Evet hiçbir heycan yok şu kötü biriyle tanişcak olsam çok kısıtlı ortam :) o bile sorun oluyo
Evet hiçbir heycan yok şu kötü biriyle tanişcak olsam çok kısıtlı ortam :) o bile sorun oluyoBasliga cevabim; evet
Konuya cevabim; kirman gereken kabuklarin var. Bahsettigin ortamda cok kısıtlı kalıyorsun. Insan ne dolu dizgin aşk yaşar, ne hayatina heyecan katar, ne kafayi dagitir böyle bir ortamda. Uzak bir yere tayin iste ve bireysel yoluna bak.
Evet zihnimde yerleşen bu olumsuz duygulardır belkide beni esir alan inşallah birgün artık bu yersiz korkularim tamamen biter .Teşekkür ederim kendi hayatlarınızdan örnek verip destek olduğunuz içinAy öyle olsa her haftasonu falan da gitmem.
Özgürlüğün ve yalnızlığın tadını almamışsınız.
Hatta zihininize tek başına yaşamanın çaresizlik yada acınası bir durum olduğunu yerleştirmişsiniz.
Aksine insan kendi başına vardır bu dünyada, anne babadan oluşmuş olsak bile evrile evrile büyüyor ve hayatımızı kuruyoruz.
Siz de artık önünüze bakıp kendi yaşamınızı kurun.
Ailem, üniversitem, işim ve halaa bir gün atanıp gideriz inşallah hepsi aynı şehirde olan birisi olarak ayrı evde yaşadım. En tatlı zamanlarımdı, ailevi ilişkilerim zaman zaman dibe battı ayrı evde kaldığımda hepimiz sınırlarımızı bildik ve çok daha iyi bir ilişkimiz oldu.
Evde yalnızlıktan korkuyorum mesela :) babamla öyle çok iyi anlaşmayız ama annemsiz sevmiyorum evi .He bide şu var acaba diyorum orda iş ortamim nasil olacak vs vs bir sürü şey geliyor inanin aklimaÇok ilginç acaba yanlizlik korkunuz mu var?genelde bu yaşta bir kadın çok bunalir ailesinden hala küçük kiz çocuğu gibi sanki birşey sizi korkutuyor .
yeni arkadaslar yeni ortam. bu durum neden geriyor sizi. bunu sorgulayın neden korkuyorum acaba diye. belki de sorun bu.. yeni ortama girince,yasayinca kafanızda buyuttugunuzu anlarsınız..Günlerdir kafamdaki belirsizlik beni depresyona soktu resmen kızlar kendimi bu ara çocuk gibi hissediyorum .Konu şu ki daha öncede konu açmıştım ilçede çalışıyorum buralıyım kendi evimiz var ama doğalgaz yaşadiğimiz yerde olmadiği için ailemle 5 senedir kiradayız .Yazları kendi evimizdeyiz. Kirada artik oturamıycaz gibi çünkü ev sabihi kendi oturacakmış .Ben de zaten burası küçük yer fazla dedikodu var rahat bir ortam değil anlayacağiniz senelerce hep tayin istemeyi düşündüm ama cesaret edemedim hep korktm yalnızliķ sevmiyorum çünkü. Sonra ailemle şu kararı aldik merkeze tayin isteyeyim ben ,ailemde benle kışın kalacak yazın da ben herhaftasonu ilçeye yanlarina gelirim dedim .Garip tarafı şu ki yaşadiğim yerde hiçbir şey yok imkan olarak artı dediğim gibi küçük yer olunca az çok tahmin edersiniz ortamı ama ben buna rağmen sanki buraya bağlanmiş gibiyim hiçbiryere gidesim gelmiyor resmen sanki dahada mutsuz olurum gibi hissediyorum neden bu kadar yalnız hissediyorum bilmiyorum .yalnız kalmak sanırım beni korkutuyor aslında ailemle tamamen ayrılmıycaz yinede kocaman bir boşluktayım sankibu arada 33 yaşındayım koskocaman kızım ama ruh halim hala aileye bağımlı :))
Yenilik korkutuyor ama bence yeni kapılar acabilir size.yeni insanlar tanırsınız yeni yerler deneyimler bilmiyorum bence heyecan verici olur yaşadığını hissedersinEvde yalnızlıktan korkuyorum mesela :) babamla öyle çok iyi anlaşmayız ama annemsiz sevmiyorum evi .He bide şu var acaba diyorum orda iş ortamim nasil olacak vs vs bir sürü şey geliyor inanin aklima
Sorguluyorum ama kendim çözüm bulamıyorum malesef .Aslında pskolojik destek almak istedim ama bi faydasi olmadi pskoloğa gittim hiçbir sey demedi resmen kitap tavsiye etti sadece çok ilginçti :))yeni arkadaslar yeni ortam. bu durum neden geriyor sizi. bunu sorgulayın neden korkuyorum acaba diye. belki de sorun bu.. yeni ortama girince,yasayinca kafanızda buyuttugunuzu anlarsınız..
iyi bi psikologa denk gelseniz bunu hissetmenizin gerisinde yatan kaygıyı çözer..Sorguluyorum ama kendim çözüm bulamıyorum malesef .Aslında pskolojik destek almak istedim ama bi faydasi olmadi pskoloğa gittim hiçbir sey demedi resmen kitap tavsiye etti sadece çok ilginçti :))
Denk gelmedim malesef çok aradımdaiyi bi psikologa denk gelseniz bunu hissetmenizin gerisinde yatan kaygıyı çözer..
cocukluk travmaları vs vs o kadar cok etken var ki hissettiğimiz korku ve kaygilarimizin gerisinde insani yöneten..
kaygı bozukluğu diye aratın nette görsellerde. kitapları var. alıp okuyun.Denk gelmedim malesef çok aradımdaçok fazla kaygım var mesela hep sanıyirumki sanki dışardan insanlar evde yalnız yaşayan birini bilirler o yüzden dışariya karşi savunmasiz hissediyorum tek kalinca nebileyim yalnızliģida hiç sevmem ama nereye kadar ailem benimle olacak oda var
Bende evliyim ama kaynanamla birlikte kalıyorum bazen annem gile memlekete giderim . Kaynanam burası yabancı yer arkadaşlık kuracaksan akrabalarımızla arkadaş ol der. Annemin yanına memlekete gidincede sen eşinin bana emanetisin gezme evde otur der. Ve ben mecbur kaldım yeni evli olduğum için onları dinledim. Özgüvenim kırıldı kendime değerim azaldı hep başkalarını dinlemek kadar zor birşey yok. Sen de eğer çocuk düşüncelerinden çıkmak istiyorsan kendini dinle kendini başkalarına ait hissedersen büyüyemezsin . Şuanda başka biryerde kocamla ayrı evde kalıyoruz ben yeni ev hanımı olduğumu farkettim düzenim olduğunu hissettim özgüvenim oldu kendin gibi olmanın değerini farketmek çok güzeldirGünlerdir kafamdaki belirsizlik beni depresyona soktu resmen kızlar kendimi bu ara çocuk gibi hissediyorum .Konu şu ki daha öncede konu açmıştım ilçede çalışıyorum buralıyım kendi evimiz var ama doğalgaz yaşadiğimiz yerde olmadiği için ailemle 5 senedir kiradayız .Yazları kendi evimizdeyiz. Kirada artik oturamıycaz gibi çünkü ev sabihi kendi oturacakmış .Ben de zaten burası küçük yer fazla dedikodu var rahat bir ortam değil anlayacağiniz senelerce hep tayin istemeyi düşündüm ama cesaret edemedim hep korktm yalnızliķ sevmiyorum çünkü. Sonra ailemle şu kararı aldik merkeze tayin isteyeyim ben ,ailemde benle kışın kalacak yazın da ben herhaftasonu ilçeye yanlarina gelirim dedim .Garip tarafı şu ki yaşadiğim yerde hiçbir şey yok imkan olarak artı dediğim gibi küçük yer olunca az çok tahmin edersiniz ortamı ama ben buna rağmen sanki buraya bağlanmiş gibiyim hiçbiryere gidesim gelmiyor resmen sanki dahada mutsuz olurum gibi hissediyorum neden bu kadar yalnız hissediyorum bilmiyorum .yalnız kalmak sanırım beni korkutuyor aslında ailemle tamamen ayrılmıycaz yinede kocaman bir boşluktayım sankibu arada 33 yaşındayım koskocaman kızım ama ruh halim hala aileye bağımlı :))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?