Çocuk fikrine hazır olunuyor mu?

Yerinizde olsam cevrenizdeki insanlarin sizinle bu sekilde konusmasina izin vermezdim. Vermeyin arkadasim. Sizin özeliniz,sizin geleceginiz,sizin kararınız ve sizin aileniz. Insanlara fikirlerini sormadan konusmaya ne de merakli lar. Sizin yerinizde olsam cok daha ağır ve yıkıcı karşılıklar verirdim. Çünkü bu hayatta benim ne yapacagima bir kisi karar verebilir. O da ben
Mesela bayram yaklaşıyor. Esimin ailesi,daha dogrusu dede,dayı,teyzeleri yaşadığımız ile 1 saat uzaklıkta 1 ilde yasiyorlar. Daha evelde 3 defa gitmisligim var yanlarina
Sırf bu konuşmalar yüzünden bayramda gitmeyeceğimi soyledim..afedersiniz ama s... sss e kabul etti. Alsin annesini bacisini gitsin
. Birde utanmadan diyor ki sen benim bahanem olursun gittiğimde kalmayız işte orada döneriz. Bende banane istersen. Kalabilirsin ben annemde kalırım dedim. Gitmicem. Son gittiğimde bu konu açıldı ama araya laf girdi. Bu defa yasli.basli insanların kalbini kırmak zorunda kalırım. Arkadasim olursa olur o zamanı onlar degil rabbim bilir. Cok ararsin ne demek. Onlara ne ? Onlar mi bakacaklar.cocuguna ya da onlar.mi senin yerine hadi sen cocugunla ilgilen ben senin yerine çalışırım yorulurum diyecekler. Gerizekali gerizekali öneriler ve konuşmalar. Terbiyesizler. Bu arada eşimde utanmadan bana diyor ki sen hamile olsaydın ama sana sormalari garip gelmezdi sana. Bende nr demek istiyorsun ben kompleks mi yapiyorum cocuk meselesini ? Dedim ne varsa söyledim kendisine. Yooo o zamanda gayette garip gelirdi. Hamile kaldigimda herksten saklayacağım. Ve öyle de oldu. Insallah.

26 yaşında evlendim 31 ile ilk 34 ilə ikinci oğlum doğdu şimdi 41 yaşındayım, hayatımdan çok memnunum çocuklar olduktan sonra toplam 6 sene evde onlar ile ilgilendim küçüğünüde kreşe verdikten sonra tekrar aynı işime part time başladım. Şimdi olsa yine aynı şekilde yapardım 4 sene evliyken şimdi hazırız dedik.
Çocuklu hayat çok ama çok mükemmel her dakikasını zevkle yașıyorum, bebeklikleride şimdilerde çok uysallar beni yormuyorlar tam tersi enerji kaynaklarımız ;oyle çocuk olunca hayat bitiyor gibi birşey yok tam tersi tamamlanıyor canım..

Ne zamn hazir istersen kendini o zaman yap. Ben de tipki senin gibiyim, cocuk fikri aklimin ucindan gecmiyor su an. Aman ilerde rahata alisir bakamazsin, yok yasin geciyor, yok annelik kutsal vs.. geciniz bunlari. Proje gibi yapilmaz cocuk.

Pride_ .!.:

Son bir yıldır gencinden yaşlısına, akrabadan komşusuna kadar herkesten duyup bıktığım cümleler:

-Ama anne olmak da çok kutsal çok güzel...

-Yaşınız geçiyor çocuktan o yaşta alacağın haz ile bu yaşta alacağın haz aynı olmuyor ona göre...

- Kaç yıldır evlisiniz niye yapmıyorsunuz?

-Bak sonra daha zor olur, rahata alıştığınız için hiç istemezsiniz.

-Böyle yaparsanız çok ararsınız sonra...

Gerçekten belli bir yaştan sonra yapmadıkça, rahata alıştıkça istemiyor mu insan çocuğu? Bunu merak ediyorum.

Eşimle işimiz aynı. Taş taşımıyoruz sırtımızda evet ama 5 te mesai bitti haydi paydos diyeceğimiz bir işimiz de yok, eve gelince de çalışmalarımız oluyor.

Kendimi özellikle şu sıralar öyle yorgun hissediyorum ki evde parmağımı oynatasım gelmiyor bazen. İşte tam o anda diyorum ki bir çocuğumuz olsa benden ilgi, sevgi beklese, oynamak istese benim buna ne halim ne gücüm var. Sadece kafamı dinlemek istiyorum.

Fikirlerine çok değer verdiğim bir yakınım bile, kariyer önemli evet ama annelik de çok güzel bir duygu, bunu sakın kulak arkasına atma dedi.

Benim tek bildiğim böyle bir fikre şu an için hiç ama hiç hazır olmadığım...

Eşime göreyse ben böyle düşündükçe hiçbir zaman da hazır olmayacakmışım :) Bu konuda hazır olunabileceğini düşünmüyormuş.

Gerçekten annelik fikrine hiçbir zaman hazır olunmuyor mu?

Tüm bunlar anne olmadan önce çoğu kadının kafasından geçen düşünceler mi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba , ben evlenmeden once asla cocuk istemezdim. Cocuklari fa hic sevmezdim. Evlendik 4 senedir istiyoruz olmuyor.

Esim herseyiyle kabul herseyiyle istiyor. Ama ben kendimi o kadar guclu hissetmiyorum. Mesela 25 yasindayim. Cevremdeki cocuklu bayanlarin yerine koyuyorum o anlik kendimi ve cok kotu hissediyorum..

Mesela cocugun cişi gelmis wc ye goturmek zor degil ama o an kendimi yerine koyunca cok kotu oluyorum..

Ya da en ufak ornek alt degistirme yapamam gibi geliyo o an empati yapiyorum ve istemedigime karar veriyorum..

Uykusuzluga dayanirim ama fazlasina asla dayanamam basim agrir sinirli olurum vs..

Rahatima düşkunum. Keyif yapmayi severim.. ve evimin sessizligini cok seviyorum.

Ama bazende yeni dogmus bir bebek goruyorum icimde birsey yaniyor..

Yani mantigim asla yapma dese de delimisin sen cocuk bakamassin dese de.. Kalbim şu hayatta sevdigim adam ve kendimden bir parça istiyor..

Sanirim buna karar vermek cok ama cok güc.. ozellikle de benim gibi ' cocuk yapma ' fikrini cok genis dusunenler icin.. Her ayrinti aklima geliyor.

Ama buna karar verecek olan kisi biz degiliz...

Rabbim ne zaman isterse korunsanda gelir nasil olsa yeterki ' o ' istesin

O yuzden herşeyi zamana birakmak en iyisi..