Çocuğumla ilgili şikayetlerden yoruldum

Ben kendi çocuğumu her iki sekildede gordum hem bu cocigun yerinde hemde bu cocugun baski yaptigi cocuklarin yerinde ...esasen ele alinmasi gereken acil tedavi edilmesi gerekiyor..Ben tamda boyle bir cocuk yuzunden kendi çocuğumun okulunu degistirdim cantasina su dokmeler yaptigi odevleri ogretmene gostermeden yirtmalar parasını alip tehtit etmeler yiprandik ailecek ve o aile hic orali olmadi cocugum tek çocuk kari koca ayrıyız kimse benim cocuguma karismasin kafasındaydi ve ben kurtuldum ve hala duyuyorum cocugu sorunlular sinifina almislar kaybeden o anne oldu belki cocugunu tedavi ettirseydi duzelirdi ..bizde uzulup akıl verdik o kadina ama bizi suçladı siz çocuğumu kiskaniyorsunuz diye konu sahibi ni tenzih ederim ama cocugu ali kıran bas kesen olunca sevinen anne babalar var ve birde o cocuklardan kacan cocuklar var ve sonuc toplum tarafindan dislanmis itilmis yalnız ofkeli bir birey ..
 
Ne mutlu size.
Her cocuk ayni olsaydi dunyada binbir turlu degisik insan olmazdi di mi?
 
Bravo demem için mi yazdınız çocuklarınızın davranışlarınızı
Harika bir annesiniz o zaman ne diyim..
Hic duymadim 2 yas cocugun anneden izin qlip canta ya elledigini falan ayol 2 yas en zor zaman tam sendromun tavan yaptigi yas ..benim cocuklarim 2 yasinda kök sökturuyordu ne izini ayol abartmaya bayilan bir toplumuz ivit benim cocugumda 1 yasinda makinayi doldurur bana zahmet olmasin diyede ilacini katip calistirirdi ahahaha
 
Bende hiperaktivite bozukluğu ve dikkat dağınıklığı vardı .Kızınız yine insaflıymış ben önüme geleni dövmeye hırpalamaya çalışırdım birde ısırma huyum vardı eve kapıya gelen bir sürü kişi olurdu .Tekvandoya verdiler filan derslerim hep iyiydi tekvando da baya başarılı oldum doktora gittik ilaç vermek istemiyorum büyüdükçe hareketleri yavaşlayacak demişti öyle de oldu cidden ama hala bile sülalede kudurukluğum meşhurdur senin gibi çocuk görmedik diyorlar
 
Zaten kızıma aferin demem şu durumda, çokta suçlu hissetmesini istemem.
Elinden sevdiği şeyi aldım ceza olarak. Konuştuk anlattık. Psikoloğa da başlıcaz

Kızımın kimsenin çocuğuna zarar vermesini istemem.

Bizden mi kaynaklı neden kaynaklı bunu bilmemek beni çok yıpratıyor.yeterli ilgiyi gösteremiyor muyuz bilmiyorum
Halbu ki hafta sonumu bazen temizlik bile yapmadan kızımla oyun oynayarak geçiriyorum ama ne varda böyle oluyor
 
Geçen sene bir veli çözüm aramaya gelmişti. 9.sınıf çocuğu. “Hocam ders çalışmıyor, ben istiyorum ki bilinçli çalışsın artık yaşı geldi.” Bu arada ben sınavla öğrenci alan iyi bir okuldayım. Yani çocuk ders çalışmayı biliyor, neden şimdi çalışmıyor? Veli dedi ki: “hocam biz ona devamlı ödül koyduk. Yani her sene bir hedef koyduk, yani bu sene takdir alırsan bisiklet alacağız, sınavı kazanırsan bilgisayar alacağız. Bu sebeple ödülü almak için çalıştı. bu sene artık yaşı geldi kendi sorumluluklarını alabilecek yaşta o yüzden ödül koymadık” Peki bu sorumluluk denen şey bir günde olabilecek bir şey mi?
Büyük bir kısım bu şekilde yetişiyor maalesef. Sonra okul içerisinde istenilen en ufak şeyde(bir soru çözmelerini istediğimizde, bir sosyal sorumluluk projesinde görev almalarını istediğimizde) “ödülümüz ne olacak” ya da “bir 100 verirsiniz o zaman hocam” cümlelerini duyuyoruz.
 
Eltimin kızı aynen böyle idi.şu anda 9 yaşında.erken konuştu.2 yaşında bile şunu yapmayacaksın dediğinde yapmazdı.buna dokunmayacaksın dediğinde dokunmazdı.aşırı söz dinlerdi..ama çok sessiz ,sakin ,bir köşeye sinip oturan;hiç hareketli olmayan,hatta hoplayıp zıplamayan bir çocuktu..hala da öyle..kırk yılda bir canı isterse oynar..birde yaşıtlarıyla değilde kendinden 9_10 yaş büyük kuzenleriyle büyüdü..belki biraz ondan....şimdi baksan büyütülmüş te küçülmüş gibi..hiç 9 yaş gibi değil..zaten yaşıtlarıyla da anlaşamıyor ..pek arkadaşı da yok.bende hep kendinden büyüklerle büyüdüğü için böyle olduğunu düşünüyorum
 
Geçen sene bir projede üniversitede akademisyen(alanında değerli bir profesör) ile birlikteydik. Yüksek lisans(tezsiz)öğrencisinin mailine denk geldim. Bu kadar pervasızlık olabilir. Mail resmen okula kayıt yaptırdım ya bir zahmet geçirin(derslerin hiçbirine girmemiş, verilen bir ödevi de vakti olmadığı için yapıp yollamamış) bir de uslübü görseniz, ben utandım.
 
Ne mutlu size.
Her cocuk ayni olsaydi dunyada binbir turlu degisik insan olmazdi di mi?
Bu tolera edilecek bir durum değil hanımefendi. Yanlış davranış yanlıştır. Okula polis getirten çocuğa ne diyelim. Aferin mi? Ben de bunu anlamıyorum. Farklılık ayrı bir şey sorun ayrı bir şey. İkisinin arasında fark var. Katiller de farkı insanlar ne yapalım? Ay ne farklı mı diyelim? O zaman dolandırıcılara da ceza verilmesin.?
 
Bravo demem için mi yazdınız çocuklarınızın davranışlarınızı
Harika bir annesiniz o zaman ne diyim..
Yoo hiç öyle bir niyetim yok. Benim kızım daha okula da başlamadı. Belki ben de aynı sorunları yazacağım buraya. Bilemem. Zaten sizin tavrınız da bence çok normal. Benim tepkim bu davranışı normallestirenlere. Farkındaysanız sizi alintilamadim bile çünkü bu durumdan yara aldığınız çok belli ve çözüm arıyorsunuz. Benim çözüm arayan insana zaten lafım olamaz. Hiç öyle benim kızım çok zeki çok akıllı falan da demem. Her şey insanlar için. Burada sizin anneliğinize veya başka bir kadınin anneliğine de laf edemem ama ortada bir sorun var. Bunu da görmek lazım ki görüyorsunuz.
 
Ben kizimi 2 yasinda ozel durumda krese verdim. O zamandan beri sakin ogretmenine simarma kimse seni cekmek zorunda degil kimse anne gibi tahammul etmez gibi sozlerde ara ara uyariyorum. 4 yıl okul oncesi egitimi aldi. Buthn ogretmenlerinden uyumlu oldugunu soz dinlendigini sorunsuz oldugunu duydum. Eger benim kuzu gibi yetiştirdiğim kizima baskasi zorbalik yapsa bir sure sorunun cozulmesi icin aileyle zaman tanırım. Yoksa ben de sikayet ederim. Ben cocuklarin ilk dogduklari andan itibaren beyaz levha olduklari teorisine inanıyorum. Kimse mukemmel degildir. Hayatta tecrube edinmemiz maalesef bir sey yasayarak mumkun olabiliyor. Yuzyuze gorusemeden cocugu gormeden onerilerde bulunmak pek mumkun degil gibi.
 
Kendinizi suçlamayın lütfen illaki bir problem vardır ama sizinle alakalı değildir bu şimdiki anneler daha bilinçli hatta yani ben dayak yiyerek büyüdüm anneme nefret duymaya başlamıştım bir süre sonra şimdi geriye dönüp bakınca kadının neler çektiğini anlıyorum kimse evlerine gitmemizi istemezdi benden dolayı bize de misafir gelmiyordu özellikle çocuklu olanlar bir misafir çocuğunun kaşını ısırmıştım annesi görünce kıyamet kopmuştu birde ağlamasın diye dövmüştüm erkek çocuğuydu kızlara pek karışmıyordum ne hikmetse niye yaptığımı hala kendim bile anlamam biz sokaklarda büyüyen bir nesildik bütün mahalle şikayetçiydi benden hatta başka mahalleler bile heryere gidiyordum kudurmak için sadece zevk aldığımı hatırlıyorum dayak yerken bile içten içe eğlenip gülüyordum herkes psikopat olacağımı düşünüyordu liseye kadar mütemadiyen kudurdum o yaşlarda tabi ilgi başka alanlara kayıyor ister istemez bir hanım hanımcık moduna giriyorsun tek tavsiyem mümkün olduğunca enerjisini atacağı aktiviteler eminim doktor da aynı şeyleri söyleyecek
 
Evet ama şu durumda kendi çocuklarınızın davranışlarını yazmanız bana hiç bir fayda sağlamıyor.

Ben çözüm bulmak için buraya konu açtım, benim gibi durumda olan var mı, öğretmenden sürekli şikayet alan var mı diye
Hayatta en zorlandığım şey anne olmak diye yazdım daha ötesi yok sanırım.
Faydalı yorumlarda oldu tabi
 
Yani yaşadığınızın çok zor bir şey olduğunu ve çok zorlandığınızı sizi tanımadan ben anladım. Annelik zor evet hem de çok zor. Bu konuda da hemfikiriz. Şu aşamada yapılacak en mantıklı şey psikoloğa götürmek. İlerde bir sorun olsa siz kızınızdan çok daha fazla üzülürsünüz. Birçok anne öyle. Siz yine erken farketmişsiniz. Emin olun kimsenin hayatı da güllük gülistanlık değil. Tek önerim; lütfen iyi bir psikolog seçin. İyi araştırın. İşini iyi yapan birini bulursanız çok yol alırsınız.
 
Hiçbirimiz kusursuz değiliz, kimse mükemmel anne/baba değil.
İnanın herkes sizin gibi en çok annelik yaparken zorlanıyor, okuyup bir meslek ediniyorsunuz, mesleğinizin incelikleri, yapmanız ya da yapmamanız gerekenler bellidir, çalışırsınız işinizin standardı bellidir ama ebeveynliğin bir standardı yok, ebeveynlik üzerine yazılmış kitapların bile yardımcı olamadığı olaylar yaşanabiliyor.

Annelik öyle bir şey ki anne her çocuğu için farklı annelik yapmak zorunda kalıyor, zira her çocuk kendine özgü karaktere sahip, başkasının çocuğunda işe yarayan metodlar sizin çocuğunuzda aynı sonucu vermeyebiliyor ve çocuğunuz büyüdükçe karşılaştığınız başka başka olaylarda anneliğinizi devamlı güncellemek zorunda kalıyorsunuz.
Yapmam dediklerinizi yaparken buluyorsunuz kendinizi veya tabum dediklerinizi yıkmanız gerekiyor, kızınız büyüdükçe daha iyi anlayacaksınız söylediklerimi.

Çözüm arıyorsunuz takdir ediyorum sizi, kızım böyle ya da benim kızım yapmaz deyip kestirip atmıyorsunuz, siz böyle duyarlı olduğunuz sürece yanlış bulduklarınızı düzelteceğinize eminim.

Evladınızla sağlıklı, huzurlu uzun ömürleriniz olsun.
 
Çok teşekkür ederim. Yazdıklarınız bana iyi geldi, rahatlattı
İnşallah psikolog yardımıyla bu durumu atlatırız
 
Çok teşekkür ederim. Yazdıklarınız bana iyi geldi, rahatlattı
İnşallah psikolog yardımıyla bu durumu atlatırız
Rica ederim, atlatırsınız merak etmeyin, yeter ki sorunu doğru noktalardan yakalama şansınız olsun, gerekirse psikologdan kendi davranışlarınızda eksik ya da hatalı bir yer olup olmadığı konusunda da yardım alırsınız, bazen biz ebeveynler de doğru sanıp yanlış davranışlara girebiliyoruz, çocuklarda bizden yanlış mesaj alıyor.
Çocuk büyütmek kolay değil, arada zorlanmanız çıkmazda hissetmeniz normal, unutmayın hiçbir şey kusursuz değildir, mühim olan hatalarımız varsa ders alıp aynılarını yapmamak
 

Super zeka filan degilim ama okuma yazmayi ogrenen 2. Kisiydim sinifta, konulari 1-2 tekrardan sonra anliyordum ben de ama kalkip boyle hareketler yapmiyordum ders sirasinda canim sıkılıyor diye. Zeki olabilir, super zeka da olabilir ama bu davranis sorunlari oldugu gercegini degistirmiyor. Yardim almasi şart. Ellemeyin cok zeki diye bisey yok.

Bu cabuk kavriyorum diye sinifin icinde dolaşmaya başlayan, etrafa saran cocuklar genelde simarikliktan yapiyor bunu. Cunku aile veya ogretmen "ay zeki cocuk ondan oluyor" diye tolerans gosteriyor devamli ve cocukta bunun farkinda oluyor.

Benim ailem de fazla katiydi. En fazla aferin derlerdi hic yaptiklarimi buyutmezlerdi ama simdi bakiyorum cocuk en ufak bisey yapsa göklere cikariliyor. Benim ailemin yaptigi da yanlişti. Bir ortasi olsa keşke.

Kaynimin kizina bahcedeki cicegin ismini soylemistim. Cocuk 5 dakika sonra babasinin yanina gidip o cicegin ismini soyledi. Kaynim tepkileri görsen sanki cicegi cocuk keşfetti "nereden biliyormuş onu ya bu yaşta bak goruyor musunuz nasil akilli zeki" diye başladi pohpohlamaya halbuki 5 dakika once soyeldim cocuga
 
Teşekkür ederim yorumunuz için, önerinizi uygulayacağım
 
2 yaş çocuğu annesinden izin almadan adım atamiyorsa durum çok vahimdir zaten. Yazık ki ne yazık o çocuğa. İleride yaşanacak büyük problemlerin habercisidir bu. 2 yaşındaki bir çocuk neden annesine ya da büyüklerine uyumlanmaya çalışıyor. Buna onu mecbur eden durum ne. Koşulsuz sevgi sunulan hiç bir çocuk küçük yaşlarda uyumlanmaya gerek duymaz. Kaldı ki 2 yaş bebeklikten çocukluğa geçilen en sancılı dönemdir gelişim evrelerinde. Çocuğu terbiye etmek birey olmasının önüne geçildiğinde çok üzülüyorum. Dünya kadar kaynak var bu konularla ilgili. Keşke ah keşke ...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…