Çocuk hayalinden boşanmaya …

Şaka değil . 14 gün önce çocuk meselesi için koştururken şuan ailemin evinde boşanma sürecindeyim .
Sorumsuz bir eş . Her şeyimize karışan anne babası … 3.5 sene evvel gözlerinin içi gülen ben , bakıyorum aynaya gözlerimin ışığı sönmüş …
Eşim … Evlendiğimiz günden beri ailem diyemedi bana . Onun ailesi anne babasıydı . Sürekli ezdi , ezdirdi . Kp benim ödediğim faturaya bile laf etti . ( yüksek lisans mezunu memur biriyim ) Aldığım deterjana bile laf ettiler . O markaya ne gerek var diye . Kılığım kıyafetime bile karıştı . Anne babası . Beni değiştirdiler . Eşim yok gibiydi sanki . Tüm kararlarını onlarla alır bana sadece tebliğ ederdi . Üstüne duymadığım hakaret , küfür kalmadı . Ve sonunda ben suçlu oldum . Neymiş? Güleryüzlü değilmişim . Gülecek halim kalmadı ki … En son çocuğunuz olsun diye karar verdiler . Tamam dedim . Bunu da deneyeyim belki değişiriz . Düzeliriz . Bu süreçte eşim kendi isteğiyle bir yola girdi ve çok yoğun bir çalışma hayatını seçti . Ve 14 içinde psikolojik buhranlar yaşadı . Yorgunum uykusuzum . Çocuk istemiyorum şuan demeye başladı. Beni bu yola sokan kendileriydi . Annesi babası kendisi . Üstümdeki baskıları . ( bende anne olmak istiyordum artık ) 3.5 sene çok kavgalar yaşadık . Onların beni değiştirmesine karşı direndim diye . Attığım adımı , yediğim yemeği , aldığım kıyafeti sorguladılar . Oğullarına köle seçtiler sanki . Ve bunları o kadar tatlı dille yaptılar ki ben ilk başta anlayamadım niyetlerini … Sürekli hayatımızın içindelerdi . Kimse evladını atsın istemem ama sınır koyamadık . Ben uzak kaldıkça da kötü oldum . Eşim gururumu o kadar kırdı ki … Artık içimden devam etmek gelmiyor . İstemiyorum. Ama içim o kadar buruk ki hayata dair . Dünyam alt üst oldu .
Bu adamdan çocuk yapmayı nasıl düşündünüz.?Bence çocuk olmadan kurtulduğunuz için şükredin.Allahın sevgili kuluymuşsunuz ki çocuk hatasını yapmadan bu duruma gelmişsiniz.
Düşünsenize çocuğunuz olsaydı işte çocuğum babasız kalmasın hesabı boşanmazdınız muhtemelen.Boşansanız bile o adam ve ailesi ile aranızda ömür boyu kopmayacak bir bağ olacaktı.Sadaka falan dağıtın bence.
Ayrıca çocuk sizin hayaliniz değilmiş.Ailenin isteği ve evlilik kurtarma metoduymuş
 
Şaka değil . 14 gün önce çocuk meselesi için koştururken şuan ailemin evinde boşanma sürecindeyim .
Sorumsuz bir eş . Her şeyimize karışan anne babası … 3.5 sene evvel gözlerinin içi gülen ben , bakıyorum aynaya gözlerimin ışığı sönmüş …
Eşim … Evlendiğimiz günden beri ailem diyemedi bana . Onun ailesi anne babasıydı . Sürekli ezdi , ezdirdi . Kp benim ödediğim faturaya bile laf etti . ( yüksek lisans mezunu memur biriyim ) Aldığım deterjana bile laf ettiler . O markaya ne gerek var diye . Kılığım kıyafetime bile karıştı . Anne babası . Beni değiştirdiler . Eşim yok gibiydi sanki . Tüm kararlarını onlarla alır bana sadece tebliğ ederdi . Üstüne duymadığım hakaret , küfür kalmadı . Ve sonunda ben suçlu oldum . Neymiş? Güleryüzlü değilmişim . Gülecek halim kalmadı ki … En son çocuğunuz olsun diye karar verdiler . Tamam dedim . Bunu da deneyeyim belki değişiriz . Düzeliriz . Bu süreçte eşim kendi isteğiyle bir yola girdi ve çok yoğun bir çalışma hayatını seçti . Ve 14 içinde psikolojik buhranlar yaşadı . Yorgunum uykusuzum . Çocuk istemiyorum şuan demeye başladı. Beni bu yola sokan kendileriydi . Annesi babası kendisi . Üstümdeki baskıları . ( bende anne olmak istiyordum artık ) 3.5 sene çok kavgalar yaşadık . Onların beni değiştirmesine karşı direndim diye . Attığım adımı , yediğim yemeği , aldığım kıyafeti sorguladılar . Oğullarına köle seçtiler sanki . Ve bunları o kadar tatlı dille yaptılar ki ben ilk başta anlayamadım niyetlerini … Sürekli hayatımızın içindelerdi . Kimse evladını atsın istemem ama sınır koyamadık . Ben uzak kaldıkça da kötü oldum . Eşim gururumu o kadar kırdı ki … Artık içimden devam etmek gelmiyor . İstemiyorum. Ama içim o kadar buruk ki hayata dair . Dünyam alt üst oldu .
İyi tarafından bakın aileniz arkanızda
YL mezunu bir memursunuz
İşiniz var ve kendi ayaklarınızın üzerinde duruyorsunuz
Elbette kötü şeyler olmuş ama iyi ki çocuğunuz olmamış
Olsaydı eğer dediğimi anlardınız ve belki eşinizden de vazgeçmek istemezdiniz çocuk var diye
Bazen bazı şeyler hayırlıdır olmaz biz üzülür ağlarız
Şu an siz denediniz ve olmadı evresindesiniz
Ama güçlü çıkacaksınız inanın ayrıldıktan sonra o eski gülen yüzünüz gülen gözleriniz tekrar parıldayacak pasparlak olacak
Sadece kendinizi zehirleyen bu 3 insanı hayatınızdan tek celsede çıkartın
Sonrası çorap söküğü gibi gelecek
 
Bunu sadece size özel yazmıyorum. Bizim kızlarımıza eğitim verilmesi lazım liseden ya da evlilik öncesi eğitimi gibi😅 galiba bilemiyorum ama şunu anlamaları lazım.( alakasız ama birde korunma nedir korunma yöntemleri nedir olmalı diğer eğitim konusu)Aile olmak için çocuk yapılmaz. Birşeyşer düzelir diye çocuk yapılmaz. Aile olduğuna karar verirsin biz bir olduk dersin öyle çocuk yaparsın. Burda okuduğum konularda okumuş okumamış çoğu kadında çocuk yapalım düzeliriz mantığı var. Yıl bilmem kaç olmuş hala değişen birşey yok.
 
Şaka değil . 14 gün önce çocuk meselesi için koştururken şuan ailemin evinde boşanma sürecindeyim .
Sorumsuz bir eş . Her şeyimize karışan anne babası … 3.5 sene evvel gözlerinin içi gülen ben , bakıyorum aynaya gözlerimin ışığı sönmüş …
Eşim … Evlendiğimiz günden beri ailem diyemedi bana . Onun ailesi anne babasıydı . Sürekli ezdi , ezdirdi . Kp benim ödediğim faturaya bile laf etti . ( yüksek lisans mezunu memur biriyim ) Aldığım deterjana bile laf ettiler . O markaya ne gerek var diye . Kılığım kıyafetime bile karıştı . Anne babası . Beni değiştirdiler . Eşim yok gibiydi sanki . Tüm kararlarını onlarla alır bana sadece tebliğ ederdi . Üstüne duymadığım hakaret , küfür kalmadı . Ve sonunda ben suçlu oldum . Neymiş? Güleryüzlü değilmişim . Gülecek halim kalmadı ki … En son çocuğunuz olsun diye karar verdiler . Tamam dedim . Bunu da deneyeyim belki değişiriz . Düzeliriz . Bu süreçte eşim kendi isteğiyle bir yola girdi ve çok yoğun bir çalışma hayatını seçti . Ve 14 içinde psikolojik buhranlar yaşadı . Yorgunum uykusuzum . Çocuk istemiyorum şuan demeye başladı. Beni bu yola sokan kendileriydi . Annesi babası kendisi . Üstümdeki baskıları . ( bende anne olmak istiyordum artık ) 3.5 sene çok kavgalar yaşadık . Onların beni değiştirmesine karşı direndim diye . Attığım adımı , yediğim yemeği , aldığım kıyafeti sorguladılar . Oğullarına köle seçtiler sanki . Ve bunları o kadar tatlı dille yaptılar ki ben ilk başta anlayamadım niyetlerini … Sürekli hayatımızın içindelerdi . Kimse evladını atsın istemem ama sınır koyamadık . Ben uzak kaldıkça da kötü oldum . Eşim gururumu o kadar kırdı ki … Artık içimden devam etmek gelmiyor . İstemiyorum. Ama içim o kadar buruk ki hayata dair . Dünyam alt üst oldu .
Böyle bir adamın ürememesi yerinde olur diye düşünüyorum. Kendinizi kötü hissetmeyin olmuyorsa kendi yolunuza gidin. Ailesiyle mutlu mesut yaşasın
 
Bunu sadece size özel yazmıyorum. Bizim kızlarımıza eğitim verilmesi lazım liseden ya da evlilik öncesi eğitimi gibi😅 galiba bilemiyorum ama şunu anlamaları lazım.( alakasız ama birde korunma nedir korunma yöntemleri nedir olmalı diğer eğitim konusu)Aile olmak için çocuk yapılmaz. Birşeyşer düzelir diye çocuk yapılmaz. Aile olduğuna karar verirsin biz bir olduk dersin öyle çocuk yaparsın. Burda okuduğum konularda okumuş okumamış çoğu kadında çocuk yapalım düzeliriz mantığı var. Yıl bilmem kaç olmuş hala değişen birşey yok.
Uzun yıllar belgesel izledim, hâlâ izlerim.
Bu üreme konusunda hayvanlar insanlardan daha bilinçli.
Misal dişiler seçiyor erkeği, en iyi alfa erkekten soyunu yürütüyor. Hiçbir hayvan familyası, soyumuz yok olacak mutlaka üreyelim diye kaygı dolu bir düşünceye geçmiyor. Hiçbiri, ilişkimiz düzelir diye yavrulamıyor.

Hatta bir belgeselde, kurtlar hakkında şunu diyordu.
Kurtlar, bulundukları habitatta o sene yiyecek seçenekleri azsa, o dönem yavrulamıyorlar. Çünkü besin yok. Nasılsa Allah rızkını verir demiyor.

Sevgili konu sahibi; hayatınızda hiçbir şey kendi rızanızla olmamış, çocuk için bile bunu size onlar söylemiş. Şimdi afedersiniz neye üzülüyorsunuz?
Her şey üst üste gelmiş ve ne kadar yıpranmış olduğunuzu fark etmişseniz ve üzüntü sebebiniz buysa, sizi anlarım. Fakat yazdıklarınızla konu başlığınız uyuşmuyor. Çocuk hayali yok ortada. Kullanacağınız deterjanı söylemeleri kadar rutin bir çocuk yapın emri gelmiş.
Hayal başka bir şeydir. Hayali insan eşiyle kurar, ailesi çoğalsın, mutluluğu çoğalsın, biz mutlu ve iyi insanlarız, bizim de enerjimiz dünyada devam etsin diye düşünür.
Yaşlanınca bana bakar, evliliğimi kurtarır, ailesinin ağzının içine bakan kocamı adam eder gibi sağlıksız kaygılara çocuk alet edilmez. Yeryüzü zaten bu gerekçelerle dünyaya gelmiş çocuklar yüzünden bir distopya.
 
Hiç ardına bakma bırak inceldiği yerden kopsun yüksek lisansın var devlet memurunun ve senin aldığın deterjan markasına bile karışan bir koca ailesi pasif bir eş! Çocuğunda yokmuş daha gencecik bir insansın hayatı kendine zehir etme
 
Kusura bakmayın ama ne çocuğu.Kendinize gelin ,40 kilitle kapınızı kilitleyin hepsine.Allah in sevgili kulusunuz ki çocuk şimdiye kadar olmamış.Kendinize bunu nasıl reva görüyorsunuz
 
Peki yüksek lisans mezunu bir insan neden bunları yaptı ? Ben sadece sizi haksız buldum . Iradeniz yok muydu ? Bilerek ve isteyerek boyun egmissiniz. Çocuk için siz istemeseniz eşinizle zorla ilişkiye sokamazlardi. Hayatınızın kumandasını başkasının eline verirseniz o da istediği kanalı açar, isterse sesinizi kısar . Kimseyi suçlamayın ben neden hayır diyemeyen başkalarının güdümünde yaşayan ve sorgulamayan bir insanım diye kendinize bakın
 
Hepinizin yazdıklarını okudum. Çok teşekkür ederim. Evet yerden göğe kadar haklısınız ama ben ailemin olmadığı bir memleketteydim . Ve onların çok manipülatif insanlar olduğunu şimdi anlamaya başladım. Hayatıma her müdahale ettiklerinde büyük tepkiler verdim ama arkamda eş olarak hiç durmadı . Ailesinin tarafına geçip beni suçladı . Her kavgamızda anne babasını çağırdı beni sorguya çektiler resmen . ( ailesi statü sahibi bir aile ) Anne babası hiç bir zaman aman geride duralım demedi . Annesi evlendiğim ilk günden itibaren Allah’ın her günü rapor istedi benden . Kalktınız mı ? Yediniz mi ? Oğlum geldi mi ? Uyuyor mu ? Sürekli sürekli… Eşimi çok bağımlı yetiştirmişler . Her şeyine el atmışlar . Benle ortak hayat kurmak yerine arkasını toplamamı , onu yüceltip her şeyi alttan almamı istediler .
Peki … Ben bunlara nasıl katlandım ? Eşim çok garip bir şekilde iki karakterli gibiydi . Bir gün kavga kıyamet kopuyorsa ertesi gün öpücükler sarılmalar iyi ki benim karımsınlar . Ayağımdaki çoraptan başımdaki bereye kadar düşünmesi . Tabağındaki yemeği benim önüme koyması .. Sonra bir şey oluyor ve kıyamet kopuyordu . Aile faktörü olduğunu düşünüyorum. Bilmiyorum belki de salaklık derecesindeyim . İyi niyetliyim . Belki de beni de hasta ettiler . Zayıf biri oldum .
 
Çocuk neden istedim ? O kadar çok baskı yaptılar ki yaşınız geçmeden olsun diye . Sürekli bu konuyu açıyordu kv , kp . Kv beni arayıp kızım adet oldun mu diye bile soruyordu . Sınır bilmiyorlar . Eşime dedim bir daha bana bunu sormasın diye . Çünkü ben desem türlü ajitasyonlarla oğlunu resmen üstüme salıyordu . Bir gün annesine tepki verdim diye kalktı bu hayattaki kırmızı çizgim en kıymetlim annemdir dedi . Aldı annesini gitti evden . Düşünüyorum da … nasıl katlanmışım nasıl ? Akıl tutulması? Ben kendimi sindirilmiş hissediyorum. Asla başladığım kişi değilim .
 
Şaka değil . 14 gün önce çocuk meselesi için koştururken şuan ailemin evinde boşanma sürecindeyim .
Sorumsuz bir eş . Her şeyimize karışan anne babası … 3.5 sene evvel gözlerinin içi gülen ben , bakıyorum aynaya gözlerimin ışığı sönmüş …
Eşim … Evlendiğimiz günden beri ailem diyemedi bana . Onun ailesi anne babasıydı . Sürekli ezdi , ezdirdi . Kp benim ödediğim faturaya bile laf etti . ( yüksek lisans mezunu memur biriyim ) Aldığım deterjana bile laf ettiler . O markaya ne gerek var diye . Kılığım kıyafetime bile karıştı . Anne babası . Beni değiştirdiler . Eşim yok gibiydi sanki . Tüm kararlarını onlarla alır bana sadece tebliğ ederdi . Üstüne duymadığım hakaret , küfür kalmadı . Ve sonunda ben suçlu oldum . Neymiş? Güleryüzlü değilmişim . Gülecek halim kalmadı ki … En son çocuğunuz olsun diye karar verdiler . Tamam dedim . Bunu da deneyeyim belki değişiriz . Düzeliriz . Bu süreçte eşim kendi isteğiyle bir yola girdi ve çok yoğun bir çalışma hayatını seçti . Ve 14 içinde psikolojik buhranlar yaşadı . Yorgunum uykusuzum . Çocuk istemiyorum şuan demeye başladı. Beni bu yola sokan kendileriydi . Annesi babası kendisi . Üstümdeki baskıları . ( bende anne olmak istiyordum artık ) 3.5 sene çok kavgalar yaşadık . Onların beni değiştirmesine karşı direndim diye . Attığım adımı , yediğim yemeği , aldığım kıyafeti sorguladılar . Oğullarına köle seçtiler sanki . Ve bunları o kadar tatlı dille yaptılar ki ben ilk başta anlayamadım niyetlerini … Sürekli hayatımızın içindelerdi . Kimse evladını atsın istemem ama sınır koyamadık . Ben uzak kaldıkça da kötü oldum . Eşim gururumu o kadar kırdı ki … Artık içimden devam etmek gelmiyor . İstemiyorum. Ama içim o kadar buruk ki hayata dair . Dünyam alt üst oldu .
Dünyan alt üst olmadı...Hayat tecrübesi kazandın.Çocuğun olmadan birseyleri tecrübe ettiğin için şanslısın...
İşin gücün var ,gençsin..destek olacak ailen var.
Tecrübeydi. Yaşadım,öğrendim almam gerekenleri aldım diyip önüne bakacaksın. Asla geri adım atma... hersey daha güzel olacak 🌺
 
Çocuk neden istedim ? O kadar çok baskı yaptılar ki yaşınız geçmeden olsun diye . Sürekli bu konuyu açıyordu kv , kp . Kv beni arayıp kızım adet oldun mu diye bile soruyordu . Sınır bilmiyorlar . Eşime dedim bir daha bana bunu sormasın diye . Çünkü ben desem türlü ajitasyonlarla oğlunu resmen üstüme salıyordu . Bir gün annesine tepki verdim diye kalktı bu hayattaki kırmızı çizgim en kıymetlim annemdir dedi . Aldı annesini gitti evden . Düşünüyorum da … nasıl katlanmışım nasıl ? Akıl tutulması? Ben kendimi sindirilmiş hissediyorum. Asla başladığım kişi değilim .
Cocuk hayaliniz degilmis yani baski sonucu olusmus bir istekmis sadece. Umarim bundan sonra hayatiniz cok daha iyi olur.
 
“Bir de bunu deneyeyim” cümlenizdeki “bu”, bir cana tekabül ediyor. Farkında mısınız? Bir can, daha rahme düşmeden kaderi yazılıyor sizin tarafınızdan. Adını ne koyacaksınız? Deneme1? Deneme2? Evliliğinizi kurtarmasını beklediğiniz şey bir bebek farkında mısınız? Küçücük bir cana çok fazla sorumluluk yüklemiyor musunuz? Sizin gibi bir anneyle belki de asla çocuk olamayacak. Çocukluğunu yaşatmayacağınız bir canı lütfen dünyaya getirmeyin.
 
Çocuk neden istedim ? O kadar çok baskı yaptılar ki yaşınız geçmeden olsun diye . Sürekli bu konuyu açıyordu kv , kp . Kv beni arayıp kızım adet oldun mu diye bile soruyordu . Sınır bilmiyorlar . Eşime dedim bir daha bana bunu sormasın diye . Çünkü ben desem türlü ajitasyonlarla oğlunu resmen üstüme salıyordu . Bir gün annesine tepki verdim diye kalktı bu hayattaki kırmızı çizgim en kıymetlim annemdir dedi . Aldı annesini gitti evden . Düşünüyorum da … nasıl katlanmışım nasıl ? Akıl tutulması? Ben kendimi sindirilmiş hissediyorum. Asla başladığım kişi değilim .
Kusura bakmayın da sizin aklınız, iradeniz yok mu? Çocuk istiyorlar diye bu evliliğe çocuk yapmaya kalkıyorsunuz ve her şeye rağmen bu adamcık sizi terk ediyor. Yani gitmese siz devam edeceksiniz. Kusura bakmayın ama kurban rolünü oynamaktan keyif alıyor gibisiniz. Terapi alıp kendinizle bir yüzleşin. Allah acımış da çocuk vermemiş.
 
Özellikle düzenli bir işi, güzel bir geliri olan kadınların bu kadar susmalarına ezilmelerine anlam veremiyorum.
Çocuk olmadan ayrılma kararınız çok yerinde olmuş. Bu aileyle en ufak bağın bile kalmasın bence.
Benim işim olmadığı halde ilk günden sınırlarımı net çizdim. Ezmelerine izin vermedim ha eşim izin verdi ama o ada postankoydum. Hepsini hizaya getirdim. Çok mutluyum şu anda ben ne dersem o oluyor. Kimse ağzınındahi açamıyor.
 
X