşma nedeni.cinselliğe ulaşamamak çok büyük bir yoksunluktur, sinirlendirir, mutsuz eder, boşluk hissiyle dolarsın.gerçi herkeisn cinsel isteği de farklı farklı. Biraz kendime göre konuştum.bu arada o adam tacizci.yani dediğin gibi kendini ilim, fen uğruna adayıp, cinselnistekten soyutlanmamış.
Hahaha sen birde 10 yaş ve sonrasını gör.
Kelimelerimi seçe seçe kullanıyorum,sakin ve sabırlıyım ona rağmen,beni kimse anlamıyor modunda kızım. Birşey anlatıyor anlamayıp sorarsam aman anne boşver diyor gözlerini devirip. 5 yaşını özlüyorum en azından asgari müsterekte buluşuyorduk bir şekilde şimdi na mümkün.
ben ukala değilim gerçekten iyisini biliyorum yazmışsınız ya yok ukalasınızAydinlatmak zorunda değilim ki, konu acmissiniz ben de dusuncemi yazdim, normal gelmediniz bana ve bunu belirttim. Tek tek aciklama mi yapacağız, gayet acik yorumum. Çocuğunuza karsi gelisen bagimli duygulariniz, bosluktan bir cocuk daha dusunmeniz vs vs uzar gider
sizi çok iyi anlıyorum çünkü bu aralar ben de aynı dönemdeyim. kızımın yenidoğan dönemlerine ait herhangi bir şey gördüğümde burnumun direği sızlıyor çok özlüyorum o günleri. allahım hiç uyumayacak mı, ne zaman banyo yapabileceğim, çay içemedim diye diye 2 buçuk yaşına kadar getirdim ve yalan yok çok rahatım.Bu bir dert mi bilmiyorum ama buradan aldığım fikirler bende hep farklı bir bakış açısı uyandırdığı için paylaşmak istedim.
3 yaşına girmek üzere olan bir kızım var. O doğduğunda işime ara verip tam zamanlı annelik yapmaya karar verdim. Daha çok ben olmak üzere eşimle birlikte büyüttük. Desteksiz bir şekilde süreci yürüttük. Çoğu ebeveyn gibi çok emek harcadık. Şimdi yavaş yavaş bağımsızlaşmaya başladı. Hatta arkadaş isteğini de sürekli dile getiren bir çocuk. Tabi bu sırada o bağımsızlaştıkça ben kendimi garip hissediyorum. Kollarım boş kalmış gibi, minik bir parçam uzaklaşmış gibi. Bilmiyorum doğru tanımlayabildim mi ama kendimi anlayamıyorum. Cilt bakımı yapmak için aradığım zamanları bulmaya başlayacakken şimdi bu his nedir? Akşamları bebeklik fotoğraflarına bakmak? Uyuduğunda zaten özlerdim, şimdi nedensiz daha çok özlemek? Acaba aranızda böyle hisseden oldu mu?
Annelerin neden ikinci çocuğu yaptığını çok iyi anlıyorum. Bu hislerle ikinci çocuğu yapmaya karar vermek doğru olur mu? Desteksiz bir şekilde bir çocuk büyütmek bizim için çok zor geçti, iki çocuk daha zor olacak. Kendime vakit ayıramamaktan hayıflanırken ikinci çocuk fikri hiç mantıklı gelmiyor ama sonra o kollarımdaki, hayatımdaki boşluk hissi…
Bu karmaşık ruh halime yorum yapabilecek beni bu anlamda farklı bakış açılarına yönlendirecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
benimki 3.5 yaşında kız. aynılar valla gece oldu mu zaten çakiye dönüşüyor yataktan dolap üstüne dolaptan hop tekrar yatağa. birkaç kez sekti yere de yapıştı ama yok devam. arkasından da oğlan geliyor hayırlısı bakalımİki oğlum var, Allah uzun ömürler versin, tansiyon hastası olmam yakındırkizlar gibi, bebeklerini yedirip icirmiyor ki bunlar, bir köşede evcilik vs oynamiyorlar ki, biraz nefes alalım.
Varsa yoksa koşturma, yükseklerden hoplama, zıplama, masa üstüne cikar mi bir çocuk, benimkiler masalarda, koltuk ustlerinde, yakında duvarlara gelecek sıra of of. Erkek annesi olmak zor, iki erkek annesi olmak çok daha zormus ama çok sevimliler keratalar orası ayrı
Benim oğlanda 5 olacak ağustosta. O da öyle susar anne suyumu ver der gidip kendi almak istemez ben çocuğum anne alamam der ama kendi istediģi birşey olunca nedense büyümüş oluyor.Ya benimki 4 yasinda simdiden sinyallerini veriyor ergenligin. Her seyi kendi yapmak istiyor, her seyi yapamayacagini soyleyince offf siz bana hic bir seye izin vermiyorsunuz biktim diyor. Sonra disari cikarken ayakkabini giy diyorum offf her seyi bana yaptiriyorsun diyor.
Ben kendimi kizlarin cocuklugu kolay ergenligi zor erkek cocugun cocuklugu zor ergenligi kolay diye avutuyorum.Benim oğlanda 5 olacak ağustosta. O da öyle susar anne suyumu ver der gidip kendi almak istemez ben çocuğum anne alamam der ama kendi istediģi birşey olunca nedense büyümüş oluyor.
Sabah yine su istedi,yorgunum dedi iyi dedim yorgunsun parka da gidemeyiz bugun bir baktım aliyor.
Ufakken idare etmek kolay. Tatlı tatlı ikna oluyorlar.
Büyüğü böyle kandıramıyorsun. Ağzının içine içine konuşup 2 kelam ediyor onu da anlamazsam vay halime. Hemen ama siz beni anlamıyorsunuz yada boşver anne yeaaa oluyor.
Alişverişte birşey gösteriyorum bak bu sana güzel olur diye,bakıyor beğenmiyor gidip aynı b.kun laciverdine güzel diyor falan. Kafa değişik çalışıyor.
Geçen gün yilsonu gösterisi vardi okulda,dans etti vs neyse yemeğe gidelim dedik saat geç oldu,bana yiyecegi şeyi söyledi,bende kasaya söyledim,yemek siparişini yanlis almış görevli,ikisi de tavuklu burger yani aslında ama resmen gözünden alev çıktı çocuğun,ağzından ateş çıkarabilse baya ejderha olacakmış. (Görevliye birşey demedi ama ben suratından anladım zaten bozulmuş)
Kızım diyorum sakin ol,ama "annoo açım ban". E tamam işte önünde yemek ye,bu da tavuk. Ben bunu mu istedim. Istemedim,değiştirelim bari ver diyorum ona da cık. Sabırla yemeğini yiyip kanına karışmasını bekledim. Sonra biraz normale döndü de iki sohbet ettik,edebildik.
Birde sanki 2 dakika önce gözünden alev cıkaran o değil.
Ki ben teraziyim,kendimi dengesiz bilirdim,kızım yavuz hırsız ev sahibini bastirır misali beni geçti.
Yani çok zor ya valla zor.
Küçükken zor,büyükken zor,büyüyorken bile zor.
Baya karadelik gibi birşey.
Simdiden oģlumun 11 yaşından korkuyorum yalan yok. Kiz sakinleşecek belki o başlayacak deliliğe.
bir öfke, küçümseme falan ki sorma sanki parayı gücü kendilerinden istiyoruzYoksa isteyen ikinciyi yapar isteyen üçüncüyü. İkinci çocuğa verilen bazi tepkileri de gereksiz görüyorum sizin ifade ediş seklinizden bağımsız.
benim arkadaşa oğlundan sonra geldi o... oğlu çok yumoş, minnoş bi bebekti.. 2 yaşına gelirken kardeş istedi... ikiz gibi büyürler diye. 2.5 da ikizler doğmasın mı. 3üz gibi büyüyyorlar. hadi onu geçtim minnoş bebek de canavara döndü. 2 yaramaz ortalığı birbirine katıyor. biri nisbeten uyumlu. oda gece uyumuyormuş... arkadaşımın 3 hunisi var şimdi kafasındaGenelde bu 2. Bebek romantizmi kiz cocuk annelerine geliyor zatenbenim de 4 yasinda oglum var. Cok seviyorum, ama baska cocuk istemiyorum.
Bebek halini ozluyorsunuz sanırım o yüzden böyle bı boşluk var. Yaş olarak ideal bı aralık bence hamile kalma doğum süreci falan derken 4 yaş kadar fark olacaktır. Ama maddi ve manevi hazır hissetmek önemli. Çünkü bebek bakmak gerçekten zahmetli ve sabır gerektiren bişey. Ve tabi ekstra birde büyük çocugun sorumlulukları olacak. Çocuk sayısı tercih meselesi tamamen sizin kararınız. Ama biraz kendinize zaman taniyin hisleriniz değişmezse nasip olur inşallah sağlıklı bı şekildeBu bir dert mi bilmiyorum ama buradan aldığım fikirler bende hep farklı bir bakış açısı uyandırdığı için paylaşmak istedim.
3 yaşına girmek üzere olan bir kızım var. O doğduğunda işime ara verip tam zamanlı annelik yapmaya karar verdim. Daha çok ben olmak üzere eşimle birlikte büyüttük. Desteksiz bir şekilde süreci yürüttük. Çoğu ebeveyn gibi çok emek harcadık. Şimdi yavaş yavaş bağımsızlaşmaya başladı. Hatta arkadaş isteğini de sürekli dile getiren bir çocuk. Tabi bu sırada o bağımsızlaştıkça ben kendimi garip hissediyorum. Kollarım boş kalmış gibi, minik bir parçam uzaklaşmış gibi. Bilmiyorum doğru tanımlayabildim mi ama kendimi anlayamıyorum. Cilt bakımı yapmak için aradığım zamanları bulmaya başlayacakken şimdi bu his nedir? Akşamları bebeklik fotoğraflarına bakmak? Uyuduğunda zaten özlerdim, şimdi nedensiz daha çok özlemek? Acaba aranızda böyle hisseden oldu mu?
Annelerin neden ikinci çocuğu yaptığını çok iyi anlıyorum. Bu hislerle ikinci çocuğu yapmaya karar vermek doğru olur mu? Desteksiz bir şekilde bir çocuk büyütmek bizim için çok zor geçti, iki çocuk daha zor olacak. Kendime vakit ayıramamaktan hayıflanırken ikinci çocuk fikri hiç mantıklı gelmiyor ama sonra o kollarımdaki, hayatımdaki boşluk hissi…
Bu karmaşık ruh halime yorum yapabilecek beni bu anlamda farklı bakış açılarına yönlendirecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?