Bir de şunu eklemeden edemeyeceğim. Her zaman işin kolayina kaçıyoruz, çocuklarımız akran zorbaligina maruz kaldiginda yaptığımız tek şey zorbalığı yapanı suçlamak oluyor. Peki çocuklarımıza zorbalıkla başedebilme becerisini kazanadirabiliyor muyuz. Pamuklara sarıp sarmadiligimiz çocuklarımız (ben de çocuğuma böyleyim) zorbalıkla karşılaştığında nasıl davranacağını biliyor mu. Yoksa bilmesine gerek yok biz zaten onların yerine harekete geçeriz. Zorba çocuğu suçlarız, gerekirse şikayet ederiz, etiketleriz ve sindiririz. Peki zorbalık sadece okulda mi var. Yetişkin olduğunda banka sırasında, askere gittiğinde koğuşta, işe başladığında mesai arkadaşında, patronunda, mudurunde. Okulda zorbalıkla mucade edemeyen çocuk yetişkinlikte mobbinge uğrarsa nasıl mücadele edecek. Bizler mi harekete geçeceğiz yine. Suçlamadan önce sorgulamamiz lazım. Kendimizi, çocuğumuzu... Uygun yollarla kendini zorbaliktan izole edemeyen çocukta en az akran zorbalığı kadar üstüne düşülmesi gereken bir konu. Belki o zorba çocuk sizin çocuğunuza bu beceriyi kazandıracak..!