Eşim, çocugum saygı duymuyor diye bana saygı duymuyor. Ama bilmiyorum bu hissi çocuguma ben mi verdim. Her zaman eşim sert oldu, bana fazla sert geldi. Bazen ufak tefek vuruyor da.
Öncelikle uzun olacak kusura bakmayın ama eski konunuz ve eşinizin evdeki yemeğe dahi karar verme mercii olduğu bir evde siz iyice bastırılmışsınız.
2 oğlum var biri ne desem dinler ve babasına ayrı bana ayrı sorar. Diğer oğlum umursamaz bile onun da huyuna göre anlatıyorum. Bir şekilde aşılıyorum.
Sizin en büyük sorununuz eşiniz.Özür dilerim ama korkuyla ataerkil sistemin yetiştirdiği bir düzen istiyor kocanız ve siz de bu durumu kanıksamışsınız ufak tefek vurma diye birşey yoktur.
Korkudan değil sevgi ve saygıdan dolayı yetişecek çocuklar sağlıklı olandır.
Kimse bizde iki tokat yedik nolacak demesin,babam bu tarz bir adamdı büyüdükçe zamanında korktuğum adama öyle sayıp döktüm hayatımdan çıkardım ki selam veremez.Bende kalkıp su vermem.Çocukluğumun acısını görmezden gelemem.
Annemse hep arkadaşım oldu,ara ara kızdı tabi dinlemediğim zamanlar oldu muhakkak ama şuan kırmızı çizgimdir annem.Ne dese başımın üstündedir.
Ayrıca benim eşimde ilk zamanlar büyük oğlumu korkutup kızar bağırırdı,üç beş kere konuştum ama oğlumun babamdan korkuyorum çünkü cümlesini duyduğum an sesimi çıkarıp bağıra bağıra dinlettim kendimi yoksa çık git bu evden dedim kovdum.Surat astı biz böyle yetiştik serseri mi olduk dedi suratına bile bakmadım.El kaldırdığını ya da korkuttuğunu görürsem gideceksin bu evden,kadının ezilip çocuğun dövüldüğü dönemde değiliz bunu normal görenler de normal değil dedim. Bir şekilde aştık. Çocuğa bıkmadan usanmadan sevgini vererek belki yüz kere söyleyerek öğretiyoruz.Anneliğini beğenmeyen,sana saygı duymayan insanı eş olarak yanında taşımak fazla bir yük.Sizde bu durumu kanıksamayın ama şu yüzden bana saygı duymuyor vs diye normalleştirmeyin. Sizin eşiniz sizi sevdiğini,saydığını belli etmiyorsa evdeki yetişecek çocuktan da bişey beklemeyin.Sorun kocada!