İnşallahh canmmSonu engellemeye bitecek sandım halbuki mutlu sonmuş.
Plan sahane
Baslangıclar güzeldir
Anladım ne niyetle söylediğinizi ben de kendime bu konuda üzülüyorum biliyormusunuz bu duyguyla artik başetmem gerek çünkü çok da normal duygular değil bunlar aşmaya çalişiyorum içime bi ferahlik geliyor sonra bakiyorum ayni noktadayimBen sizin gibi oldugu yere kök salan, ailesinden kopamayanlara cidden acayip acıyorum, asagilama olarak degil soyledigim yani uzulme gibi aciyorum bildigin.
Kocaman bir dunya varken yanasanacak biseyler, tanisacak insanlar varken kucucuk bir alanda, ailemde ailem yok yalnizim diye omur tuketmek...
Ben de dunyayi turlamadim ama elimden geleni yapiyorum. Cidden eşim bugun tamam dese yasadigimiz ulkeyi degistiririz ki ileride mutlaka yapacagiz. Eşimin gitmeme sebebi aile veya sehir bagimliligi değil daha once gittik farkli yerde de yasadik başka.
Agaç gibi yaşanmaz ki.
Evet o bilinmezlik belkide bana bunlari hissettiren umarim en güzeli olur en hayırlısi teşekkür ederim ❤Hani su soğuk ama girince alışıyorsun derler ya o hesap işte :) İnsanın alışkanlıklarından vazgeçmesi zordur. Siz de anladığım kadarıyla şimdiye kadar böyle bir ayrılığı yaşamamışsınız. Bilinmezlik, alışkanlığı bırakma gibi etkenler size böyle hissettirir bu da normal. Ama o kabuğu bir kere kırdınız mı iyi ki diyeceksiniz bence. Şimdiden hayirli olsun yeni eviniz.
Anladım ne niyetle söylediğinizi ben de kendime bu konuda üzülüyorum biliyormusunuz bu duyguyla artik başetmem gerek çünkü çok da normal duygular değil bunlar aşmaya çalişiyorum içime bi ferahlik geliyor sonra bakiyorum ayni noktadayim
Evet komik olan da bu bi saatlik mesafe haklısınız harekete geçince anca alişilcak birşeyBence oturup dusunmeyle olacak iş degil. Harekete geçin, yapin ve oyle alismaya calisin. Otururken ayni noktada kalirsiniz.
Dunyanin obur ucuna gitmiyirsunuz zaten ayni sehir.
Merkezde daha fazla imkan var aynenUzun sureli bir alışkanlik var boyle hissetmeniz normal ama vazgecmeyin kararinizdan merkezde daha fazla imkan varsa tabiki merkeze tasının zamanla alışır iyiki gelmisim dersiniz.
Evet pek normal bir durum değil ama senelerdir aşamadim bu durumuYas ve evlilik disi bir konunuz oldugunu gormek de guzel.
Bu yasa bu bagimlilik normal degil.
Anaokuluna giderken bunu yapmadım :)) ozamanda eve getiremiyorlardı şuan tersine döndü :)Evet çocuk gibi davranıyorsunuz.
Tam olarak kreşe başlayan annesinden ayrılmamak için ortalığı yıkan çocuk gibi.
Gözünü karart ailenden ayrı ve o çok takıntı yaptığınız elalemi düşünmeden yaşayabileceğiniz bir yere tayin isteyin.
Kendinize mutlu olma izni verin.
Evet komik olan da bu bi saatlik mesafe haklısınız harekete geçince anca alişilcak birşey
Anaokuluna giderken bunu yapmadım :)) ozamanda eve getiremiyorlardı şuan tersine döndü :)
18 yaşından beri ayrı yaşayan 40 yaşında bir kadın olarak sizi anlayamıyorum aslında.Zaten ailenizle kalacaksınız yalnızlık değil sizi korkutan sanki.Yeni ortamlara adapte olmakta mı güçlük çekiyorsunuz ? Çekingen bir insansınız da kendinizi ifade etmekte anlatmakta güçlük çekiyorsunuz da acaba asıl neden bu mu ? Yani hazır sizi tanıyan yanında rahat hissettiğiniz insanlar var aslında bırakamadığınız bu konfor mu?Günlerdir kafamdaki belirsizlik beni depresyona soktu resmen kızlar kendimi bu ara çocuk gibi hissediyorum .Konu şu ki daha öncede konu açmıştım ilçede çalışıyorum buralıyım kendi evimiz var ama doğalgaz yaşadiğimiz yerde olmadiği için ailemle 5 senedir kiradayız .Yazları kendi evimizdeyiz. Kirada artik oturamıycaz gibi çünkü ev sabihi kendi oturacakmış .Ben de zaten burası küçük yer fazla dedikodu var rahat bir ortam değil anlayacağiniz senelerce hep tayin istemeyi düşündüm ama cesaret edemedim hep korktm yalnızliķ sevmiyorum çünkü. Sonra ailemle şu kararı aldik merkeze tayin isteyeyim ben ,ailemde benle kışın kalacak yazın da ben herhaftasonu ilçeye yanlarina gelirim dedim .Garip tarafı şu ki yaşadiğim yerde hiçbir şey yok imkan olarak artı dediğim gibi küçük yer olunca az çok tahmin edersiniz ortamı ama ben buna rağmen sanki buraya bağlanmiş gibiyim hiçbiryere gidesim gelmiyor resmen sanki dahada mutsuz olurum gibi hissediyorum neden bu kadar yalnız hissediyorum bilmiyorum .yalnız kalmak sanırım beni korkutuyor aslında ailemle tamamen ayrılmıycaz yinede kocaman bir boşluktayım sankibu arada 33 yaşındayım koskocaman kızım ama ruh halim hala aileye bağımlı :))
Oda olabilir sanki adapte olamam gibi hissediyorum aslında çok da arkadaş canlısıyım hemen muhabbet kurarim çekingen değilim üniversiteyide merkezde ilde okudum çok zorluklar yaşadiğim olmuştu ondanmi bu korku bilmiyorum tatile gidiyorum mesela 4 gun gécsin evime dönmek istiyorum :) ben normal değilim heralde yaa şuan düşündümde :))18 yaşından beri ayrı yaşayan 40 yaşında bir kadın olarak sizi anlayamıyorum aslında.Zaten ailenizle kalacaksınız yalnızlık değil sizi korkutan sanki.Yeni ortamlara adapte olmakta mı güçlük çekiyorsunuz ? Çekingen bir insansınız da kendinizi ifade etmekte anlatmakta güçlük çekiyorsunuz da acaba asıl neden bu mu ? Yani hazır sizi tanıyan yanında rahat hissettiğiniz insanlar var aslında bırakamadığınız bu konfor mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?